Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W 2009 r. bank poinformował kredytobiorców o możliwości zmiany rachunku do spłaty na rachunek walutowy, a(...)których zmieniony został sposób spłaty kredytów – przez spłatę w walucie kredytu z rachunku bankowego w CHF i od tego czasu powód spłacał swe zobowiązania we franku szwajcarskim. (...)Swe uzasadnienie w zakresie żądania zapłaty opierała na zestawieniu wielkości środków pobranych i pozostałych do zapłaty w dniu wypowiedzenia umów kredytowych, z ich przeliczeniem według kursu franka szwajcarskiego z tabeli kursów pozwanego z dnia zawarcia umowy. (...)Nie stały się przedmiotem zarzutów te ustalenia sądu, które prowadziły do przyjęcia, że kwota spornych kredytów została wyrażona we frankach szwajcarskich i ta waluta określała wartość zobowiązania pieniężnego. (...)(...)prawnego W niniejszej sprawie kwota kredytu została w umowie stron wyrażona we frankach szwajcarskich, pozwany zobowiązał się do udostępnienia powodowi określonych kwot w tej walucie, pozwany zaś zobowiązał się do ich zwrotu w określonych załącznikami terminach wraz z oprocentowaniem.

Teza orzeczenia: 1. Sąd drugiej instancji może z urzędu uwzględnić naruszenie art. 321 § 1 k.p.c.przez sąd pierwszej instancji, ale tylko w przypadku, gdyby prowadziło ono do nieważności postępowania (tak wyrok SN z 26 marca 2013r. II PK 216/12) 2. W graniach zaskarżenia sąd drugiej instancji bierze pod uwagę z urzędu (art. 383 k.p.c.) nieważność postępowania (...)

Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem, a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji. (...)Tym samym skarżący nie przedstawił żadnych w istocie argumentów pozwalających na oddalenie zarzutu co do arbitralnego ustalenia kursów przez pozwany bank, a tym samym faktycznej swobody w kształtowaniu wysokości zobowiązania powodów, których kredyt był denominowany kursem franka szwajcarskiego.

W uzasadnieniu swoich żądań powodowie wskazali, że powódka wraz z mężem M. K. , który zmarł w roku 2011, jako małżonkowie i konsumenci , zawarli z (...) Bank S.A. w K. - (...) Oddział w Ł. umowę kredytu hipotecznego nr (...) , indeksowanego do CHF (franka szwajcarskiego). (...)(...)o umorzenie części zobowiązania pozostałego do spłaty. (...)Niezależnie od faktu, iż to kredytobiorcy wystąpili o dany rodzaj kredytu, nie można przyjąć, aby miało(...)wartości poszczególnych rat kredytowych z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w Bankowej Tabeli kursów walut. (...)W rezultacie, poprzez zawarcie przedmiotowego aneksu i ustalenie, że kredytobiorcy będą spłacać kredyt bezpośrednio we frankach szwajcarskich (tj. bez przeliczania rat wyrażonych we frankach na złote), strony wyeliminowały z(...)

Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Nie istniała również w ocenie Sądu I instancji podstawa do uwzględnienia żądania w zakresie obejmującym wyrażoną w złotych równowartość kwot, które powodowie spełnili we frankach szwajcarskich. Przedmiotem nienależnego świadczenia była kwota wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)W wyroku z dnia 14 lipca 2017 r. (sygn. akt II CSK 803/16) Sąd ten wskazał, iż Ustalenie kursu spłaty kredytu udzielonego we frankach szwajcarskich może nastąpić na podstawie przepisów ustawy z 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (t. j.

Nadmienił, że twierdzenie o zupełnej niedostępności franka szwajcarskiego dla przeciętnego konsumenta w chwili zawierania przedmiotowej umowy nie jest wiarygodne. (...)W związku z tym należy zauważyć, że z uwagi na swobodę kontraktową strony mogły zawrzeć umowę, na mocy której pozwany bank udzielił powódce pożyczki w walucie obcej – franku szwajcarskim. (...)Sąd Okręgowy akceptuje przy tym rozważania Sądu I instancji odnośnie bezzasadności twierdzeń powódki co do braku dostępności franka szwajcarskiego na rynku w czasie obowiązywania umowy stron. (...)Przy tym z zeznań powódki wynika, że nie przejawiała w ogóle, przez cały okres trwania umowy, żadnego zainteresowania możliwością spłaty pożyczki we franku szwajcarskim.

(...)pomocy której powód przeliczył saldo kredytu waluty franka szwajcarskiego na złoty polski spowodowało w okresie obowiązywania umowy wzrost salda zadłużenia proporcjonalnie do wzrostu kursu franka szwajcarskiego i ostatecznie wpływało na wysokość zobowiązania pozwanej. (...)Dowód: historia operacji na kontrakcie kredytowym – k.117 - 122 Po zawarciu umowy kredytu konsolidacyjnego dochodziło do znacznych różnic kursu franka szwajcarskiego do złotego polskiego. (...)Mimo zawarcia postanowienia w § 5 ust.3 pkt 1 umowy z 6 listopada 2006 r., kredyt nie został wypłacony pozwanej we frankach szwajcarskich, choć częściowo finansować miał zaciągnięte uprzednio przez pozwaną kredyty wyrażone również we frankach szwajcarskich. (...)Spłata raty stanowiła jedynie operację księgową przeliczenia raty we frankach szwajcarskich na złotówki.

Strona pozwana wywodzi bowiem, że świadczenie kredytobiorcy, wynikające z owej umowy, wyrażone zostało nie w walucie franka szwajcarskiego, lecz w polskich złotych. (...)Również prowizja powodowego banku wyrażona została w walucie udzielonego kredytu (franka szwajcarskiego – § 7 ust. 2 umowy), podobnie jak i odsetki od wykorzystanego kredytu, przy czym ich spłata następować miała według równowartości w walucie polskiej (§ 5 umowy). (...)(...)że umowa ta stanowiła umowę kredytu inwestycyjnego denominowanego w walucie obcej ( (...) ), a więc umowę kredytu, którego kwota wyrażona została we frankach szwajcarskich. (...)Dowodzi ono zatem oświadczenia o uznaniu długu określonego w § 1 (wyrażonego w walucie franka szwajcarskiego).

Zgodnie z umową, kwota kredytu wynosiła 521 328,98 zł franków szwajcarskich. (...)Wynika to z zatytułowania samej umowy, a w dalszej kolejności ze sformułowania §2 ust. 1, z którego wynika obowiązek postawienia do dyspozycji kredytobiorców kwoty określonej we frankach szwajcarskich. (...)Można byłoby stosownie do niego wypłacać kwotę kredytu w złotych, euro, dolarach USA czy jenach, ale nie we frankach szwajcarskich. (...)Kredytobiorca nie może zwolnić się z obowiązku zwrotu kredytu w żaden inny sposób, jak poprzez zwrot kwoty uzyskanej w złotówkach, z tym, że równowartej określonej z góry sumie franków szwajcarskich.