Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Podał, że na dzień 20 lutego 2017 r. pozwani zalegali z zapłatą z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego, udzielonego we frankach szwajcarskich. (...)Sąd Apelacyjny podniósł, że powód był uprawniony do żądania spełnienia świadczenia we frankach szwajcarskich, bowiem w aneksie, który prowadził do zrestrukturyzowania zadłużenia określono jednoznacznie sposób spłaty zadłużenia we frankach szwajcarskich. (...)(...)szczególnie w zakresie odnoszącym się do uprawnień banku do przeliczenia sumy kredytu i poszczególnych rat do franka szwajcarskiego pozwani nie mieli żadnego wpływu i nie były one z nimi uzgodnione indywidualnie. (...)Bank redagując w określony sposób kwestionowane postanowienia umowne przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu, uzyskał uprawnienie do określania wysokości kursu franka szwajcarskiego, nie obwarowane żadnymi ograniczeniami.

Podważał natomiast wymagalność roszczenia z uwagi na nieskuteczne wypowiedzenie umowy kredytu oraz podniósł zarzut nieważności tej(...)przewidywały m. in. obowiązek spłaty kredytu w walucie obcej według kursu franka szwajcarskiego (dalej: (...) ) ustalonego jednostronnie(...)(...)Także zwrot wykorzystanej kwoty nastąpić miał przez spełnienie świadczenia w złotych polskich, jednak kwota podlegająca zwrotowi miała być wyrażona we frankach szwajcarskich po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)W tej sprawie chodziło więc o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Optymalnym, przynajmniej jak wówczas wydawało się, rozwiązaniem dla obu stron miała być konstrukcja tzw. kredytu walutowego, który występował pod postacią kredytu indeksowanego lub denominowanego do wybranej waluty obcej (najczęściej (...) ).

Wskazywał również, że postanowieniami abuzywnymi umowy było przyznanie bankowi prawa ustalania wysokości rat waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego i spreadu, bez jakiegokolwiek wpływu konsumenta i bez wskazania w umowie sposobu ustalania kursów walut. (...)(...)(...)Z kolei czterema odrębnymi pismami (przesądowymi wezwaniami do zapłaty) z dnia 24 marca(...)w B. , Bank wezwał do zapłaty kwoty 39 553,31 franków szwajcarskich, wynikających z umowy o kredyt. (...)(...)została określona kwota i waluta kredytu we frankach szwajcarskich (66 713 CHF), to jednak w tymże postanowieniu umowy jednocześnie zastrzeżono, że kwota kredytu zostanie wypłacona w złotych wg(...)w Banku w dniu uruchomienia kredytu/transzy kredytu tabelą kursu walut dla produktów hipotecznych.

Sąd Okręgowy wskazał, że z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że strony podpisały umowę kredytu w walucie obcej - denominowanego do CHF, albowiem kwota kredytu została określona w walucie obcej – 240.610 CHF (frank szwajcarski). (...)(...)(...)To, że pozwana E. K. pracując u powódki znała zasady udzielania kredytów w walucie obcej nie stanowi podstawy do czynienia pozytywnych ustaleń, że strony w zawartej umowie kredytu określiły klauzulę sposobu przeliczania franka szwajcarskiego na walutę polską. (...)(...)pozwala ustalić: po pierwsze kursu franka szwajcarskiego, według którego przeliczono kwotę kredytu na złoty polski i wypłacono pozwanym kwotę kredytu w złotych polskich, po drugie kursu franka szwajcarskiego, według którego miano przeliczać wpłaty pozwanych na każdą ratę kredytu.

Ustalenie wysokości świadczenia powódki w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego mieściło się zatem w granicach swobody umów wyrażonych w art.353 1 „ k.c. (...)Formalnie więc, wiążące strony postanowienia umowy określały, w jaki sposób wykorzystana w złotych kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we Frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy. (...)Zeznania powódki złożone na rozprawie na rozprawie, wskazywały na to, iż mimo świadomości ryzyka walutowego, powódka była zapewniana o stabilności kursu franka szwajcarskiego oraz atrakcyjności tego produktu bankowego. (...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego ustalania w PLN wysokości rat kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego poprzez wykorzystywanie wyznaczanych przez siebie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

(...)denominacji rat miesięcznych, zobowiązując kredytobiorcę do dokonywania wpłat w walucie indeksacyjnej CHF (czyli wprost we frankach szwajcarskich) w kasach banku lub w(...)ewentualna nadwyżka wpłaty dokonanej we frankach szwajcarskich zostanie zwrócona kredytobiorcy w gotówce,(...)(...)W niniejszej sprawie kredyt został udzielony w walucie polskiej (nie był, więc kredytem denominowanym, ani dewizowym sensu stricte ). Zakwestionowane przez pozwanego postanowienia dotyczące indeksowania waluty (przeliczania kwoty kredytu i poszczególnych rat do franka szwajcarskiego) miały na celu wyłącznie określenie wysokości rat kredytowych. (...)Bank nie kupował i nie sprzedawał waluty obcej (franka szwajcarskiego), a zastosowana waloryzacja miała jedynie charakter umowny i następowała w oderwaniu od rzeczywistych transakcji rynkowych.

Umowa ta stanowiła umowę kredytu denominowanego w walucie obcej - frank szwajcarski (CHF). (...)Powodowie nie wykazali aby „wysokość rat została uzależniona od kursu złotego do franka, bez ograniczenia w jakikolwiek sposób ryzyka związanego ze zmianami kursu tej waluty. (...)Jest to typowy kredyt złotowy denominowany do waluty franka szwajcarskiego. (...)Taki mechanizm powodował, że przy wzroście kursu franka - mimo terminowej spłaty kredytu – zadłużenie kredytobiorców rosło.

W 2006 roku kredyty powiązane z walutą franka szwajcarskiego były bardzo popularne. (...)Od 2009 roku następowało stopniowe osłabienie złotówki w stosunku do franka szwajcarskiego. (...)Apogeum wzrostu waluta franka szwajcarskiego osiągnęła w 2015 roku. (...)Oznacza to, że bankowi została pozostawiona zupełna dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu franka szwajcarskiego w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których kredyt jest denominowany we franku szwajcarskim.