Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zapewnił powodów o niskim ryzyku kursowym i stabilności franka w ciągu całego okresu kredytowania. (...)Zapewniano ich jednak, że frank szwajcarski jest walutą stabilną i taką pozostanie. (...)Powodowie byli świadomi ryzyka kursowego, niemniej przekonani argumentacją pracownika banku uważali je za ograniczone i nie zakładali dużych zmian kursu franka. (...)Sąd Okręgowy prawidłowo stwierdził w szczególności, iż strony nie uzgodniły indywidualnie istotnych postanowień umownych nie ustalając sposobu przeliczenia franków szwajcarskich na złotówki, ani kursu kupna franków szwajcarskich.

Wskazała m.in., że strony zawarły umowę kredytu denominowanego. (...)Nie wykazał, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu z dnia 30 czerwca 2006 r. (...)Pracownik pozwanego zgłaszał do banku potrzebę wzięcia kredytu i czekał na najbardziej korzystną ofertę. (...)Jako, że posiadał na koncie franki szwajcarskie, bank mógł sobie coś pobrać w tej walucie.

Powód złożył wniosek o kredyt hipoteczny w dniu 16 lipca 2007, w którym jako kwotę wnioskowaną o udzielenie wskazał 192.000,00 zł indeksowanej kursem waluty franka szwajcarskiego na okres 540 miesięcy celem nabycia nieruchomości. (...)Ponadto, kredytobiorca chciał uzyskać kredyt w PLN i o taki kredyt wnioskował (wskazując jako walutę kredytu CHF), gdyż za kredytowaną nieruchomość miał zapłacić deweloperowi w PLN. To właśnie odniesienie do franka szwajcarskiego stanowi bowiem element odróżniający zawartą(...)Co więcej to właśnie odniesienie się w umowie do franka szwajcarskiego było wyrazem woli stron nakierowanej(...)złotych polskich, przy określeniu oprocentowania kredytu, a tym samym osiągnięcie celu zawieranej umowy – tj. uzyskania przez stronę powodową „tańszego” kredytu. (...)Zdaniem Sądu późniejsze uregulowanie przez ustawodawcę pewnych zasad związanych z udzielaniem kredytów denominowanych albo indeksowanych do waluty obcej, stanowi potwierdzenie wykształcenia się w obrocie określonego podtypu umowy.

Określa ona wartość, po której główne banki są chętne udzielić kredytu na rynku międzybankowym w danej walucie (WIBOR w złotówkach, (...) dla franka szwajcarskiego). (...)W przypadku franka szwajcarskiego to bank centralny Szwajcarii ustala jego stopy referencyjne. (...)Banki w czasie, kiedy zawierane były oceniane umowy kredytowe, udzielały kredytów denominowanych w (...) po bardzo różnych cenach. (...)Wskazać także należy, że czym innymi jest wysokość raty kredytu, która wynika między innymi z wahań kursu franka szwajcarskiego na rynku walutowym, a czy innym jest wysokość oprocentowania, na którą składały się niedookreślone wskaźniki, o których mowa w spornych postanowienia umownych.

W umowie, ani w regulaminie nie ma wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego, który miał mieć zastosowanie przy realizacji umowy ( umowa kredytu k. 42-46v., regulamin k. 48-49v. i 191-198v. ). (...)Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej. Kredyt taki jest kredytem złotowym, z tym, że na skutek denominacji lub indeksacji, saldo kredytu wyrażane jest w walucie obcej, do której kredyt został denominowany lub indeksowany. (...)Zamiar ten bez konsekwencji dla statusu konsumenta może się zmienić w czasie” (vide: Jacek Zandecki, Status prawny konsumenta jako strony umowy o kredyt indeksowany/denominowany do franka szwajcarskiego, Studium Prawa Publicznego, Nr 2 (22) 2018).

Ponadto nie wiadomo w oparciu, o jaki mechanizm bank konstruuje tabele kursów, na podstawie których miało być dokonywane przeliczenie kwoty kredytu z franków szwajcarskich na polskie złote. (...)Zauważył, że udzielony powodowi kredyt był kredytem złotowym, waloryzowanym do (...) . (...)Ujawnione w sprawie dane nie pozwalają także na przyjęcie, że powód został pouczony o niestabilności waluty polskiej w stosunku do waluty franka szwajcarskiego i najniższym od co najmniej 10 lat kursie. (...)Przyznanie kredytobiorcy ustawowego uprawnienia do spłaty kredytu w walucie waloryzacji nie zmienia faktu, iż przeliczanie wypłaconej pozwanym w złotych polskich kwoty na franki szwajcarskie zostało dokonane na podstawie kursu tej waluty wyznaczonego przez Bank wedle swego uznania.

Sąd Rejonowy uznał zatem roszczenie powodów za usprawiedliwione co do zasady. (...)(...)dowodowego z ograniczeniem się wyłącznie do dowodu z przesłuchania strony i(...)§ 10 ust. 2 umowy kredytu, pozycja kredytobiorcy w relacji z(...)stron na gruncie zawartej umowy kredytu, c wynikające z braku dysponowania(...)odwołania się w tym zakresie do wiedzy specjalnej, całkowite pominięcie i(...)Koszty finansowania kredytów walutowych, w szczególności denominowanych w (...) przez (...) Bank(...)2007-grudzień 2010 roku, co doprowadziło do naruszenia zasady wynikającej z przepisu(...)(...)Tym bardziej, że na dzień zawierania umowy kredytu wysokość oprocentowania kredytu była porównywalna z wysokością oprocentowania kredytów w innych bankach.

W celu zawarcia umowy kredytu po sprawdzeniu zdolności kredytowej powodom zaproponowano kredyt we frankach szwajcarskich. (...)Powodom nie zostały przedstawione historyczne wykresy franka szwajcarskiego. (...)Z powyższego wynika, że ustawodawca zaaprobował funkcjonowanie w obrocie umów kredytu indeksowanego i denominowanego do walut obcych nie tylko na przyszłość, ale także tych zawartych przed datą uregulowania tego rodzaju umowy wprost w ustawie Prawo bankowe . (...)Nie można przy tym zgodzić się z reprezentowanym niekiedy przez sektor bankowy poglądem co do tego, że ewentualna abuzywność postanowień umowy kredytu indeksowanego bądź denominowanego do waluty obcej w zakresie odesłania do tabel kursowych banku została usunięta(...)