Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W trakcie spotkania z pracownikiem oddziału banku została im przedstawiona oferta kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, jako znacznie korzystniejsza od kredytu w walucie polskiej, ze względu na oprocentowanie LIBOR. W przekonaniu powodów była ona najkorzystniejsza. (...)Uzyskali zapewnienie, że frank szwajcarski jest najbezpieczniejszą walutą świata, a bankowcy odradzali im zaciągnięcie kredytu w innej walucie wskazując, że kredyty we frankach szwajcarskich zaciągają wszyscy pracownicy czy dyrektorzy banków. W związku z brakiem powyższych pouczeń nie mogli oszacować konsekwencji ekonomicznych znacznego spadku wartości waluty polskiej do franka szwajcarskiego. (...)Informacja o korzyściach wynikających z faktu zawarcia umowy z odwołaniem do franka szwajcarskiego, o popularności takich kredytów, w tym wśród pracowników banku, ryzyko zmiany kursu bagatelizowała.

W pozwanym banku przedstawiono jej ofertę kredytu złotówkowego i kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Przedstawił on powódce symulację jak zmieni się jej zobowiązanie, gdy kurs franka szwajcarskiego wzrośnie. Nie informował on natomiast powódki o żadnych zagrożeniach wynikających z zawarcia umowy kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. Powódka nie miała świadomości, że w przypadku zmiany kursu franka szwajcarskiego będzie się zmieniał kapitał kredytu.

Kwoty udzielonych pożyczki i kredytów denominowane zostały we frankach szwajcarskich , a wobec znacznej zmiany siły nabywczej pieniądza, powódka nie była w stanie spłacać należności z nich wynikających. (...)Wnioski te motywowała wzrostem kursu franka szwajcarskiego, jak też niepowodzeniem swoich zamierzeń inwestycyjnych. (...)Sumy te miały by w ten sposób ukształtowane przez Sąd aby doszło do przeliczenia kwot udzielonych we frankach szwajcarskich i pożyczki udzielonej w tej walucie na złote , uwzględniając przy tym kurs franka szwajcarskiego z dnia podpisania umowy oraz wysokość dotychczas spłaconych przez powódkę rat. (...)(...)nieruchomościami i deweloperską, pożyczkę i kredyty denominowane we frankach szwajcarskich zaciągnęła działając z pełnym rozeznaniem w celu uniknięcia wyższych kosztów kredytu wyrażonego w złotych polskich.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano wprawdzie franka szwajcarskiego (CHF), ale kredyt był wypłacony w złotówkach. (...)Z żadnego postanowienia umowy nie wynikał bowiem sposób tworzenia tych kursów czy też możliwość spłaty kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim. (...)Strona pozwana zaprzeczyła, by umowa kredytu uprawniała pozwanego do ustalania w sposób dowolny kursów przeliczania franków szwajcarskich na złote, przy uruchomieniu kredytu, jak i złotych na franki, przy spłacie kredytu. (...)Nie przedstawiono jej także symulacji obrazującej wysokość salda kredytu na wypadek znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 14 listopada 2007 r. zawarła z poprzednikiem prawnym pozwanego umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowi jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Należy do nich istnienie nieuzasadnionego zróżnicowania sposobów przeliczania świadczeń ze złotych na franki szwajcarskie (kapitału kredytu) i z franków na złote (wysokości rat), jak również istnienie po stronie banku swobody w zakresie ustalania wysokości każdego z tych kursów.

Wcześniej powód zawierał umowy kredytu w walutach obcych w tym we franku szwajcarskim ( dowód: przesłuchanie powoda protokół k. 455-455v – 00:02:21-00:05:08 ). (...)Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w zakresie, w jakim ten utrzymywał, iż zawarł umowę kredytu złotowego, jak również, że dopiero po zawarciu umowy kredytowej powód powziął wiadomość, iż są to kredyty denominowane we frankach szwajcarskich. (...)Jak wynika z wniosku i umowy powód od samego początku zamierzał zawrzeć i zawarł umowę we frankach szwajcarskich. (...)Powód zdecydował się na zaciągnięcie kredytu we franku szwajcarskim z uwagi na atrakcyjność raty, która była znacznie niższa aniżeli w przypadku kredytu złotowego.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano walutę CHF (franka szwajcarskiego). (...)Jako najkorzystniejszą ofertę kredytową pracownik banku przedstawił powodom ofertę kredytu walutowego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego (CHF). (...)Nie przedstawiono im także historycznych kursów franka szwajcarskiego z ostatnich lat względem złotówki lub dolara amerykańskiego ani też żadnych symulacji wskazujących na to, jak będzie kształtować się wysokość kapitału kredytu i rat w sytuacji znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Umowa kredytu nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli.

Harmonogram spłaty kredytu został wyrażony we frankach szwajcarskich. (...)Pomimo wskazania w umowie kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich, kredyt udzielony powódce nie był kredytem walutowym. (...)Na podstawie zawartej umowy powódka nie miała nawet możliwości żądania, aby wypłata kredytu nastąpiła we frankach szwajcarskich. (...)Harmonogram spłaty kredytu został wyrażony we frankach szwajcarskich.