Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wysokość rat miała zostać ustalona po przeliczeniu kwoty wypłaconego kredytu na (...) stosownie do § 5 ust. 3 umowy. (...)W dokumentach przedłożonych do akt sprawy brak jest dowodu potwierdzającego fakt, iż pozwana była informowana przed zawarciem umowy bankowej o tzw. ryzyku kursowym waluty obcej co, do której denominowane było zobowiązanie kredytowe. (...)Nie ulega wątpliwości, że w ostatnich latach lawinowo wzrosła ilość spraw dotyczących problematyki spłaty zobowiązań zaciągniętych przez konsumentów w walutach obcych, zwłaszcza we frankach szwajcarskich (dalej (...) ). (...)Trafne, bowiem zdaniem Sądu są uwagi pozwanej, co do okoliczności, że strona powodowa nie(...)innych niezdefiniowanych potrąceniach finansowych „we frankach”.

Zarzuciła, że została w ten sposób wprowadzona w błąd bowiem przed zawarciem tej umowy nie została w sposób rzetelny poinformowana o znaczeniu formy indeksacji, różnicach kursu franka szwajcarskiego. (...)W chwili zawarcia przedmiotowej umowy przepisy regulujące kwestię umów kredytowych, a mianowicie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe , nie przewidywały możliwości udzielania kredytów denominowanych i indeksowanych. (...)Zważyć należy, że analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje jednoznacznie, że pozwana nie była precyzyjnie i wyczerpująco informowana o ryzyku związanym ze zmianą kursu franka szwajcarskiego. Była zapewniana, że jest to produkt bezpieczny, a frank szwajcarski jest bardzo stabilną walutą i ryzyko nagłego „skoku” jest niewielkie.

Przedstawił powodom kursu franka szwajcarskiego sprzed kilkunastu miesięcy i informacja ta obrazowała korzystny i stabilny kurs tej waluty. (...)Nie omawiano z nim w jaki sposób bank ustala tabele kursowe oraz kurs franka szwajcarskiego, będące podstawą rozliczeń stron w związku z wykonywaniem umowy kredytu. (...)Mieli świadomość zmian kursu franka szwajcarskiego, jednak byli przekonani o stabilności tej waluty i nie zakładali wówczas, że kurs franka może wzrosnąć do obecnego poziomu. (...)Stanowi jedną z wielu spraw wniesionych do sądu w związku z klauzulami niedozwolonymi w umowach kredytu indeksowanych/denominowanych do franka szwajcarskiego i nie jest od nich bardziej skomplikowana pod względem faktycznym bądź prawnym.

Przed zawarciem umowy w siedzibie poprzednika prawnego strony pozwanej pracownik banku przedstawiał kredyt we frankach szwajcarskich jako kredyt korzystny dla klientów. (...)Umowa kredytu łącząca strony została zawarta w takiej postaci, że kredyt został udzielony w walucie polskiej, zaś odwołanie się do waluty franka szwajcarskiego stanowiło jedynie tzw. klauzulę waloryzacyjną. (...)Powyższe skutkowało tym, że to na powodów (konsumentów) przerzucono konsekwencje wzrostu kursu waluty franka szwajcarskiego. (...)Oczywiste jest bowiem, że zawierając umowę kredytu w walucie innej niż złoty polski, powinni liczyć się z wahaniem kursu franka szwajcarskiego i same zapewnienia pracownika banku nie powinny być wystarczające, ponieważ ryzyko walutowe/ ryzyko zmiany kursu istnieje zawsze.

Dalej powód odniósł się do § 1 pkt 4, §(...)których powód przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości salda kredytu, a tym samym i wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego, poprzez wyznaczanie w tabelach kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Wskazał, iż zawarcie umowy kredytu poprzedzone zostało złożenie przez powoda wniosku kredytowego, w którym powód wnioskował o pożyczkę określając jako walutę pożyczki franka szwajcarskiego. (...)Już samo ustalenie przez strony zobowiązania w walucie innej niż polska, mianowicie we franku szwajcarskim, powodowało bowiem, iż do łączącego ich stosunku prawnego znajdowała pełne zastosowanie zasada swobody dewizowej, gwarantowana rzeczoną ustawą Prawo dewizowe . (...)Poza tym kurs franka szwajcarskiego nie był ustalany wyłącznie indywidualnie dla powoda pod kątem obliczania wysokości należnych rat spłacanej przez niego pożyczki, lecz dla celów całego spektrum działalności banku.

Nadto, przedmiotowa umowa kredytu była kolejną umową kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego zawartą przez powoda- pierwsza została(...)(...)Walutą udzielanego kredytu miał być frank szwajcarski (zwany dalej również jako (...) ). (...)Pozwany Bank w trakcie wykonywania umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do (...) nabywał franki szwajcarskie na podstawie transakcji międzybankowych (...) . (...)Brak dokonania indeksacji przekłada się bezpośrednio na niemożliwości ustalenia kwoty zadłużenia w walucie franka szwajcarskiego.

Była to umowa kredytu indeksowanego do waluty obcej franka szwajcarskiego. (...)Dopóki kurs franka szwajcarskiego oscylował na niskim poziomie powodowie nie kwestionowali zapisów umowy kredytu. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (202 303,00 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).

Umowa przewidywała indeksowanie kwoty kredytu do waluty obcej – franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Obiektywna lektura postanowień umowy nie pozostawia wątpliwości: kwota kredytu które podlega spłacie, jest suma franków szwajcarskich odpowiadająca kwocie kredytu w PLN w dniu uruchomienia kredytu. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (345 000 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).