Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pozwana była informowana o możliwości spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Sąd Okręgowy wziął pod uwagę, że pozwana we wniosku kredytowym pośród walut, w jakich oferowano kredyty, zdecydowała się na franka szwajcarskiego. (...)Strona pozwana ma natomiast rację co do tej zasadniczej dla sprawy kwestii, iż sporna umowa kredytu bynajmniej nie miała charakteru kredytu walutowego oznaczonego w walucie franka szwajcarskiego. (...)Umowa w dalszym ciągu pozostała jednak ustabilizowana jako obejmująca obowiązek spłaty rat w złotówkach, z uprawnieniem dłużniczki do spłaty we franku szwajcarskim.

Zgodnie z umową, Bank udzielił powodom kredytu waloryzowanego we franku szwajcarskim w kwocie 220.000 zł. (...)Wniosek powodów o udzielenie kredytu hipotecznego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego został rozpatrzony przez pozwany Bank pozytywnie. (...)Powodowie samodzielnie zdecydowali się na walutę franka szwajcarskiego. (...)To nie sam spread, tylko niemożliwy do przewidzenia dla żadnej ze stron w chwili zawarcia umowy znaczny wzrost ceny franka szwajcarskiego stanowi w istocie źródło pogorszenia warunków kredytu dla kredytobiorców.

Pozwani na poparcie swojego stanowiska przytoczyli poglądy wyrażane w judykaturze na kanwie spraw dotyczących kredytów konsumenckich udzielanych we frankach szwajcarskich. (...)Otrzymywał zawiadomienia o wysokości rat we frankach szwajcarskich. (...)Wskazać należy, że pozwany zawarł z powodem typową umowę o kredyt denominowany do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)W rozpoznawanej sprawie prawdziwość umowy kredytu nie była podważana, podobnie jak fakt uruchomienia kredytu, którego wysokość wyrażona we frankach szwajcarskich również nie była sporna.

W czynnościach związanych z zawarciem umowy kredytu uczestniczył ze strony banku (...)(...)rekomendował powodom zawarcie umowy o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego (CHF) z uwagi na stabilność waluty oraz mniejsze koszty obsługi takiego kredytu w stosunku do kredytu w złotych polskich (PLN). (...)Bezspornym w sprawie był fakt, że P. Ż. , D. J. (1) i R. J. zawarli z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę o kredyt w kwocie 2.100.000 zł indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Umowa zawierała jednak klauzule indeksacyjne, na mocy których po uruchomieniu kredytu następowało przeliczenie kwoty określonej w złotych polskich na walutę franka szwajcarskiego. (...)W przypadku zawarcia kredytu w walucie polskiej, ale nie indeksowanego do CHF sytuacja strony powodowej nie byłaby zależna od kursu franka szwajcarskiego, a poniesiony koszt obsługi kredytu byłby podobny.

Zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 umowy, kwota kredytu wyniosła 280.000,00 zł, a jako walutę denominacji wskazano frank szwajcarski. (...)Przedmiotowe postanowienie przyznaje bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)(...)oparciu o wskaźnik LIBOR dla franka szwajcarskiego dla kredytów udzielonych w złotych polskich była już przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego, który co do zasady opowiadał się za taką możliwością. (...)(...)się na denominację udzielonego kredytobiorcy kredytu bankowego do wskazanej w umowie waluty (frank szwajcarski), zaś z drugiej strony(...)takiej waloryzacji było ustalenie oprocentowania kredytu według parametrów charakterystycznych dla tej(...)opartej o wskaźnik (…) dla franka szwajcarskiego).

W umowie zapisano, że Bank udziela Kredytobiorcom kredytu w kwocie na warunkach i z przeznaczeniem na cele określone w umowie we frankach szwajcarskich do wysokości kwoty 498.280,34 franków szwajcarskich (§ 1 ust. 1 i 4 umowy). (...)Od kwoty wykorzystanego Kredytu Bank naliczał oprocentowanie według zmiennej stopy procentowej określonej jako suma Stawki Banku stosowana przez Bank dla franków szwajcarskich oraz stałej marży wynoszącej 0,80 % w stosunku rocznym. (...)Zaproponowano im kredyt we frankach szwajcarskich. (...)(...)żądanie zapłaty ponad kwotę 104.273,10 franków szwajcarskich, ponieważ z wyliczeń dokonanych przez Sąd na podstawie załączonych do akt sprawy zaświadczeń ustalił on, że powodowie uiścili na rzecz pozwanego kwotę 461.224,29 złote oraz kwotę 104.273,10 franków szwajcarskich.

Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty, jako kredytu indeksowanego do waluty obcej. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Wskazać należy, że pomimo odwołania się do waluty frank szwajcarski, umowa ta nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie, zaś kredyt był wypłacony i spłacany w złotych polskich. (...)Natomiast jeżeli się do nich nie zastosuje, to nie będzie możliwe ustalenie, w jaki sposób bank zrealizować ma polecenie wypłaty kwoty w złotych polskich, skoro uzgodniona w umowie kwota kredytu wyrażona jest we frankach szwajcarskich. (...)(...)na podstawie kwot ustalonych we frankach szwajcarskich, jak i postanowienia służące przeprowadzeniu(...)(...)(...)przedstawił konsumentowi informacje odnoszące się do historycznych kursów franka szwajcarskiego oraz rzeczywistego ryzyka walutowego związanego z zawarciem umowy kredytu denominowanego.