Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Odnosząc się zaś do zasad ustalenia salda początkowego wskazać(...)przedmiotowej umowy ma ona charakter kredytu denominowanego, mimo, że umowa ma charakter kredytu indeksowanego wobec czego nie zawiera(...)ogóle na ustalenie salda początkowego kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Ponadto, że bank wprawdzie przedstawił symulacje kredytu złotówkowego, jak również kredytu indeksowanego kursem waluty obcej, ale symulacje te nie przedstawiały hipotetycznej zmiany kursu franka szwajcarskiego i wpływu ewentualnej zmiany na wysokość rat i salda kredytu. (...)Ponadto powódka zeznała, że miała świadomość, iż zmiana kursu franka szwajcarskiego będzie miała wpływ na wysokość raty. (...)Postanowienia umowy regulują wprost zasady dokonywania przeliczeń pomiędzy kwotami wyrażonymi w złotych i we frankach szwajcarskich.

Udali się do pośrednika finansowego P. S. , który przedstawił im ofertę kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. Pośrednik powiedział, że kredyt jest powiązany z frankiem szwajcarskim, podkreślił, że jego zaletą jest niższe oprocentowanie. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich i wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

(...)ponieważ pozwani zawarli umowę o kredyt walutowy, w której wartość kredytu wyrażona jest we frankach szwajcarskich, a nie umowę o kredyt denominowany czy indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Pozwani od początku mieli możliwość wypłaty i spłaty kredytów we frankach szwajcarskich. (...)Ponadto przedmiotową umowę zawarto walucie franka szwajcarskiego, a spłata kredytu od początku kredytowania miała następować z rachunku walutowego kredytobiorców walucie kredytu tj. we franku szwajcarskim (pkt 8.8 umowy kredytu). (...)Podstawową formą wypłaty kredytu była wypłata kredytu w walucie kredytu, czyli we frankach szwajcarskich (CHF).

Zdaniem pozwanej kwotą kredytu udzielonego powodom jest kwota podana nominalnie we frankach szwajcarskich i taką kwotę w walucie franka szwajcarskiego pozwana postawiła do dyspozycji kredytobiorców. (...)Zdaniem pozwanej ustalono kwotę kredytu we franku szwajcarskim i odwołano się do mechanizmu przeliczeniowego tego typu kredytów walutowych. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)(...)obrazująca jak kształtował się kurs franka szwajcarskiego w przeszłości, ani też jak będzie wyglądała wysokość rat do spłaty i salda zadłużenia w przypadku znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w przyszłości.

(...)pomocy której powód przeliczył saldo kredytu waluty franka szwajcarskiego na złoty polski spowodowało w okresie obowiązywania umowy wzrost salda zadłużenia proporcjonalnie do wzrostu kursu franka szwajcarskiego i ostatecznie wpływało na wysokość zobowiązania pozwanej. (...)Dowód: historia operacji na kontrakcie kredytowym – k.117 - 122 Po zawarciu umowy kredytu konsolidacyjnego dochodziło do znacznych różnic kursu franka szwajcarskiego do złotego polskiego. (...)Mimo zawarcia postanowienia w § 5 ust.3 pkt 1 umowy z 6 listopada 2006 r., kredyt nie został wypłacony pozwanej we frankach szwajcarskich, choć częściowo finansować miał zaciągnięte uprzednio przez pozwaną kredyty wyrażone również we frankach szwajcarskich. (...)Spłata raty stanowiła jedynie operację księgową przeliczenia raty we frankach szwajcarskich na złotówki.

Pośrednik zaoferował im jedynie kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego w Banku (...) SA . (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Pośrednik nie przedstawiała powodom ofert kredytów w innych walutach poza frankiem szwajcarskim. (...)Jednak do franka szwajcarskiego przekonała go niższa rata spłaty i fakt, że kwota kredytu zostanie powodom wypłacona w złotówkach, a tylko rata za dany miesiąc będzie przeliczana we frankach szwajcarskich według, jak sądził, kursu średniego(...)(...)Obecność franka szwajcarskiego w umowie rozumiała w ten sposób, że dzięki temu będzie niższa rata kredytu. (...)W dacie zawarcia umowy bank zobowiązał się przekazać do dyspozycji powodów kwotę odpowiadającą wysokości kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich, ale nieokreśloną w złotych.

Przy zwykłym kredycie walutowym udzielonym we frankach bank daje kredytobiorcy określoną sumę franków szwajcarskich, a kredytobiorca w ustalonym okresie spłaca tę kwotę również we frankach szwajcarskich. Istota i konstrukcja kredytu denominowanego do franka jest zupełnie inna. (...)Przy kredycie frankowym denominowanym kredytobiorca nie mógł dokonywać spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Ponadto niektóre umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego przewidywały możliwość złożenia przez kredytobiorcę wniosku do banku o zawarcie aneksu w celu spłaty raty bezpośrednio we franku szwajcarskim.