Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kredyt był indeksowany do waluty obcej (...) . (...)Uruchomienie kredytu następowało w złotych przy jednoczesnym przeliczeniu w dniu wypłaty na franki szwajcarskie zgodnie z kursem kupna dewiz obowiązującym w banku w dniu uruchomienia. (...)W rozpoznawanej sprawie przedmiotem analizy są postanowienia umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Oprocentowanie kredytu oparto na stawce LIBOR, która znajduje zastosowanie przy wyznaczaniu oprocentowania kredytów hipotecznych w zagranicznych walutach takich jak frank szwajcarski (CHF), funt brytyjski (GBP), dolar amerykański (USD), jen japoński (JPY) oraz euro (EUR).

(...)że wraz ze wzrostem kursu franka szwajcarskiego może wzrosnąć nie tylko wysokość raty kapitałowo-odsetkowej, ale również wysokość saldo kredytu wyrażone w PLN. Powodom nie wytłumaczono takich pojęć jak waloryzacja, indeksacja, spread walutowy. (...)Powodom nie wytłumaczono również roli jaką pełnił frank szwajcarski w oferowanym produkcie kredytowym oraz mechanizmu tworzenia tabel kursowych przez pozwany Bank / dowód: zeznania powodów – k. 1036-1036v./. (...)Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej. Kredyt taki jest kredytem złotowym, z tym, że na skutek denominacji lub indeksacji, saldo kredytu wyrażane jest w walucie obcej, do której kredyt został denominowany lub indeksowany.

Ustęp 2 cytowanego przepisu nie odnosił się zaś do kredytów denominowanych lub indeksowanych. Dopiero bowiem na mocy ustawy z dnia 29 lipca 2011r zmieniającej prawo bankowe od dnia 26 sierpnia 2011r dodany został punkt. 4a odnoszący się do kredytów denominowanych i indeksowanych. (...)Czytamy tam bowiem „Należy zauważyć, że kredyt w walucie polskiej „denominowany lub indeksowany” w innej walucie niż polska jest kredytem w złotych. (...)W oparciu o takie zapisy nie można jeszcze, zdaniem Sądu, wnioskować, by zasady nimi objęte powodowi przedstawiono wyczerpująco i zrozumiale, wyjaśniając ich konsekwencje prawne i ekonomiczne (np. skutki nagłej zmiany wartości franka).

Wskazywano, że frank szwajcarski jest najstabilniejsza walutą na świecie. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Powodowie tym czasem zapewniani byli o stabilności franka szwajcarskiego i atrakcyjności produktu.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w umowie nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...)(...)wkładu własnego, waloryzację wysokości zaciągniętego kredytu oraz wysokość rat spłaty w relacji do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)(...)postanowieniach pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości salda kredytu, jak również wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego, poprzez dowolne, niczym nieograniczone, wyznaczanie w tabelach kursów kupna lub sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Czynniki obiektywne, a zatem sprawdzalne z punktu widzenia konsumenta, jak w szczególności wysokość rynkowych kursów wymiany franka szwajcarskiego, tylko częściowo wpływają na ostateczny koszt kredytu ponoszony przez konsumenta, skoro kurs(...)(...)(...)w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych polskich na franki szwajcarskie, po kursie wskazanym przez bank (uzyskując równowartość kredytu w walucie obcej), a następnie,(...)przeliczano wskazywaną przez bank kwotę franków szwajcarskich na złotówki znów po kursach(...)

Tymczasem umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez indeksację odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)Naliczanie odsetek według korzystniejszej stopy procentowej (dzięki finansowaniu kredytu we frankach) było możliwe (z punktu widzenia banku) jedynie w przypadku przeliczenia wierzytelności kredytu na franki. (...)Nie można również stawiać pozwanemu bankowi zarzutu nieprzewidzenia zdarzeń przyszłych, np. uwolnienia kursu franka przez szwajcarski bank centralny na początku 2015 r. i wywołaną wówczas gwałtowną zwyżką kursu. (...)Przykładowo: Bank (...) przedstawiał klientom informacje o wysokości raty i salda zadłużenia w zależności od rosnącego kursu franka.

Wraz z wnioskiem powodowie podpisali oświadczenie o zmianie waluty kredytu na franki szwajcarskie. (...)Powodowie wnioskowali o kredyt w złotówkach, jednakże z uwagi na brak zdolności kredytowej zaproponowano im kredyt we frankach szwajcarskich jako bardziej atrakcyjny oraz wskazując na stabilność frankach szwajcarskiego. (...)Kredyt „denominowany” oznacza kredyt wyrażony w walucie obcej (np. (...)Powyższe uwagi odnoszą się także zdaniem Sądu Apelacyjnego do kredytu indeksowanego, funkcjonalnie tożsamego z kredytem denominowanym.

Uzasadniając żądanie powodowie wskazali, że jako konsumenci zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanego umowę kredytu na cele mieszkaniowe, która miała być indeksowana kursem franka szwajcarskiego. (...)Zapewniał, że waluta jest bezpieczna, a kredyt we frankach szwajcarskich korzystny. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).