Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Od 2012 roku powódka spłaca kredyt we frankach nabywając je w kantorach. Doradca kredytowy przedstawił powódce ofertę kredytu hipotecznego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego u poprzednika prawnego pozwanego. (...)Dodatkowo działalność zawodowa powódki w znacznym stopniu wskazuje na to, że zdawała sobie sprawę z konsekwencji jakie niesie za sobą zawarcie umowy kredytu w walucie franka szwajcarskiego. (...)Kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego zgodnej z opinią rzecznika generalnego” z sierpnia 2019 r., wypowiedzi Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego, artykułu „NBP czeka na propozycję banków dla frankowiczów” .

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” w postaci określenia kwoty kredytu w walucie obcej miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu denominacji. (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego we frankach szwajcarskich. Ponadto spłacone we frankach kwoty nie mogą być zaliczone na poczet sumy, którą powodowie mają obowiązek zwrócić pozwanemu, ponieważ ani umowa, ani ustawa nie określają właściwego kursu po jakim należałoby przeliczyć kwoty uiszczone we frankach szwajcarskich na złote polskie.

(...)zapłatę 1. ustala, że umowa kredytu numer (...) z dnia 14(...)dnia 20 września 2022 roku do dnia zapłaty, 3. oddala powództwo(...)dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty. (...)(...)wyrażonych w walucie obcej, 3/ do przeliczeń wysokości rat kapitałowo-odsetkowych spłacanego kredytu stosuje się kurs sprzedaży danej(...)(...)Sama kwota kredytu (w CHF) nie była uzgodniona indywidualnie, ponieważ ustalenia określonej kwoty franków szwajcarskich dokonał pozwany bank – kredytobiorca(...)z konsumentem – podanie kwoty kredytu w walucie obcej było konieczne z uwagi na konstrukcję kredytu denominowanego i nie wynikało z woli(...)(...)Klauzula ryzyka kursowego w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej określa samą kwotę kredytu, czyli najistotniejsze postanowienie umowy kredytu.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano wprawdzie walutę CHF (franka szwajcarskiego), ale kredyt był wypłacany w złotówkach. (...)Podczas wizyty w oddziale przedstawiono jej propozycję zawarcia umowy kredytowej indeksowanej do franka szwajcarskiego. (...)Nie przedstawiono jej także symulacji obrazującej wysokość salda kredytu na wypadek znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)W umowie nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego ( umowa kredytu k. 38-46 ).

Wskazali, że Bank na ich mocy przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości kredytu poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego, przez co w sposób dowolny kształtował wysokość ich zobowiązania. (...)Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 3 stycznia 2007 roku powodowie D. R. i A. R. (nosząca wówczas nazwisko Ś. ) oraz poprzednik prawny pozwanego (...) Bank S.A. w G. zawarli umowę kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego nr (...) (dalej zwana też umową). (...)Powodowie podpisując umowę nie rozumieli na czym polegał mechanizm indeksacji, jak był ustalany kurs franka szwajcarskiego i jak była ustalana marża banku. (...)Po tym fakcie do dnia 31 grudnia 2011 r. kredyt był spłacany przez powodów w polskich złotych, a następnie już w walucie obcej, tj. we franku szwajcarskim.

Kredyt był udzielony w złotych natomiast był indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)W drugiej kolejności powód wskazał na abuzywność klauzul indeksujących wartość zadłużenia z tytułu kredytu do franka szwajcarskiego. (...)Ponadto, bank, w którym powód zaciągnął kredyt, stwierdził, że powód ma zdolność kredytową tylko dla kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu.

Otrzymywali też od pozwanego harmonogramy spłat, w których kwoty poszczególnych rat oraz saldo zadłużenia wskazywano w frankach szwajcarskich. (...)Sąd drugiej instancji nie podzielił ustaleń odnośnie tego, że pozwany Bank by sfinansować kredyty indeksowane do franka szwajcarskiego, musiał pozyskiwać tę walutę od innych podmiotów. (...)W tej części zatem Sąd Apelacyjny nie podzielił ustaleń i stanowiska Sądu Okręgowego, że pozwany obowiązany był do pozyskiwania franka szwajcarskiego na potrzeby finansowania udzielonych kredytów. (...)Umowa nie przewidywała możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie (§10 ust.2 „Raty płatne będą przez Kredytobiorcę, w złotych polskich”).

Nie zostały przedstawione symulacje kształtowania się kursu franka szwajcarskiego z ostatnich lat. (...)W konsekwencji stwierdzić należy, iż brak było podstaw do interpretacji zapisów umowy stanowiących klauzule przeliczeniowe w ten sposób, iż nie dawały one bankowi jakiejkolwiek dowolności w kształtowaniu kursów franka szwajcarskiego przy przeliczaniu na PLN obciążających powodów rat kredytu. (...)(...)logicznie wytłumaczyć różnicy pomiędzy kwotą kredytu wyrażoną w CHF w umowie, a kwotą kredytu wyrażoną we frankach szwajcarskich w dniu wypłaty kredytu, stanowiącą wówczas równowartość 950 000 zł.. Poza tym fakt wynegocjowania kursu CHF do dokonania takiego przeliczenia wynikał z(...)(...)Kwota kredytu w spornej umowie wyrażona została zatem wprost we frankach szwajcarskich.