Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Bank udzielał kredytu w walucie wymienialnej, to jest w dolarach, w euro, w frankach szwajcarskich, jak w omawianej sprawie. (...)I na tym cała ta istota franka szwajcarskiego polegała. (...)Ponieważ powód wybrał, mając pełną świadomość ryzyka kursowego, kredyt we frankach szwajcarskich został o tym uprzedzony. (...)To był kredyt udzielony we frankach szwajcarskich.

Dowiedzieli się, że nie mają zdolności kredytowej na potrzebną im kwotę kredytu w złotych, jednak zaproponowano im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego, jako korzystną alternatywę. (...)Zeznania świadków posłużyły także do ustalenia, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie były negocjowane. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Notoryjnym jest, że kredyty denominowane we franku szwajcarskim i indeksowane do franka szwajcarskiego stanowiły ówcześnie szeroko reklamowany i dystrybuowany produkt bankowy. (...)(...)innych kredytobiorców, którzy w przypadku kredytów denominowanych do franka szwajcarskiego banki udzielały kredytu w tej walucie, jednak jego(...)(...)Powodowie wiedzieli również, jaka będzie wysokość salda kredytu we franku szwajcarskim. (...)Oznacza to, że bankowi została pozostawiona zupełna dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu franka szwajcarskiego w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których kredyt jest denominowany we franku szwajcarskim.

Zanim bank rozpoczął akcję kredytową w zakresie kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, bank fizycznie musiał pozyskać takie franki szwajcarskie. (...)Bank pożyczał franki szwajcarskie, od których płacił oprocentowanie, a następnie udzielał kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego. Kredyt indeksowany do franków szwajcarskich to kredyt który wypłaca się w złotych polskich, ale jako równowartość do franków szwajcarskich. Bank księgował wobec klienta należność we frankach szwajcarskich, a klient otrzymywał harmonogram spłaty takiego kredytu również gdzie raty były wyrażone we frankach szwajcarskich.

Twierdzi, że udzielony powodom kredyt jest kredytem we franku szwajcarskim, a kwotę kredytu pozwany udostępnił powodom na rachunku kredytu wskazanym w § 6 ust. 6 umowy kredytu. (...)Wnioskowali o udzielenie kredytu we franku szwajcarskim, o równowartości kwoty 286.000 zł. (...)W dniu 27 grudnia 2007 r. r. powodowie W. i D. L. zawarli z pozwanym (...) Bank (...) S.A. (wówczas: (...) Bank S.A. ) umowę kredytu nr (...) (k. 459), denominowanego we franku szwajcarskim. (...)Odnosząc się do umowy kredytu zawartej przez strony, należy wskazać,(...)

Zawarcie umowy o kredyt zostało poprzedzone spotkaniami, podczas których stronie powodowej zarekomendowano zawarcie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF), nie przedstawiając symulacji tego kredytu z jasnymi, zrozumiałymi informacjami. (...)Zapewniano ich nadto, że kurs walutowy franka szwajcarskiego jest bardzo stabilny. (...)Natomiast w niniejszej sprawie kredyt zgodnie z umową musiał być wypłacony w złotych polskich, choć był wyrażony we frankach szwajcarskich. (...)W przypadku kredytu złotowego denominowanego do franka szwajcarskiego, o jednoznaczności można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby umowa określała wysokość udzielonego kredytu w dniu jej zawarcia.

Zgodnie z postanowieniem § 1 ust. 1 części szczególnej umowy został powodom przyznany „kredyt denominowany udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 180.562,37 franków szwajcarskich ( (...) ), jednak nie więcej niż 515.000 zł. (...)Intencją powodów było zawarcie umowy kredytu we frankach szwajcarskich z uwagi na niższe koszty takiego kredytu niż w walucie polskiej. (...)Ponadto, przed zawarciem umowy kredytu pracownicy banku (...) zapewniali powodów, że aktualnie jest najlepszy moment na zawarcie umowy kredytu we frankach szwajcarskich. (...)(...)wskazuje, że powodom został udzielony kredyt denominowany w złotych (a nie we frankach, jak wskazywali powodowie), a kwota tego kredytu, tj. kwota pozostawiona do dyspozycji kredytobiorców dla realizacji celu określonego w umowie, wynosiła 180.562,37 franków szwajcarskich.

Pracownik banku zapewniał powodów o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.