Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pracownik banku zaproponował wówczas pozwanym kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego, w którym zdolność kredytowa pozwanych znacznie przekraczała 300.000 zł. (...)Aneksem nr 2 mającym zastosowanie do rat płatnych od dnia 10 lipca 2013 r. strony wprowadziły możliwość spłaty rat kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Ryzyko banku ujawnia się przy spadku kursu waluty i w najbardziej skrajnym wypadku zmaterializuje się w momencie spadku kursu franka szwajcarskiego do zera. (...)W tej dacie kurs średni franka szwajcarskiego ogłoszony przez Narodowy Bank Polski wynosił 4,5550 zł.

Pracownik banku oszacował ich możliwości kredytowe i stwierdził, że posiadają oni zdolność kredytową na interesująca ich kwotę kredytu w we frankach szwajcarskich. (...)Oprocentowanie kredytu w stosunku rocznym wynosiło 2,98 %.( § 6 ust. 2 umowy) Stosownie do § 1 ust. 6 umowy stawka referencyjna kredytu wynosiła LIBOR dla franka szwajcarskiego ( (...) ) dla międzynarodowych depozytów trzymiesięcznych (LIBOR 3M). (...)Wysokość raty kredytu była uzależniona od aktualnego kursu franka. (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był stabilny.

Kurs franka szwajcarskiego w okresie poprzedzającym zawarcie umowy wynosił 2,30 zł. (...)W tym czasie nie istniały żadne obiektywne okoliczności, pozwalające uznać, że kurs franka szwajcarskiego gwałtownie wzrośnie. (...)Pozwani w dacie zawierania umowy byli przekonani, że kurs franka szwajcarskiego jest stabilny. (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był tak stabilny jak zapewniała osoba pośrednicząca w zawarci umowy.

W chwili zaciągania zobowiązania kurs franka szwajcarskiego oscylował na poziomie ok. 2 zł, przy czym dwa lata wcześniej 1,60 zł. (...)Spłata kredytu cały czas następowała w złotówkach wg harmonogramu spłat we frankach, gdzie franki przeliczane były na złotówki. (...)W tym czasie nie istniały żadne obiektywne okoliczności, pozwalające uznać, że kurs franka szwajcarskiego gwałtownie wzrośnie. (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był tak stabilny jak zapewniał pracownik banku.

Przedstawiciel banku zapewnił ich, że frank szwajcarski jest stabilną walutą, że wahania kursu mogą być minimalne. (...)Pozwany przekazał powodom wskazaną kwotę PLN, stanowiącą równowartość określonej ilości franków szwajcarskich. Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wypłaty kredytu. Powodowie mieli natomiast spłacać kredyt w złotówkach, według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty.

Umowa kredytu hipotecznego zawarta pomiędzy stronami była umową kredytu tzw. denominowanego. (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był stabilny. (...)Mechanizm ustalania przez powoda kursu franka szwajcarskiego przewidziany w umowie kredytu hipotecznego zawartej między stronami pozostawiał powodowi swobodę w ustalaniu tego kursu dla potrzeb przeliczenia zarówno kwoty kredytu jak i rat kapitałowo –odsetkowych z waluty obcej na walutę polską. (...)(...)miał swobodę w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu oraz kwoty rat kapitałowo –odsetkowych na walutę polską, niedozwolony charakter tej części klauzuli denominacyjnej jest wystarczający do wyeliminowania z umowy całości mechanizmu denominacji.

Okazało się, że mamy raty podane we frankach. (...)Na tamten czas były dostępne te kredyty, wszyscy zachęcali powodów do wzięcia kredytu we frankach. Powodowie spłacają ratę obecnie w złotówkach, bo były duże problemy z zakupieniem franka, powódka chodziła do kantoru, musiała kupić franka, potem iść do banku. (...)W tym czasie nie istniały żadne obiektywne okoliczności, pozwalające uznać, że kurs franka szwajcarskiego gwałtownie wzrośnie.

Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był tak stabilny jak zapewniał pośrednik finansowy. (...)Umowa zawarta przez strony nie zawierała żadnych kryteriów ustalania przez Bank kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę (...) . (...)Mechanizm ustalania przez Bank kursu franka szwajcarskiego przewidziany w umowie kredytu hipotecznego zawartej z powodami pozostawiał Bankowi swobodę w ustalaniu tego kursu dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę (...) . (...)(...)miał swobodę w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę (...) , niedozwolony charakter tej części klauzuli indeksacyjnej jest wystarczający do wyeliminowania z umowy całości mechanizmu indeksacji.