Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Kredyt spłacany był początkowo w złotych poprzez ściągnięcie z konta bankowego równowartości w złotych polskich oznaczonej w harmonogramie spłat kwoty franków szwajcarskich. (...)Zatem w omawianej sprawie strony zawarły umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji powodów nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. (...)Zgodnie z umową strona powodowa miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich.

Pracownik banku (...) informował powodów o ryzyku kursowym, jednocześnie jednak zapewniał, że waluta franka szwajcarskiego jest stabilna, a wahania są niewielkie i kurs może spaść. (...)Żadna transza nie była wypłacona we frankach. Wielkość rat była podawana we frankach. (...)Postanowienia dotyczące indeksacji kredytu – zarówno dotyczące sposobu przeliczenia kwoty kredytu na franki przy wypłacie kredytu, jak też zadłużenia wyrażonego we frankach na złotówki podczas spłaty poszczególnych rat – określają świadczenia główne stron.

Po kilku latach dostali pismo z banku, że mogą spłacać kredyt we frankach. (...)Przeliczenie franków na złotówki następowała wedle kursu banku, nie do końca dla powodów zrozumiałego. (...)Natomiast w niniejszej sprawie kredyt zgodnie z umową musiał być wypłacony w złotych polskich, choć był wyrażony we frankach szwajcarskich. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich.

(...)z jej zawarciem, a spłata kredytu we frankach szwajcarskich była możliwa już od dnia zawarcia umowy, jednakże powodowie dokonali indywidualnych uzgodnień w zakresie wyboru rachunku do spłaty w postaci rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego w polskich złotych, a nie we frankach szwajcarskich. (...)Pracownik banku zapewniał powodów, iż frank szwajcarski jest bardzo stabilną walutą. (...)W okresie przed oraz po zawarciu umowy kredytu, dochodziło do znaczących zmian kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego polskiego. (...)Jak wynika z zeznań powodów oraz z całokształtu okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany.

We frankach szwajcarskich wyrażono wysokość hipotek stanowiących zabezpieczenie spłaty kredytu. Z umowy wynika również, że zmienne oprocentowanie kredytu miało być obliczane na podstawie wskaźnika LIBOR właściwego dla franków szwajcarskich. (...)Uznając, że przedmiotem zobowiązania wynikającego z umowy jest suma pieniężna wyrażona we frankach szwajcarskich, brak jest podstaw do stwierdzenia, że doszło do naruszenia art. 353 ( 1) k.c. i art. 358 ( 1) k.c. (...)Niemniej jednak kredytobiorcy byli poinformowani przez poprzednika prawnego pozwanego, że kurs franka szwajcarskiego może się wahać i raty kredytu mogą się zmieniać, i złożyli stosowne oświadczenie.

Przedmiotem żądania pozwu było także stwierdzenie przez Sąd, że umowa kredytu hipotecznego nr (...) , indeksowanego do franka szwajcarskiego, zawarta w dniu 30 września 2005 roku pomiędzy nim, a pozwanym - jest nieważna ex tunc . (...)Zawarte w niej postanowienia umowne dotyczące indeksacji nie odwołują się bowiem do ustalanych w sposób neutralny kursów franka szwajcarskiego czy jakichś obiektywnych wskaźników, na które żadna ze stron nie ma wpływu. (...)Indeksacja kredytu na podstawie przedmiotowej umowy odbywa się w oparciu o tabele kursowe sporządzane przez pozwanego i to uprawnienie banku do określania wysokości kursów franka szwajcarskiego na gruncie zawartych umów nie doznaje formalnie żadnych określonych ograniczeń. (...)Nie wykazano w szczególności tego, by pozwany nie wykonał jakiegokolwiek wyroku Sądu zapadłego przeciwko niemu w sprawie z powództwa strony umowy kredytu indeksowanego czy denominowanego do waluty obcej.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż 4 czerwca 2008 roku zawarł z pozwanym umowę kredytu na lokal indeksowanego kursem franka szwajcarskiego na kwotę 508 413,50 złotych. (...)M. S. zwrócił się do (...) Bank o zmianę sposobu spłaty kredytu ze spłaty w polskiej walucie na spłatę bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (Dowód: wniosek M. S. z 21 października 2014 roku k. 129). (...)Powyższa kwota stanowiła zdaniem powoda wartość przedmiotu sporu jako sumę opłat dokonanych przez powoda z tytułu umowy kredytu na lokal indeksowanego kursem franka szwajcarskiego za okres od 17 sierpnia 2012 roku do 17 października 2014 roku. (...)Powód wskazał, iż powyższa kwota stanowi równowartość sumy opłat dokonanych przez powoda z tytułu umowy kredytu na lokal indeksowanego kursem franka szwajcarskiego za okres od 17 sierpnia 2012 roku do 17 października 2014 roku.

(...)(...)Zgodnie z § 2 ust. 2 kredyt był indeksowany do franka szwajcarskiego ( (...) ), po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna (...) według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązujących w Banku (...) w dniu uruchomienia kredytu lub transzy. (...)(...)kwietnia 2008 r. była umowa kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, a nie umową denominowaną we frankach szwajcarskich, o czym świadczy że w(...)(...)Nie był to kredyt walutowy, ale jednocześnie nie była to umowa nienazwana będąca zakładem na kurs franka szwajcarskiego.