Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Stwierdzając abuzywność klauzul umownych w zawarte umowie kredytowej zważyć należy, że bez nich nie mogą one dalej wiązać stron - art.385(1) § 2 kc nie może być w tym przypadku stosowany.

Powodom nie przedstawiono danych historycznych dotyczących kursu franka szwajcarskiego. Zostali zapewnieni o stabilności waluty franka szwajcarskiego. (...)Powodowie nadal spłacają kredyt w walucie kredytu – CHF. Powód samodzielnie dokonuje zakupu franka szwajcarskiego i wpłaca na rachunek prowadzony w CHF określoną ilość franka szwajcarskiego. (...)C-186/16 w odniesieniu do kredytu denominowanego).

Teza orzeczenia: I zasądza od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwotę 48468,27 zł ( czterdzieści osiem tysięcy czterysta sześćdziesiąt osiem złotych dwadzieścia siedem groszy ) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 listopada 2022 r. do dnia zapłaty; II zasądza od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwotę 4617,00 zł ( cztery tysiące sześćset (...)

T. M. i K. M. zdecydowali się na kredyt we frankach szwajcarskich, gdyż był korzystniejszy od kredytu złotówkowego; nie byli świadomi, że kurs tej waluty może wzrosnąć. (...)Zawarta przez strony umowa w ogóle nie przewidywała możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie. (...)W związku z zawarciem umowy kredytu pozwany Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania – na gruncie zawartej umowy – wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Okoliczność, że powodowie wiedzieli, że kredyt będzie denominowany do kursu (...) ( franka szwajcarskiego ) nie oznacza, że godzili się na to, że kurs ten będzie ustalany samodzielnie przez pozwany Bank, według aktualnej Tabeli kursów banku.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że w dniu 28 lipca 2008 roku zawarł z pozwanym Bankiem umowę kredytu nr (...) denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Bank nie poinformował go o istniejącym ryzyku walutowym związanym z zaciągnięciem takiego kredytu, przeciwnie, zapewniał powoda o stabilności franka szwajcarskiego. (...)Pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego i odwrotnie na poziomie 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 10:1, 100:1 lub dowolnie innym. (...)Przeciwnie, w powszechnym przekonaniu tak zwane umowy frankowe (indeksowane/waloryzowane kursem zwłaszcza franka szwajcarskiego lub denominowane do franka szwajcarskiego), były powszechnie oferowane i oceniane jako „tańsze i bezpieczniejsze”.

Umowa ta jest umową kredytu denominowanego do waluty obcej tj. do franka szwajcarskiego. Powodowie przy zawarciu umowy nie byli informowani szczegółowo o ryzyku kursowym, przedstawiono franka szwajcarskiego jako stabilną walutę. (...)Jako walutę kredytu powodowie wskazali franka szwajcarskiego ( (...) ). (dowód: wniosek o kredyt z zał. k. 79-81v., zeznania powodów k.195v.-196v.). (...)Powodowie w pierwszym rzędzie domagali się ustalenia, że umowa kredytu mieszkaniowego N. - H. nr (...) (...) (...) denominowanego do franka szwajcarskiego (dalej: (...) ) zawarta w dniu 27 kwietnia 2007 r. pomiędzy powodami P. J. i S. J. , a (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w G. jest nieważna.

Dzięki zawarciu tej umowy powódka negocjowała później wysokość kursu nabycia waluty w celu uzyskania jak najkorzystniejszego przeliczenia przyznanej kwoty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Wskazać należy, że pomimo odwołania się do waluty frank szwajcarski, umowa ta nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie, zaś kredyt był wypłacony i spłacany w złotych polskich . (...)Natomiast jeżeli się do nich nie zastosuje, to nie będzie możliwe ustalenie, w jaki sposób bank zrealizować ma polecenie wypłaty kwoty w złotych polskich, skoro uzgodniona w umowie kwota kredytu wyrażona jest we frankach szwajcarskich. (...)(...)na podstawie kwot ustalonych we frankach szwajcarskich, jak i postanowienia służące przeprowadzeniu(...)

Jako kwota udzielonego kredytu została wskazana kwota 113.667 CHF (franków szwajcarskich). (...)Natomiast zeznania te stanowiły wiarygodne potwierdzenie, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie podlegały negocjacjom. (...)Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytów oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Treść umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu denominowanego, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorczyni kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim. (...)Powódka, jak już wyżej wskazano, zawarła umowę kredytu denominowanego we franku szwajcarskim. (...)Z umowy wynika również, że zmienne oprocentowanie kredytu miało być obliczane na podstawie wskaźnika LIBOR 3M właściwego dla franków szwajcarskich. (...)Uznając, że przedmiotem zobowiązania wynikającego z umowy jest suma pieniężna wyrażona we frankach szwajcarskich, brak jest podstaw do stwierdzenia, że doszło do naruszenia art. 353 ( 1) k.c.

Pracownica banku zaproponowała im jednak kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Kurs franka szwajcarskiego, po którym miało nastąpić przeliczenie kwoty kredytu, nie był przez powodów negocjowany i nie był im znany. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.