Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez powodów jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i waloryzowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Powodowie zeznali, że wiedzieli, iż kurs franka może ulegać wahaniom. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym.

W ocenie pozwanego powodowie nie udowodnili w przedmiotowym procesie, że stosowany przez bank kurs franka szwajcarskiego, nie był kursem rynkowym. (...)W tym też analizowali rynek i kurs franka szwajcarskiego stwierdzając, że jest to kurs stabilny. (...)Poniesienie ryzyka kursowego, związanego z możliwością zmiennej wartości franka szwajcarskiego, było rekompensowane przez zastosowanie niższej stopy procentowej, co w porównaniu do oferowanych w dacie zawierania umowy kredytów złotowych było znacznie korzystniejsze. (...)Tu należy wskazać, iż powodowie dopiero z perspektywy czasu ocenili, że kredyt nie był dla nich tak korzystny, jak się tego spodziewali, co było jednak przede wszystkim wynikiem wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Także składając wniosek o kredyt indeksowany kursem franka szwajcarskiego powodowie złożyli oświadczenie kredytobiorcy o(...)stopy procentowej wnoszą o udzielenie kredytu indeksowanego do waluty obcej". (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd zauważył, że ,,abuzywne jest takie postanowienie w umowie o kredyt hipoteczny, z którego wynika, że uprawnienie banku do określania wysokości kursu sprzedaży franka szwajcarskiego nie doznaje żadnych formalnie uregulowanych ograniczeń. (...)Jak już zostało to uprzednio podniesione przez Sąd przedmiotowy kredyt nie został udzielony we frankach szwajcarskich, lecz w złotych.

Kwota kredytu wyrażona została w złotówkach (210.000,00 zł), natomiast sam zawarty kredyt jest indeksowany do kursu franka szwajcarskiego według tabeli kursów walut obcych obowiązującej w Banku (...) na dzień uruchomienia kredytu lub transzy (§ 2 ust. 1-2 i § 7 ust. 1 umowy). (...)Nowe brzmienie strony nadały także § 7 ust. 1 i 3 umowy, który od tej pory stanowił, iż spłaty rat kredytu oraz spłata pełnej lub częściowej kwoty kredytu będzie dokonywana przez kredytobiorcę w walucie obcej, do której kredyt jest indeksowany lub denominowany. (...)Zdecydowała się na Bank (...) i kredyt indeksowany do (...) , albowiem ten Bank i ta forma kredytu były dla niej najkorzystniejsze. (...)Ponadto należy zauważyć, że tak skontrowany wzór – przy walutowym charakterze kredytu – powoduje, że przedmiotowe ubezpieczenie(...)pomiędzy wartością nieruchomości a wziętym kredytem, lecz przede wszystkim różnicę pomiędzy(...)w złotych zależnym od kursu franka szwajcarskiego.

(...)W. (poprzednikiem pozwanego banku) umowę kredytu hipotecznego na cele budownictwa mieszkaniowego, waloryzowanego frankiem szwajcarskim. (...)W dniu zawarcia umowy kredytu hipotecznego stawka L. 3M (co oznacza skrót L. I. R. ) dla franka szwajcarskiego ( (...) ) wynosiła 1,59%. (...)Brak jest też podstaw do przyjęcia, że klauzule indeksacyjne określają główne świadczenia stron umowy kredytu. (...)Konstrukcja kredytu indeksowanego nie powinna więc być uznana za nieuczciwą co do zasady.

Jednak saldo zadłużenia (wykorzystanego i niezwróconego kapitału kredytu), a więc kwota stanowiąca podstawę do ustalenia wysokości świadczenia kredytobiorcy, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu kupna wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu klauzul indeksacyjnych dalsze obowiązywanie umowy (przyjęcie, że jest to umowa ważna) nie jest możliwe.

Kredyt w kwocie 250.000 zł, denominowany (waloryzowany) we franku szwajcarskim udzielony został na okres od 20 maja 2008 r. do 31 maja 2038 r., wypłacony został w okresie od 25 maja 2008 r. do 25 marca 2009 r. bezpośrednio na rzecz sprzedającego. K. P. (2) zobowiązana była do spłaty kredytu w 360 miesięcznych ratach, począwszy od 30 kwietnia 2009 r., których wysokość określona była we franku szwajcarskim. (...)Zmiana wysokości kursu franka szwajcarskiego miała wpływ na wysokość kredytu. (...)Według stanu z 12 stycznia 2017 r. do spłaty pozostało 82.731,05 franków szwajcarskich, z czego 82.718,05 franków szwajcarskich to kapitał kredytowy, a 13 franków szwajcarskich to odsetki, co według kursu sprzedaży dewiz Banku (...) S.A. we W. , wynoszącego 4,1164 zł, stanowiło kwotę 340.554,10 zł.

Zakwestionował, aby naruszył on postanowienia umowy, twierdząc że kredyt został wypłacony mu w walucie polskiej, nie zaś we frankach szwajcarskich (CHF) i obecnie posiada on około 80.000 złotych nadpłaty. (...)Bank nie miał pełnej kontroli nad wysokością rat spłacanych przez pozwanego, albowiem wysokość rat uzależniona była od ceny franka szwajcarskiego, wyrażonej w relacji do polskiej waluty. (...)To pozwany ostatecznie określił też kwotę kredytu, spośród możliwości wyboru walut obcych w jakich oferowano kredytu w powodowym Banku i ostatecznie zdecydował się na franka szwajcarskiego. (...)J. K. miał możliwość zapoznania się z umową oraz zdawał sobie sprawę ze zmiennego charakteru oprocentowania jednocześnie wyraził zgodę na dokonywanie zmiany oprocentowania kredytu z powołaniem się na stopę LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego, wymienioną wprost w umowie.