Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji. (...)Jeśli się ich nie zastosuje, to nie będzie możliwe ustalenie w jaki sposób bank zrealizować ma polecenie wypłaty kwoty w złotych polskich, skoro uzgodniona w umowie kwota kredytu wyrażona jest we frankach szwajcarskich.

Była poruszana kwestia zmienności kursu franka szwajcarskiego, choć w rozważaniach nie przewidziano(...)strony zawarły aneks nr (...) do Umowy kredytu, na mocy którego zmieniono oznaczenie(...)(...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego we frankach szwajcarskich.

(...)zawartej przez strony umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych ‘mplan” waloryzowany kursem franka szwajcarskiego; ● pkt 3 w całości; ● pkt 4 w części nakazującego pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 815,80 zł. (...)W zakresie umowy kredytu indeksowanego także dochodzi do wydania sumy kredytu kredytobiorcy i zwrotu wykorzystanej sumy kredytu z reguły w ratach kredytowych w dłuższych odcinku czasowym. (...)Stosownie do art. 69 ust 2 pkt 5 Prawa Bankowego umowa kredytu powinna określać wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany. (...)Pozwany bowiem nienależycie określał wysokość oprocentowania i rat kapitałowo-odsetkowych, określanych we frankach i nienależycie przeliczał raty na(...)

Kredyt został wypłacony w PLN, powodom nie przekazano franków szwajcarskich. (...)Powód nie został poinformowany, że może dokonywać spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)W dacie zawarcia umowy nie istniały żadne obiektywne okoliczności pozwalające uznać, że nastąpi gwałtowne osłabienie złotego do franka szwajcarskiego. (...)Znaczne osłabienie złotego do franka szwajcarskiego nastąpiło dopiero w 2011 roku(...)w momencie zawierania spornej umowy kredytu.

Na jej podstawie Bank zobowiązał się oddać do dyspozycji kredytobiorców kwotę w wysokości 46.902,13 franków szwajcarskich (CHF). (...)Kredyt zachwalano jako bezpieczny, wskazywano na stabilność franka szwajcarskiego, podkreślano, że możliwe będą jedynie małe wahania kursu. (...)Łącząca strony umowa była tzw. kredytem denominowanym frankiem szwajcarskim. (...)Spłata kredytu następuje również w złotówkach w odniesieniu do wysokości rat określonych we frankach szwajcarskich, stosownie do kursu tej waluty z dnia zapłaty.

Pozwany przedstawił także pogląd, że powód w czasie kształtowania się kursu franków szwajcarskich na korzystnym dla niego poziomie(...)niego wzrost kursu waluty - franka szwajcarskiego. (...)Powoda nie poinformowano w żaden sposób także o wszystkich finansowych konsekwencjach zaciągnięcia kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)Przede wszystkim, przedstawiciel pozwanego banku, co wynika z treści zeznań powoda, przedstawił kredyt we franku szwajcarskim, jako najlepszy i bardzo stabilny.

D. W. nie tłumaczył powodom szczegółowo mechanizmu indeksacji, sam zresztą podobnie jak powodowie nie rozróżniał bliżej konstrukcji kredytu indeksowanego od kredytu walutowego względnie kredytu denominowanego. (...)(...)nie rozróżniali tak naprawdę konstrukcji kredytu walutowego, denominowanego, indeksowanego nie oznacza, że z całą pewnością z umowy jasno wynika, iż chodzi o kredyt złotówkowy, wypłacany w złotych, a jedynie waloryzowany kursem waluty szwajcarskiej. (...)Powiązanie zaś kredytu z walutą szwajcarską miało związek z tym, że wówczas dla takich kredytów oferowano korzystniejsze oprocentowanie. (...)Niektóre konstrukcje umowne – stosowane jednak w umowach kredytów walutowych, denominowanych – tego rodzaju założenia przewidywały.

Nieprawdziwe są zatem twierdzenia powodów, że są oni zobowiązani do zwrotu świadczenia wyższego niż otrzymane, gdyż przy kredytach indeksowanych do franka szwajcarskiego, kredytobiorca jest zobowiązany do zwrotu dokładnie takiej samej ilości franków, których równowartość otrzymał. (...)W dacie zawarcia przedmiotowej umowy kredytowej przez strony niniejszego postępowania, dopuszczalne było zatem zawarcie umowy o kredyt indeksowany do waluty franka szwajcarskiego. (...)Powodowie świadomie zdecydowali się na zawarcie umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, zaś uzyskanie kredytu na takich warunkach było dla nich wówczas korzystne. (...)Bank samodzielnie wyznaczał w Tabelach kursowych kurs kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.