Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: skazujący

R. G. także nie miał żadnych problemów z rozpoznaniem wizerunku obwinionego, kategorycznie wskazując na osobę J. Ż. – mężczyznę, który ukradł mu portfel z pieniędzmi.

Sąd pierwszej instancji za trafny uznał pogląd pozwanego, że w sprawie nie doszło do naruszenia prawa do wizerunku powoda. Po pierwsze, pozostając na gruncie prawa autorskiego, Sąd Okręgowy odnotował, iż na podstawie art. 81 ustawy o prawie autorskim wizerunek podlega ochronie w kontekście monopolu eksploatacyjnego samego wizerunku, czyli wyłączne prawo jego posiadacza do publicznego używania. (...)Naruszenie wizerunku rozumianego jako dobro osobiste następuje wówczas poprzez opublikowanie podobizny jednostki w kontekście stanowiącym o naruszeniu jej dobrego imienia lub prywatności. (...)Zarzut naruszenia prawa do wizerunku uznano zatem za bezzasadny.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że powódka określiła również wizerunek, jako dobro osobiste, ochrony którego się domagała. Wizerunek jako dobro osobiste, o jakim mowa w normie art. 23 k.c. , to przedstawienie danej osoby w znaczeniu obrazu, fotografii. (...)W znaczeniu zatem prawnym, wizerunek jako dobro osobiste powódki nie został naruszony. (...)Otóż Sąd Okręgowy słusznie zwrócił uwagę, że powódka określiła również wizerunek, jako dobro osobiste, ochrony którego się domagała.

Oskarżony sprzedawał wyroby własnej produkcji reklamując je na stronie internetowej oraz w katalogu firmowym, gdzie umieszczał ich wizerunki. (...)Aplikacja nawiązująca do wizerunku twarzy Chrystusa w przypadku wyrobów obu firm ewidentnie nawiązuje zaś do znanego i szeroko rozpropagowanego fresku „ Ecce Homo” autorstwa Eliasa Garcii Martineza. (...)Trudno nawet pokusić się o wskazanie wszystkich dziedzin życia szeroko wykorzystujących wizerunek krzyża. (...)Wszystkie mają element indywidualizujący je w kategorii krzyży i stanowiący przejaw autorskiego pomysłu na modyfikację i uatrakcyjnienie powszechnie znanego wizerunku.

Wizerunek natomiast w rozumieniu przepisu art. 23 k.c. to rozpoznawalna podobizna człowieka, na którą składają się cechy fizyczne (naturalne oraz sztuczne, np. strój), utrwalona na fotografii lub portrecie. Działania uznawane za naruszenie wizerunku rozumianego jako ustalony (skonkretyzowany) obraz(...)tyle że dokonywanej za pośrednictwem wizerunku jako ustalonego obrazu fizycznego, np.(...)(...)W ocenie Sądu żądanie, aby powód dostosował się do obowiązku zasłaniania ust i nosa nie naruszało jego wizerunku. (...)Pracownicy nie nakazywali powodowi utrwalenia widoku twarzy w maseczce i nie wykorzystywali wykonanego przez powoda lub inna osobę wizerunku powoda w maseczce.

To również spowodowało naruszenie dóbr osobistych powoda w postaci czci, honoru, dobrego imienia i wizerunku. (...)W niniejszej sprawie powód dochodził roszczeń twierdząc, iż pozwana naruszyła jego dobra osobiste w postaci czci, honoru, dobrego imienia i wizerunku. (...)Reasumując – w przekonaniu Sądu w realiach sprawy niniejszej nie da się przyjąć, że pozwana rozpowszechniała treści uwłaczające czci, dobremu imieniu, honorowi i wizerunkowi powoda. (...)Powód nie wykazał bowiem, by wskutek powyższych zachowań jego cześć, dobre imię, honor i wizerunek rzeczywiście uszczerbku doznały.

Wizerunek L. W. nieznanego autora, który ukazał się w latach 80. oraz był wielokrotnie powielany, wykorzystany w zmodyfikowanej formie w pracy powódki, został przez nią zaczerpnięty z tekturowego znaczka. (...)Zastosował koncepcję artystki polegającą na popkulturowym zestawieniu wybranego przez powódkę wizerunku L. W. , dokonał przetworzenia kolorystycznego pracy stosując cechy kolorystyczne i kompozycyjne identyczne jak przyjęte w dziele powódki. (...)Zestawienie multiplikacji stosowanej przez W. oraz wizerunku L. W. w jedną całość było wynikiem twórczej inwencji powódki oraz koncepcji wyrazistego, celnego przekazu. (...)Podobizna L. W. wykorzystana przez powódkę, przetworzona graficznie, od lat funkcjonuje powszechnie w Polsce jako znak przywódcy Solidarności na podobnych zasadach jak inne wizerunki znanych osób, np.

Również wymowa wszystkich spornych publikacji była dla powódki jednoznacznie przychylna, zaś zawarte w publikacjach wizerunki powódki wykonano w miejscach publicznych, w sytuacjach neutralnych / k. 359-372, 428-429 /. (...)Gdy chodzi wreszcie o naruszenie prawa do wizerunku, przepis art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, po. 83 z późn. zm.) nie wymaga zezwolenia na rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej, gdy wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych. (...)Powyższe w sposób jednoznaczny potwierdza, że poprzez liczne publikacje doszło do naruszenia w sposób bezprawny dóbr osobistych powódki, to jest prawa do prywatności i spokoju, poszanowania życia rodzinnego oraz prawa do wizerunku.