Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był tak stabilny jak zapewniał pośrednik finansowy. (...)Umowa zawarta przez strony nie zawierała żadnych kryteriów ustalania przez Bank kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę (...). (...)Chodziło zatem o przedstawienie powodom relacji między złotym a frankiem szwajcarskim w przeszłości oraz prognoz co do ich kursów na przyszłość w szerokiej perspektywie czasowej. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu.

Z treści § 7 umowy wynikało, że kredyt waloryzowany jest kursem franka szwajcarskiego kupna waluty według tabeli kursowej banku z dnia uruchomienia kredytu. (...)(...)pozwanego oraz zdecydował się na kredyt z udziałem CHF. W Banku uzyskał informację, że kredyt „frankowy” jest dla niego najkorzystniejszy, zapewniano go o tym że ryzyko wzrostu kursu franka jest znikome. (...)Powód był świadomy ryzyka kursowego, niemniej uważał je za ograniczone i nie zakładał tak dużych zmian kursu franka. (...)Podstaw do zastąpienia abuzywnej klauzuli waloryzacyjnej inną,(...)3 prawa bankowego uprawniająca kredytobiorcę do spłaty kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej, w tej walucie,(...)w życie po zawarciu umowy kredytu, zwłaszcza że jedną z fundamentalnych(...)

Doradca przedstawił Powodowi opcję udzielenia kredytu odwołującego się do (...) szwajcarskiego aczkolwiek wypłaconego w złotówkach. (...)Wysokość świadczenia kredytobiorcy została określona w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych na franki szwajcarskie, po kursie wskazanym przez Bank, uzyskując równowartość kredytu wyrażoną w walucie obcej. (...)W realiach rozpoznawanej sprawy stronie powodowej zaoferowano produkt typowy, przygotowany w całości przez bank i adresowany do klientów zainteresowanych umową kredytu hipotecznego denominowanego do (...) . (...)Możliwość wyboru kredytu złotowego nie jest dowodem na to, że konsument wybierający kredyt denominowany mógł indywidualnie negocjować postanowienia wzorca kredytu denominowanego.

(...)u pozwanego wniosek o udzielenie kredytu w kwocie 700.000 zł, denominowanego we frankach szwajcarskich, na zakup nieruchomości położonej w P. . (...)Kredytobiorcy nie mieli zdolności do wzięcia kredytu w złotówkach. (...)Kwota kredytu – 700.000 zł, waloryzowana we frankach szwajcarskich, wynosiła na dzień zawarcia 286.240,03 CHF. Okres kredytowania wynosił 360 miesięcy. (...)Na podstawie umowy – w ocenie Sądu Rejonowego - nie można ustalić czy niski wkład był liczony w złotych czy też w przeliczeniu wg kursu franka szwajcarskiego, a jeżeli tak to z jakiego dnia.

W ocenie sądu okręgowego jednak, w świetle przepisów Prawa bankowego , zawarciu umowy o kredyt indeksowany, denominowany czy walutowy, było i jest dopuszczalne. (...)Przy czym, jest to umowa kredytu walutowego (denominowanego do waluty obcej). (...)Nie budzi też wątpliwości, że atutem kredytu denominowanego była niska rata, wynikająca z oprocentowania właściwego dla waluty obcej. (...)W sprawie niniejszej nie ma też znaczenia, czy rzeczywiście kredyt odniesiony do waluty obcej był i jest co do zasady korzystniejszy dla kredytobiorców od kredytu złotowego.

Podkreślić przy tym trzeba, że powódkę zapewniano, iż ewentualne wahania kursu franka będą minimalne. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu. (...)A na dzień zawarcia umowy kredytowej powódka nie miała możliwości dokonywania spłat rat bezpośrednio we franku szwajcarskim, tylko było zmuszona dokonywać spłat za pośrednictwem banku i tabel kursowych ustalonych dowolnie przez pozwany bank. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu.

Ponadto zdaniem Sądu powodowie przed zawarciem przedmiotowej umowy zostali poinformowani o ryzyku zmiany kursu franka szwajcarskiego i skoro zdecydowali się na jej zawarcie uznać należy, że byli tego świadomi i godzili się na to. (...)Chodziło przy tym nie tylko o proste konsekwencje zmiany kursu franka szwajcarskiego, ale o dane związane ze stanem obu walut, ich relacjami w przeszłości oraz prognozami ich kursów na przyszłość w perspektywie czasowej. (...)Co więcej z zeznań strony powodowej nie wynika, aby wytłumaczono jej w jaki sposób bank będzie ustalał kurs franka, na podstawie którego będzie wyliczona rata kredytu. (...)Przepis art. 24 ustawy statuował wyłącznie uprawnienie NBP do ustalania kursów walut obcych, przy(...)bieżących kursów walut w odniesieniu do franka szwajcarskiego ustalany był kurs średni, kurs kupna i kurs sprzedaży.

Pośrednik informował powodów, że ze względu na ich dochody najkorzystniejszym dla powodów jako konsumentów kredytem jest kredyt odwołujący się do franka szwajcarskiego, który ma najniższą ratę przy jednocześnie najniższym oprocentowaniu. (...)Jednocześnie pośrednik tłumaczył powodom, że waluta – frank szwajcarski - jest najbardziej stabilna, przy czym odnosząc się do wahań kursu wskazywał, iż mogą sięgać od 2 do 3%. (...)(...)symulacje wysokości raty w odniesieniu do proponowanego produktu i w odniesieniu do kredytu złotówkowego, przy czym zestawienie odwoływało się jedynie do PLN. Tłumaczono powodom jedynie, że wzrost kursu franka szwajcarskiego nie będzie miał dużego znaczenia(...)(...)Powodowie dokonywali spłat rat kredytu w polskich złotych, ze środków znajdujących się na wspólnym rachunku, przy czym pozwany przeliczał je na franki szwajcarskie.