Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Tymczasem umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez indeksację odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)Naliczanie odsetek według korzystniejszej stopy procentowej (dzięki finansowaniu kredytu we frankach) było możliwe (z punktu widzenia banku) jedynie w przypadku przeliczenia wierzytelności kredytu na franki. (...)Nie można również stawiać pozwanemu bankowi zarzutu nieprzewidzenia zdarzeń przyszłych, np. uwolnienia kursu franka przez szwajcarski bank centralny na początku 2015 r. i wywołaną wówczas gwałtowną zwyżką kursu. (...)Przykładowo: Bank (...) przedstawiał klientom informacje o wysokości raty i salda zadłużenia w zależności od rosnącego kursu franka.

Strony ustaliły czynsz najmu w wysokości równowartości w złotych polskich 243 franków szwajcarskich płatny z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca, gotówką do rąk wynajmującego. (...)Informację o kwocie do spłaty uzyskiwali od pozwanego, który przeliczał kwotę 243 franków szwajcarskich na złotówki. (...)W dniu 6 lutego 2007 roku pozwany zawarł umowę o kredyt denominowany we frankach szwajcarskich, z (...) Bank S.A. na kwotę 142.535,33 złote. (...)W okresie od września 2007 roku do maja 2014 roku powodowie dokonywali wpłat należności czynszowych bezpośrednio na rachunek kredytowy (...) Bank S.A. Kwota do spłaty równa racie kredytowej wynosiła wówczas równowartość 311 franków szwajcarskich.

Nie był to więc kredyt walutowy, czyli udzielony w walucie obcej (denominowany). (...)Powód wnioskował o kredyt określając jego kwotę w walucie wymienialnej, tj. franku szwajcarskim ( (...) ), który zgodnie z zapisami umowy (§ 2 ust. 1, zdanie drugie) został mu wypłacony w złotówkach, zaś wysokość zadłużenia w walucie kredytu (...) obliczona była według kursu(...)(...)Odrębną kwestią jest ocena charakteru postanowień umowy, które dotyczyły przeliczenia kwoty kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, a następnie przeliczenia spłat dokonywanych przez powoda w walucie polskiej na walutę szwajcarską. (...)W konsekwencji nie budzi sprzeciwu posłużenie się w skarżonym rozstrzygnięciu przelicznikiem wartości średniej franka szwajcarskiego w N.B.P. jako najbardziej miarodajnym.

Kredyt został zabezpieczony poprzez ustanowienie hipoteki umownej kaucyjnej na nieruchomości gruntowej położonej w K. przy ulicy (...) do kwoty 140.000 złotych. (umowa k.11-13)(...)spłaty wymagalnej wierzytelności z umowy kredytu. (...)Pozwani zawarli z poprzednikiem prawnym powoda umowę kredytu na cele mieszkaniowe. (...)cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach(...)w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych(...)oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. (...)Pozwani wnieśli o rozłożenie należności na raty w wysokości po 500 zł miesięcznie wskazując, że mając szczególnie trudną sytuację osobistą i majątkową, kredyt spłacali przez długi czas, ale wobec tego że był to kredyt denominowany frankiem szwajcarskim, należności pomimo dokonywanych spłat rosły.

(...)umowy przewidujące możliwość indeksacji kwoty kredytu do waluty franka szwajcarskiego (określanego dalej CHF), z powodu wyliczenia pierwotnego salda kredytu we frankach szwajcarskich, a także wysokości rat przeliczanych(...)po jakim ustalane są saldo kredytu w CHF i raty ustalany(...)(...)Dalsza część tego zdania dotyczy wyłącznie zastosowania określonego mechanizmu finansowego przeliczania na walutę obcą tak, aby spłata następowała w walucie polskiej stanowiącej równowartość określonej liczby franków szwajcarskich. (...)Jeżeli przyjąć stanowisko pozwanego, iż był to kredyt udzielony w frankach szwajcarskich, to powstaje pytanie, czemu umowa jednoznacznie nie odnosi się tylko do określonej liczby franków szwajcarskich. (...)(...)za tym idzie przeliczając kwotę kredytu w PLN na CHF ilość franków szwajcarskich do spłaty będzie niższa), co przełoży się na wysokość poszczególnych rat.

W pozwie zostało wskazane, że łącząca strony umowa była tzw. „kredytem denominowanym frankiem szwajcarskim”, które to pojęcie nie zostało legalnie zdefiniowane, a wprowadzone zostało do porządku prawnego dopiero w wyniku nowelizacji Prawa Bankowego z dnia 29 lipca 2011r. (...)W ocenie strony powodowej wychodząc z założenia, że udzielony kredyt jest w istocie złotówkowym, zaś odniesienie się w nim do franka szwajcarskiego stanowi wprowadzenie do stosunku prawnego umownej waloryzacji. (...)W okresie kiedy powód zawierał umowę kredytową, kredytu udzielane we frankach szwajcarskich cieszyły się wyjątkowym powodzeniem. (...)Wnioskując w dniu 3 czerwca 2005r. o udzielenie kredytu powód wskazał jako walutę udzielenia kredytu franka szwajcarskiego (k. 72).

Pierwszy mechanizm polegał na przeliczeniu po zawarciu umowy kwoty, w której udzielono kredytu wyrażonej w złotych polskich, na zobowiązanie wyrażone we frankach szwajcarskich, przy czym pozwany zastosował swój wewnętrzny, ustalony samodzielnie, przelicznik. (...)Mechanizm nazwany w umowie indeksacją kredytu do waluty obcej, w ocenie powodów,(...)przepisy umowy przewidujące przeliczenie wysokości kredytu wyrażonego w złotych polskich na(...)pozwany bank nie miał podstawy do konwersji pożyczonej kwoty na ustaloną przez siebie ilość franków szwajcarskich. (...)W ocenie Sądu kredyt hipoteczny udzielony na podstawie przedmiotowej umowy jest kredytem złotowym, jedynie indeksowanym do waluty obcej - franka szwajcarskiego. (...)Należy przypomnieć, że przedmiotowy kredyt został udzielony w złotych, a nie we frankach szwajcarskich.

Ponadto doszło do naruszenia zasady walutowości wyrażonej w art. 358 § 1 k.c. , gdyż strony określiły kwotę kredytu wyłącznie we frankach szwajcarskich, mimo że kredyt nie był udzielony w ramach dozwolonego ustawą obrotu dewizowego. (...)Pośrednik kredytowy poinformował powoda, że kurs franka szwajcarskiego może się wahać i że raty kredytu mogą się zmieniać, ale wskazywał, że frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego – denominowanego w walucie obcej, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim. (...)Świadczenia stron umowy (w szczególności kwota kredytu) zostały określone w umowie we frankach szwajcarskich, odpowiadając wymogom z art. 69 Prawa bankowego .