Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sąd Rejonowy uznał zatem roszczenie powodów za usprawiedliwione co do zasady. (...)(...)dowodowego z ograniczeniem się wyłącznie do dowodu z przesłuchania strony i(...)§ 10 ust. 2 umowy kredytu, pozycja kredytobiorcy w relacji z(...)stron na gruncie zawartej umowy kredytu, c wynikające z braku dysponowania(...)odwołania się w tym zakresie do wiedzy specjalnej, całkowite pominięcie i(...)Koszty finansowania kredytów walutowych, w szczególności denominowanych w (...) przez (...) Bank(...)2007-grudzień 2010 roku, co doprowadziło do naruszenia zasady wynikającej z przepisu(...)(...)Tym bardziej, że na dzień zawierania umowy kredytu wysokość oprocentowania kredytu była porównywalna z wysokością oprocentowania kredytów w innych bankach.

(...)a następnie tak wyliczona kwota kredytu we frankach szwajcarskich stanowić będzie podstawę do obliczenia wysokości rat kredytowych, które(...)(...)Zdaniem powoda na skutek jego niezwiązania treścią tego postanowienia wartość nominalna kredytu w wysokości 230 000, 00 złotych nie podlega indeksacji do franka szwajcarskiego (pozew z załącznikami k. 4 - 49). (...)W ten sposób wyliczona kwota kredytu we frankach szwajcarskich miała stanowić podstawę do obliczenia poszczególnych miesięcznych rat spłaty, które obciążały powoda. (...)(...)z powodem kolejny drugi aneks do umowy kredytu hipotecznego, na mocy którego została przyznana powodowi możliwość spłaty kredytu w walucie, w której jest on indeksowany, to jest we frankach szwajcarskich / dowód: aneks z dnia 23 września 2011 roku k. 37/.

Roszczenie to powódka oparła o tezę, iż zawarte w umowie kredytu postanowienie o indeksacji kwoty kredytu do franka szwajcarskiego było nieważne, jako że stanowiło niedozwoloną klauzulę umowną, a co za tym idzie winno być pominięte przy ustalaniu wysokości jej zobowiązania. (...)Odwołując się tu do wskazywanego wcześniej przykładu kredytobiorca, który otrzymał kwotę 100.000 zł w następstwie indeksacji jest traktowany tak, jakby winien był bankowi kwotę 40.000 franków szwajcarskich, i to ta kwota (a(...)To, że w skutek późniejszego wzrostu kursu franka szwajcarskiego pozyskanie przez kredytobiorcę tychże 40.000 franków koniecznych do spłacenia kredytu wymagałoby wyłożenia 160.000 zł nie oznacza więc, że jego zadłużenie wobec banku wzrosło. Przeciwnie, jego dług nadal wynosi 40.000 franków i od takiej też kwoty naliczane są mu odsetki.

Sąd Rejonowy ustalił w szczególności, iż w dniu 10 czerwca 2005 r. powodowie zawarli z poprzednikiem prawnym strony pozwanej umowę kredytu hipotecznego w wysokości 76.923 franków szwajcarskich. Wypłata kredytu nastąpiła w złotówkach dnia 27 czerwca 2005 r. na podstawie przyjętego we wniosku kredytowym kursu franka na poziomie 2,6 zł. (...)W ten sposób strona pozwana przyznała sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)W obu tych sprawach powodowie wystąpili nie z roszczeniem o świadczenie, lecz z żądaniem uznania za niedozwolone postanowień umowy kredytu zawartej z pozwanym Bankiem, odnoszących się do ustalanego przez Bank sposobu przeliczania zadłużenia według kursu franka szwajcarskiego.

Kwota udzielonego kredytu wyniosła 2.896.800 zł i była denominowana w frankach szwajcarskich. (...)Warunkiem udzielenia kredytu w kwocie 1.989.285,70 zł denominowanego w USD był udział własny powoda w kwocie 1.100.000,00 zł. (...)Według § 3 i 4 umowy kredytowej kwota wykorzystanego kredytu przez powoda wyniosła 1.539.785,70 zł(...)uzyskał w (...) Bank SA kredyt w kwocie 5.757.500 zł denominowany w frankach szwajcarskich. (...)Jeżeli biegły nie miał dokumentów potwierdzających wysokość kursu stosowanego przez bank przy kredycie denominowanym, przyjmowano średni kurs NBP z danego okresu.

Teza orzeczenia: ustalenie obowiązku alimentacyjnego

W 2013 roku posiadał jeszcze milion złotych na koncie firmowym, który rozszedł się na zapłatę kontrahentów, spłatę kredytów, spłatę byłej żony, alimenty, własne utrzymanie (k. 237). Pozwany posiada dwa kredyty mieszkaniowe zaciągnięte w D. Banku denominowane we franku szwajcarskim. (...)Obecna wysokość kredytu do spłaty to około 2.500.000 zł (k. 236). (...)Pozwany uznał powództwo do kwoty po 1.000 zł miesięcznie.

Po zapoznaniu się z nią powód zdecydował dokonać wyboru oferty kredytu denominowanego w walucie obcej mając pełną świadomość ryzyka związanego z tym produktem, w szczególności, że niekorzystna zmiana kursu waluty spowoduje wzrost raty kredytu i zadłużenia. (...)Zgodnie z treścią umowy spłata kredytu miała następować we frankach szwajcarskich w ten sposób, że kredytobiorcy uiszczali na rzecz banku stosowną kwotę w złotówkach, przeliczaną wg. kursu sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującego w banku w dniu zapłaty. Posiadając harmonogram spłaty oraz wiedząc jaka kwota wyrażona w złotych została uiszczona na pokrycie konkretnej raty kredytu, wyrażonej we franku szwajcarskim, powód mógł porównać kwotę raty z ilością franków szwajcarskich jakie mógłby nabyć po kursie(...)(...)Nadto powód został w wyczerpujący sposób poinformowany o ryzyku kursowym oraz zmiany stopy procentowej i dokonał świadomego produktu w postaci kredytu hipotecznego, denominowanego we frankach szwajcarskich.

Nie ulega wątpliwości, że w czasie gdy powodowie zawierali umowę z pozwanym, kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego był niezwykle korzystny dla klientów, z uwagi na stosunek kursu obu walut. (...)O możliwości zakwestionowania postanowienia umowy powodowie dowiedzieli się dopiero, gdy kurs franka szwajcarskiego, jako waluty przestał być korzystny. (...)W świadomości T. C. i A. C. do czasu wzrostu kursu franka szwajcarskiego ponad akceptowany poziom nie byli oni dotknięci negatywnymi skutkami owej klauzuli, czy klauzul. (...)Co interesujące, fakt, iż w umowie występują klauzule niedozwolone dostrzegli dopiero, gdy kurs franka szwajcarskiego wzrósł ponad akceptowalny przez nich poziom.