Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przed złożeniem wniosku kredytowego pośrednik finansowy informował powodów, że kurs franka szwajcarskiego jest w bardzo dobrej cenie i kredyt waloryzowany do CHF jest korzystny. (...)Powodowie nie sprawdzali kursu franka szwajcarskiego, nie analizowali też historii wahań kursu tej waluty przed zaciągnięciem kredytu. (...)Obowiązek zapłaty raty kredytu w kwocie stanowiącej równowartość pewnej ilości CHF nie jest kontraktem terminowym na franka szwajcarskiego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę zapadalności raty kredytów nie oznaczałoby, iż kredyty zawarte przez stronę utraciłyby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałyby się kredytami złotowymi.

Zdaniem pozwanego, powód zapewnił sobie stały zarobek przy każdej racie – niezależny od jakichkolwiek wahań obiektywnego kursu franka szwajcarskiego. (...)R. R. (1) zawarł z (...) S.A. spółka akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. Umowę Kredytu Firmowego na Zakup lub Remont Nieruchomości indeksowanego kursem franka szwajcarskiego nr (...) . (...)Zdaniem Sądu, powód zapewnił sobie stały zarobek przy każdej racie – niezależny od jakichkolwiek wahań obiektywnego kursu franka szwajcarskiego. (...)W datach spłat rat obowiązywał bowiem inny kurs CHF. Podnieść należy, że pozwany kupował franki szwajcarskie w kantorze i wpłacał je do Banku, a zatem jego majątek został zubożony o kwotę jaką musiał zapłacić w PLN w datach zakupu franków.

Wskazano jedynie, iż frank szwajcarski służy do wewnętrznych przeliczeń banku, ona zaś dostanie kwotę kredytu w złotówkach i spłacać go będzie również w złotówkach. (...)Nie ma też znaczenia motywacja powódki, w tym fakt, że jedną z przyczyn wystąpienia przez nią z przedmiotowym powództwem był m.in. wzrost kursu franka szwajcarskiego, na co pozwany nie miał wpływu. (...)Za chybiony uznać również należy zarzut skarżącego odnoszący się do § 5 ust. 1 pkt 1 OWU, a dotyczący możliwości spłaty kredytu od początku jego zawarcia w walucie kredytu, tj. franka szwajcarskiego, a tym samym powódki nie obejmowałaby Tabela kursów banku. (...)Dlatego też sama teoretyczna możliwość spłaty udzielonego kredytu w CHF po uprzednim uzyskaniu zgody pozwanego, przy jednoczesnym uwzględnieniu charakteru zawartej między stronami umowy, która od początku dotyczyła kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, pozostał niezmieniony.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano walutę CHF (franka szwajcarskiego). (...)Jako najkorzystniejszą ofertę kredytową pracownik banku przedstawił powodom ofertę kredytu walutowego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego (CHF). (...)Nie przedstawiono im także historycznych kursów franka szwajcarskiego z ostatnich lat względem złotówki lub dolara amerykańskiego ani też żadnych symulacji wskazujących na to, jak będzie kształtować się wysokość kapitału kredytu i rat w sytuacji znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Umowa kredytu nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego w tabeli.

Kwoty we frankach również się różniły, bo zmieniał się LIBOR. Od 2013 r. powód spłaca kredyt bezpośrednio we frankach, które kupuje w kantorze internetowym. (...)Kurs złotego do franka ustalany jest przez czynniki makroekonomiczne oraz polityki walutowe, na które pozwany nie ma wpływu. (...)Należy wskazać, że powiązanie rat kredytu z wysokością kursu kupna - sprzedaży franka szwajcarskiego (o co powód wnosił ubiegając się o kredyt) powoduje, że wysokość spłaconego kapitału ze swojej istoty musi się różnić od kwoty otrzymanego kredytu. Istota problemu powoda polega na tym, że od czasu zawarcia umowy kurs złotego w stosunku do franka szwajcarskiego uległ znaczącej zmianie, co jest okolicznością powszechnie znaną.

Nie przedstawiono powódce symulacji kredytu złotówkowego i we frankach. (...)Złożyła wniosek o kredyt powiązany z frankiem, ponieważ jego rata była niższa niż w kredytu w złotych. (...)Zeznania te stanowiły również wiarygodne potwierdzenie, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie podlegały negocjacjom. (...)Zatem umowa w żaden sposób nie ograniczała swobody Banku w określaniu kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego na potrzeby umowy.

Na spotkaniu w placówce pracownik banku zaproponował powodom kredyt w walucie franka szwajcarskiego, tłumacząc, że jest to najkorzystniejsza oferta, najbardziej popularny kredyt na rynku. (...)Jako walutę kredytu powodowie zaznaczyli franka szwajcarskiego, zgodnie z ustaleniami z pracownikiem banku. (...)Fakt, że powodowie wybrali kredyt denominowany kursem franka szwajcarskiego nie oznacza, że umowa była, jak twierdzi pozwany, negocjowana choćby w tym zakresie. (...)W powyższym kontekście nie ma znaczenia sposób wyrażenia kwoty zobowiązania powodów we frankach szwajcarskich.

(...)pisma prośbą o wcześniejszą spłatę kredytu, pomiędzy powodem a obsługującym go(...)(...)Wszystko to prowadzi do wniosku, że przedmiotowa dyspozycja spłaty kredytu złożona dnia 6 listopada 2008(...)warunek w postaci odpowiedniego kursu franka szwajcarskiego nie ziścił się i powód nie potwierdził tej dyspozycji. (...)Nagły wzrost kursów franka szwajcarskiego, stwarzał pewne domniemanie, iż dojdzie do jego rychłego spadku. (...)Dodatkowo w dniu 15 grudnia 2008 r., a zatem w okresie, w którym kurs rynkowy franka szwajcarskiego do złotego ponownie zaczyna rosnąć (a zatem w chwili, kiedy realne szanse na obniżkę tego kursu do poziomu 2,39 w niedługim okresie(...)