Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Doradca finansowy przedstawił im ofertę kredytu w walucie frank szwajcarski. (...)(...)abuzywnych, tj. przeliczenia uwzględniającego kurs franka szwajcarskiego z dnia uruchomienia kredytu (wezwanie, k. 53-54). (...)(...)w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych polskich na franki szwajcarskie, po kursie wskazanym przez bank (uzyskując równowartość kredytu w walucie obcej), a następnie,(...)przeliczano wskazywane przez bank kwoty franków szwajcarskich na złotówki znów po kursach(...)(...)Powodowie podnosili, iż umowa kredytu łącząca ich z pozwanym jest(...)(...) w zakresie słów „denominowanego (waloryzowanego) w walucie CHF”, (...) umowy kredytu w brzmieniu nadanym w drodze(...)

Jako walutę kredytu powodowie oznaczyli franki szwajcarskie, wnioskowany okres kredytowania wynosił 30 lat. (...)W świetle powyższego bezsporne jest, że bez klauzul indeksacyjnych nie zostałaby zawarta umowa kredytu zawierająca odwołanie do stawki bazowej opartej na LIBOR 3M właściwej dla depozytów wyrażonych we frankach szwajcarskich. (...)Przyznanie sobie przez bank prawa do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytów indeksowanych kursem (...) poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu walutowego(...)(...)O tym, że pozwany mógł ustalać kursy wymiany franka szwajcarskiego na złote w sposób dowolny(...)

W ocenie powodów zastosowany w umowie miernik wartości w postaci ceny waluty franka szwajcarskiego nie wyraża dokładnie wartości zobowiązania i w sposób abstrakcyjny moduluje wartość zaciągniętego zobowiązania. (...)Wedle przepisów ustawy, żadnego wpływu na dopuszczalność zastosowania indeksacji do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, nie mają także różnice w gospodarce Polski i Szwajcarii, ani nieobecność Polski w strefie Euro. (...)Sąd uznał, że abuzywny charakter mają postanowienia umowy, z których wynika, że przeliczenia kredytu (ze złotych na franki szwajcarskie) oraz raty kredytu (z franków szwajcarskich na złote) mają następować według tabeli kursowej Banku (w konkretnej dacie oraz godzinie). (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta była jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.

Doradcy nie zapewniali klientów, że kurs franka nie przekroczy jakiegoś poziomu. (...)Kredytobiorca zaprzestał regulowania rat kredytu w 2015 r., po drugim znaczącym wzroście franka szwajcarskiego. (...)Już bowiem na etapie składania wniosku, powód jasno określił, iż ubiega się o kredyt we franku szwajcarskim. (...)Finalne wypłacenie złotówek po ich przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowiło wyłącznie rozbieżność między walutą zobowiązania i walutą wykonania zobowiązania.

Kryteria te, jeśli chodzi o kurs franka szwajcarskiego oraz zmianę parametrów finansowych szwajcarskiego rynku kapitałowego miały i mają charakter dowolny i w pełni zależny od woli kredytującego Banku. (...)Powyższe zaniechanie było szczególnie rażące ze względu na specyficzną sytuację kursową franka szwajcarskiego. Faktem powszechnie znanym jest, że jego kurs był przez wiele lat utrzymywany na „sztywnym” poziomie w związku ze stosowaną przez Szwajcarski Bank Narodowy polityką obrony minimalnego kursu wymiany euro na franka szwajcarskiego. (...)Takie działanie nie usunęłoby zresztą negatywnych dla konsumenta skutków abuzywności postanowień polegających na nałożeniu na niego nieograniczonego ryzyka zmiany kursu franka szwajcarskiego.

Pracownik B. przedstawił powodom ofertę kredytu w złotych polskich i we franku szwajcarskim. (...)Nie ustalono również sposobu każdorazowego ustalania wartości tej waluty w odniesieniu do złotego (kursu kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego). (...)Umowa nie zawiera także uprawnienia kredytobiorców do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu franka szwajcarskiego. (...)(...)że pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.

Ponieważ „bank pożyczył franki szwajcarskie”, a strona pozwana „miała harmonogram przecież nie w złotówkach, tylko we frankach szwajcarskich”, to zgodnie z zasadą nominalizmu „we frankach szwajcarskich miała być dokonana spłata”. (...)Spłacając kredyt od 2004 r. do 2013 r. pozwani korzystali na tym, że „pożyczyli we frankach szwajcarskich. (...)(...)stanowisko Sądu I instancji odnośnie do zawarcia przez strony umowy kredytu walutowego, bo tak, jak się(...)zaskarżonego wyroku, że „bank pożyczył franki szwajcarskie”, a strona pozwana „miała(...)(...)Z przyczyn wskazanych powyższej nie było zatem podstaw do dochodzenia przez bank od pozwanych na podstawie umowy kredytu zapłaty we frankach szwajcarskich (CHF).

Nie zaprezentował jednak powodowi sposobu ustalania przez bank kursów waluty franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy. (...)W dniu 27 grudnia 2011 r. strony zawarły aneks do umowy kredytu, na mocy którego umożliwiono powodowi spłatę zadłużenia bezpośrednio we franku szwajcarskim. (...)(...)poprzez wyrażenie w niej kwoty kredytu/indeksowanie wartości określonej w złotych do wartości wyrażonej w CHF dodatkowo umożliwiały zastosowanie w umowie zasad ustalania oprocentowania odwołującego się do stawki referencyjnej LIBOR, przeznaczonej do rozliczeń we franku szwajcarskim. (...)Oferując konsumentowi kredyt indeksowany frankiem szwajcarskim pozwany jak już ustalone zostało , o wielkości tego ryzyka nie poinformował go.