Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Z kolei stwierdzenie nieważności umowy kredytu hipotecznego zwolni je z obowiązku uiszczania dalszych rat kredytu, jak i da podstawę do wzajemnych rozliczeń stron. (...)Trybunał Sprawiedliwości kwalifikuje natomiast konsekwentnie klauzule dotyczące ryzyka wymiany, do których zalicza także sposób ustalania kursu wymiany, jako klauzule określające główny przedmiot umowy kredytu zarówno denominowanego, jak i indeksowanego (por. np.(...)(...)Nie uzyskały też informacji, w jaki sposób ustalana będzie kwota kapitału przy zastosowaniu jako przelicznika kursu franka szwajcarskiego. Wobec powódek zaniechano ponadto udzielenia rzetelnej informacji w jaki sposób bank ustalać będzie kurs franka szwajcarskiego na potrzeby przeliczenia wypłaconej kwoty kredytu i rat spłacanych przez kredytobiorców.

W umowie (ani załącznikach do umowy, będących jej integralną częścią) nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego ( umowa kredytu k. 55-61 ). (...)Dalej Sąd zważył, że samo zawarcie umowy kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, także przed uregulowaniem tego rodzaju kredytu wprost w ustawie, mieściło się w granicach swobody umów ( art. 353 1 k.c. ). (...)Nie można przy tym zgodzić się z reprezentowanym niekiedy przez sektor bankowy poglądem co do tego, że ewentualna abuzywność postanowień umowy kredytu indeksowanego bądź denominowanego do waluty obcej w zakresie odesłania do tabel kursowych banku została usunięta(...)(...)Pamiętać trzeba, że brak jest w dalszym ciągu jednolitości w orzecznictwie - tak sądów powszechnych, jak i Sądu Najwyższego - w odniesieniu do kwestii skutków abuzywności klauzul waloryzacyjnych w umowach kredytów indeksowanych i denominowanych do waluty obcej.

(...)od 8 marca 2017 r. do dnia zapłaty w związku z nieważności umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego z 8 grudnia 2006 r.(...)(...)(...)że bank zobowiązuje się „oddać do dyspozycji kredytobiorcy (…) kwotę środków pieniężnych”, a klient banku „do zwrotu wykorzystanego kredytu”, kwoty otrzymanej od banku, powiększonej o odsetki (oprocentowanie) „oraz do zapłaty prowizji od udzielonego kredytu”, która nie jest jego częścią. (...)Ogólny wniosek wynikający z przytoczonych zapisów można sprowadzić do stwierdzenia, że „kwota kredytu” indeksowanego do CHF to świadczenie wypłacone w walucie polskiej na rzecz kredytobiorcy. (...)W przeciwieństwie do licznych umów kredytów indeksowanych co CHF, w spornej umowie zawartej przez strony wprowadzone zostało inne rozwiązanie.

(...)określonych w umowie pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy(...)(...)W tym kontekście Sąd podkreślił, że łącząca strony umowa była umową kredytu w PLN indeksowanego do waluty obcej, co oznacza, że kredytodawca udzielił kredytu w PLN, który następnie został przeliczony do waluty obcej, zaś jego wypłata i spłata następowała w PLN. Wskazując na treść art. 385 1 k.c. (...)Nie ulega natomiast wątpliwości, że sam zapis Regulaminu nie mógł stanowić samoistnej i wystarczającej podstawy do spłaty rat w walucie CHF.(...)każdej chwili mogli rozpocząć spłatę kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim (wymagało to aneksu do umowy). (...)(...)są nietransparentne i pozostawiają pole do arbitralnego działania instytucji finansowej.

Zawarcie umowy nastąpiło po spotkaniu z pracownikiem banku, po sprawdzeniu zdolności kredytowej stronie powodowej zaproponowano kredyt we frankach szwajcarskich, gdyż powiedziano powodom, że nie mają zdolności kredytowej do zaciągnięcia kredytu w złotówkach. (...)Dalej Sąd zważył, że samo zawarcie umowy kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, także przed uregulowaniem tego rodzaju kredytu wprost w ustawie, mieściło się w granicach swobody umów ( art. 353 1 k.c. ). (...)Nie można przy tym zgodzić się z reprezentowanym niekiedy przez sektor bankowy poglądem co do tego, że ewentualna abuzywność postanowień umowy kredytu indeksowanego bądź denominowanego do waluty obcej w zakresie odesłania do tabel kursowych banku została usunięta(...)(...)Pamiętać trzeba, że brak jest w dalszym ciągu jednolitości w orzecznictwie - tak sądów powszechnych, jak i Sądu Najwyższego - w odniesieniu do kwestii skutków abuzywności klauzul waloryzacyjnych w umowach kredytów indeksowanych i denominowanych do waluty obcej.

Dokonując analizy wniesionego powództwa Sąd uznał iż: umowa kredytu jest ważną czynnością prawną, kredyt hipoteczny udzielony na podstawie umowy jest kredytem złotowym, a jedynie waloryzowanym do franka szwajcarskiego, postanowienia umowne w zakresie mechanizmu(...)(...)W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy wskazał iż żądanie zapłaty, z którym wystąpił Bank, zarówno co do zwrotu kapitału jak i wynagrodzenia za korzystanie z kapitału oparte jest na założeniu iż umowa kredytu z dnia 14 lipca 2008 r. jest nieważna. (...)Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy uznał iż umowa kredytu z dnia 14 lipca 2008 r. jest ważna, co sprawia iż brak podstaw zarówno do zwrotu części kwoty udostępnionej z tytułu kapitału jak i brak podstaw do tego aby przyznać bankowi wynagrodzenie(...)(...)Sąd Apelacyjny podkreśla, że LIBOR nie ma zastosowania do świadczeń złotowych, jest on podstawą do naliczania odsetek w umowach indeksowanych/denominowanych bądź wypłacanych w walucie, stąd Sąd Apelacyjny w Warszawie właściwie przyjął, że umowa jest nieważna.

Nie przedstawiono powodom symulacji spłaty kredytu, prognoz jak może kształtować się kurs, nie pokazano jak wyglądał kurs franka szwajcarskiego na przestrzeni poprzednich lat. (...)Prawdą jest, że regulacje dotyczące kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty obcej zostały wprowadzone do art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 3. (...)(...)jakiej wysokości będą spłacać raty kredytu z uwagi na to, że raty kredytu zostały uzależnione od obowiązującego w przyszłości kursu waluty – franka szwajcarskiego ustalanego każdorazowo przez kredytodawcę. (...)Przede wszystkim umożliwienie kredytobiorcy spłacania należności, od pewnego momentu wykonywania umowy, bezpośrednio we frankach szwajcarskich nie usuwa źródła abuzywności, jakim jest nierównomierne rozłożenie ryzyka.

Ryzyko walutowe było jednak prezentowane z jednoczesnym stwierdzeniem, że (...) szwajcarski jest najbardziej stabilną walutą na świecie. (...)Wniósł też o przyjęcie przez sąd uwag zawartych w stanowisku KNF co do kierunków rozstrzygnięcia zagadnień prawnych przedstawionych przez Pierwszego Prezesa SN dotyczących hipotecznych kredytów mieszkaniowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej. (...)Być może miały one wpływ na przyjętą przez pozwanego politykę udzielania w roku 2007 kredytów indeksowanych kursem franka szwajcarskiego, nie decydują jednak o legalności sposobu ukształtowania wzajemnych stosunków stron spornej umowy kredytowej, przyjętych w jej zapisach. (...)W sprawie niniejszej nie ma też znaczenia, czy rzeczywiście kredyt odniesiony do waluty obcej był i jest co do zasady korzystniejszy dla kredytobiorcy od kredytu złotowego.