Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przy zwykłym kredycie walutowym udzielonym we frankach bank daje kredytobiorcy określoną sumę franków szwajcarskich, a kredytobiorca w ustalonym okresie spłaca tę kwotę również we frankach szwajcarskich. Istota i konstrukcja kredytu denominowanego do franka jest zupełnie inna. (...)Przy kredycie frankowym denominowanym kredytobiorca nie mógł dokonywać spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Ponadto niektóre umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego przewidywały możliwość złożenia przez kredytobiorcę wniosku do banku o zawarcie aneksu w celu spłaty raty bezpośrednio we franku szwajcarskim.

Jak już wyżej wskazano umowa zawarta pomiędzy stronami to umowa kredytu a kwota kredytu denominowana jest we franku szwajcarskim ( CHF ). (...)Istota i konstrukcja kredytu denominowanego do franka jest zupełnie inna. (...)Przy kredycie frankowym denominowanym kredytobiorca nie mógł dokonywać spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Ponadto niektóre umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego przewidywały możliwość złożenia przez kredytobiorcę wniosku do banku o zawarcie aneksu w celu spłaty raty bezpośrednio we franku szwajcarskim.

Powodowie podali, że w kwietniu 2008 r. zawarli umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej – frank szwajcarski na kwotę 342 571, 80 zł i taką też kwotę im wypłacono w dwóch transzach. (...)Zdaniem pozwanego, zawarta między stronami umowa była umową kredytu walutowego, gdyż dla tego typu kredytów prowadzony jest rachunek walutowy, oprocentowanie(...)dla walut w tym dla franka szwajcarskiego, a także jest on zabezpieczony transakcjami na rynku międzybankowym. (...)Ponadto do art. 69 dodano ust. 3, zgodnie z którym w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska,(...)spłaty pełnej lub częściowej kwoty kredytu bezpośrednio w tej walucie. (...)W ocenie sądu, powyższej nierówności nie niweluje fakt oprocentowania kredytu w oparciu o stopę referencyjną LIBOR powszechnie stosowanej przy kredytach waloryzowanych kursem CHF. Należy zauważyć,(...)raty w sytuacji aprecjacji waluty frank szwajcarski w stosunku do waluty złoty polski, a nadto(...)

Nie informował również jaka jest rola franka w kredycie. (...)Od 2015 r. spłacała kredyt bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)W okresie po zawarciu Umowy dochodziło do znaczących zmian kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego polskiego. (...)Kwota otrzymanych przez kredytobiorców złotówek uzależniona była od relacji złotówki do franka szwajcarskiego w okresach wypłat poszczególnych transz.

Pozwany wskazał, że powodowie świadomie zdecydowali się na wypłatę kredytu w złotych, a także na spłatę kredytu w złotówkach, pomimo, że mieli możliwość wyboru spłaty kredytu we franku szwajcarskim. (...)O walutowym charakterze kredytu nie przesądzało także ustanowienie hipotek we franku szwajcarskim. (...)Strony uzgodniły, że zawierają umowę kredytu denominowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego. (...)Pozwany udzielił powodom kredytu denominowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego.

Zdaniem pozwanego, powód zapewnił sobie stały zarobek przy każdej racie – niezależny od jakichkolwiek wahań obiektywnego kursu franka szwajcarskiego. (...)R. R. (1) zawarł z (...) S.A. spółka akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. Umowę Kredytu Firmowego na Zakup lub Remont Nieruchomości indeksowanego kursem franka szwajcarskiego nr (...) . (...)Zdaniem Sądu, powód zapewnił sobie stały zarobek przy każdej racie – niezależny od jakichkolwiek wahań obiektywnego kursu franka szwajcarskiego. (...)W datach spłat rat obowiązywał bowiem inny kurs CHF. Podnieść należy, że pozwany kupował franki szwajcarskie w kantorze i wpłacał je do Banku, a zatem jego majątek został zubożony o kwotę jaką musiał zapłacić w PLN w datach zakupu franków.

Teza orzeczenia: 1. Wprowadzenie do umownego stosunku zobowiązaniowego elementu nadrzędności jednej ze stron, która na podstawie swojej decyzji ustala wysokość parametrów (kursów walut) służących do wyznaczenia wysokości świadczenia drugiej strony, bez odwołania do obiektywnych kryteriów jednoznacznie zakreślających granice przyznanych stronie uprawnień, (...)

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Formalnie wiążące strony postanowienia umowy określały w jaki sposób wykorzystana, w złotych, kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy. (...)Niedopuszczalne jest też udzielanie informacji opartych o stwierdzenie, że frank szwajcarski jest walutą stabilną, gdyż to nie od stabilności franka szwajcarskiego, a od stabilności waluty, w której kredytobiorcy osiągają dochody, zależy skala przyjmowanego przez niego ryzyko walutowe.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że zawarł z bankiem umowę o kredyt hipoteczny z dnia 21 lipca 2008 r. indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Najkorzystniejszą okazała się oferta kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego w banku (...) S.A. ( (...) ). (...)W 2008 r. w ofercie (...) S.A. Oddział w Polsce znajdowały się zarówno kredyty złotówkowe, jak i kredyty indeksowane do franka szwajcarskiego. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu.