Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 14 listopada 2007 r. zawarła z poprzednikiem prawnym pozwanego umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowi jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Należy do nich istnienie nieuzasadnionego zróżnicowania sposobów przeliczania świadczeń ze złotych na franki szwajcarskie (kapitału kredytu) i z franków na złote (wysokości rat), jak również istnienie po stronie banku swobody w zakresie ustalania wysokości każdego z tych kursów.

Stanowisko odmienne byłoby trafne, gdyby kurs złotego do franka szwajcarskiego był ustalony przez Bank w Tabeli kursowej dowolnie, bez odniesienia się do parametrów rynkowych. (...)Żądanie powodów zmierzało do uchylenia się od ryzyka zmiany kursu złotego do franka szwajcarskiego, Zawierając umowę kredytu i zapoznając się z należytą(...)(...)(...)uznał, że brak jest podstaw do uznania walutowego charakteru kredytu, nosił bowiem cechy kredytu denominowanego wprowadzonego w okresie późniejszym do prawa bankowego , a w istocie udzielony został w walucie polskiej stanowiącej równowartość wyrażoną we frankach szwajcarskich. (...)Słusznie zauważa skarżacy, że powodowie nie zostali pouczeni o ryzyku kredytowym i nie byli świadomi konsekwencji finansowych związanych z wahaniem kursu franka szwajcarskiego.

Wówczas pracownik spółki wskazywał na atrakcyjność kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego z uwagi jego bezpieczeństwo kontekście osiągnięcia wieku emerytalnego po spłacie 2/3 kredytu. (...)Możliwy jest zaś do przyznania kredyt odnoszący się do franka szwajcarskiego. (...)W ten sposób zatem bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)(...)że pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.

Cel ten polegał na uzyskaniu niskiego oprocentowania kredytu we franku szwajcarskim, którego następstwem było zaakceptowanie ryzyka kursowego. (...)Pracownik banku od razu zaproponował zaciągnięcie kredytu denominowanego do waluty obcej, a dokładnie do franka szwajcarskiego. (...)Pracownik banku przekonywał M. K. , że rata kredytu denominowanego będzie dużo niższa niż rata kredytu złotówkowego i że frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)W chwili udzielania kredytu M. K. nie miała konta we franku szwajcarskim i nie planowała go otwierać.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano walutę CHF (franka szwajcarskiego). (...)Jako najkorzystniejszą ofertę kredytową pracownik banku przedstawił powodom ofertę kredytu walutowego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego (CHF). (...)Nie przedstawiono im także historycznych kursów franka szwajcarskiego z ostatnich lat względem złotówki lub dolara amerykańskiego ani też żadnych symulacji wskazujących na to, jak będzie kształtować się wysokość kapitału kredytu i rat w sytuacji znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Umowa kredytu nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli.

Harmonogram spłaty kredytu został wyrażony we frankach szwajcarskich. (...)Pomimo wskazania w umowie kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich, kredyt udzielony powódce nie był kredytem walutowym. (...)Na podstawie zawartej umowy powódka nie miała nawet możliwości żądania, aby wypłata kredytu nastąpiła we frankach szwajcarskich. (...)Harmonogram spłaty kredytu został wyrażony we frankach szwajcarskich.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

(...)powód spłacał poprzez zanoszenie bezpośrednio do banku waluty szwajcarskiej w gotówce) – z rachunku(...)umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji powodów nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. (...)Zgodnie z umową strona powodowa miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)(...)o ile umowy indeksowane (waloryzowane) frankiem szwajcarskim nadają się niekiedy do utrzymania w mocy po eliminacji(...)złotowe – choć z kwotą kredytu wskazaną w walucie obcej, to(...)

Bezsporne w sprawie było, że powódka zawarła umowę kredytu mieszkaniowego (...) denominowanego we franku szwajcarskim jako konsument. (...)Finalne wypłacenie złotówek po ich przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowi wyłącznie rozbieżność między walutą zobowiązania i walutą wykonania zobowiązania. (...)W chwili zawierania umowy powódka znała kwestionowane postanowienia, wiedziała o tym, że kredyt został jej udzielony jest kredytem denominowanym we franku szwajcarskim oraz jak będzie dokonywana jego wypłata oraz spłata rat. (...)Dzięki zastosowaniu wskaźnika LIBOR 3M raty kredytu denominowanego we franku szwajcarskim w dacie zawierania umowy przez powódkę były znacząco niższe niż kredytu złotowego.