Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 19.07.2007 r. pozwana zawarła z wierzycielem pierwotnym (...) Bankiem S.A. umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , mocą której bank udzielił kredytu w kwocie 200 000 zł denominowanego (waloryzowanego) kursem franka szwajcarskiego. (...)Przedmiot umowy został opisany jako postawienie do dyspozycji kredytobiorców kredytu w kwocie 200 000 zł denominowanego (waloryzowanego) do waluty CHF. Kredyt miał zostać wypłacony w PLN(...)(§ 3 ust. 1a umowy kredytu). (...)Pozwana przy zawarciu umowy miała świadomość co do tego, że kwota udzielonego jej kredytu zostanie przeliczona do waluty szwajcarskiej, a następnie przy spłacie poszczególnych rat ponownie będzie przeliczana do waluty polskiej. (...)Kurs średni franka szwajcarskiego wynosił: - w dniu 19.07.2007 r., tj. w dacie wypłaty I transzy kredytu – 2, 2606 zł, czyli(...)w dacie wypłaty II transzy kredytu – 2, 2972 zł, czyli(...)767, 30 CHF. W wypowiedzeniu kredytu z dnia 04.10.2011 r. (...) Bank wskazywał na sumę 83 100, 10 CHF kapitału.

Chodzi przy tym nie tylko o informacje na temat prostych konsekwencji zmiany kursu franka szwajcarskiego, ale też o te związane ze stanem obu walut, ich relacjami w przeszłości oraz prognozami ich kursów na przyszłość w szerokiej, wieloletniej perspektywie. (...)Rozumiałem, że frank jest walutą bardzo stabilną, pracownica banku tłumaczyła mi, że suma wysokości poszczególnych transz kredytu może się minimalnie różnić w zależności od kursu zakupu franka. (...)Jak dalej wynika z zeznań powoda, przed podpisaniem umowy nie otrzymał on żadnych danych o archiwalnych kursach franka, pojęcie bankowych tabel kursowych w ogóle się nie pojawiało. (...)Odwołują się one, przy waloryzacji kwoty kredytu określonej w złotych polskich do franka szwajcarskiego, a następnie do wyliczenia raty do kursu sprzedaży (...) określonego w tabeli kursowej pozwanego banku obowiązującego na dzień spłaty z godziny 14:50.

W przypadku kredytu w walucie obcej: 1) Wnioskodawca we wniosku o udzielenie kredytu określa kwotę kredytu w PLN, z zaznaczeniem waluty wnioskowanego kredytu, 2) Kredyt jest kredytem indeksowanym do walut wymienialnych i jest udzielany w złotych polskich. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu.(…) Podkreślamy jednak, że zaciągając(...)(...)Brak jest podstaw do uznania umowy kredytu za bezwzględnie nieważną. Zawieranie umów kredytu powiązanych z walutą obcą (indeksowanych i denominowanych) jest i było dopuszczalne w świetle art. 353 1 k.c. i art. 69 ustawy Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy.

Pozwany zaznaczył też, że w przypadku klasycznego kredytu walutowego to kredytobiorca wymienia na rynku otrzymane w wyniku udzielenia kredytu franki szwajcarskie, a przy kredycie indeksowanym wymiany tej dokonuje kredytujący bank. (...)Przyznanie sobie przez pozwanego prawa do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu (różnica(...)(...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)

W umowie, ani w OWKM nie ma wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego, który miał mieć zastosowanie przy realizacji umowy ( umowa kredytu k. 212-213v, OWKM k. 32-34v ). (...)Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej. Kredyt taki jest kredytem złotowym, z tym, że na skutek denominacji lub indeksacji, saldo kredytu wyrażane jest w walucie obcej, do której kredyt został denominowany lub indeksowany. (...)Zamiar ten bez konsekwencji dla statusu konsumenta może się zmienić w czasie” (vide: Jacek Zandecki, Status prawny konsumenta jako strony umowy o kredyt indeksowany/denominowany do franka szwajcarskiego, Studium Prawa Publicznego, Nr 2 (22) 2018).

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Problem pożyczek indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frak szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć. (...)Poglądy te znajdują zastosowanie odpowiednio w zakresie umowy o pożyczkę indeksowaną walutą franka szwajcarskiego, w której zobowiązanie stron dotyczy przeniesienia na własność i następnie zwrotu tej samej ilości pieniędzy. (...)Kwota wypłaconej powodom pożyczki miała zostać przeliczona na franki szwajcarskie według kursu kupna tej waluty(...)pożyczki, a następnie wysokość zobowiązania do spłaty, jak również rozliczenie kolejnych(...)miały być przeliczane na walutę szwajcarskiej według kursu sprzedaży ustalanego przez(...)

Uprzedzając odniesienie się do zarzutów apelacji należy stwierdzić, że trafnie Sąd I instancji stwierdził, iż powódka zawarła z pozwanym umowę o kredyt denominowany do franka szwajcarskiego (CHF). Kwota kredytu w umowie była wyrażona we franku szwajcarskim – 110.112 CHF (§ 1 ust. 1 umowy) i została wypłacona powódce w złotych przy zastosowaniu kursu kupna waluty obowiązującego w banku w chwili wypłaty (§ 37 ust. 1 Regulaminu). (...)Można więc przyjąć, co do zasady, że umowa kredytu indeksowanego oraz denominowanego, która została powiązana z walutą franka szwajcarskiego, nie narusza istoty umowy kredytowej i mieści się w jej ramach konstrukcyjnych. (...)Już z powyższych przyczyn postanowienia umowy dotyczące denominacji kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego stanowiły klauzulę niedozwoloną (abuzywną), a więc niewiążącą powódkę z uwagi na treść przepisu art. 385 1 § 1 k.c.

Symulacja kredytów pokazała powodom, że wysokość miesięcznej raty w kredycie waloryzowanym do CHF jest niższa niż takiej raty przy kredycie złotówkowym. Nikt ze strony banku nie wytłumaczył powodom, dlaczego oprocentowanie kredytu waloryzowanego do waluty obcej jest niższe niż kredytu w PLN. Jednocześnie wskazano, że frank szwajcarski to bardzo stabilna i bezpieczna waluta. (...)Sąd podkreślił, że nie ma znaczenia czy kredyt indeksowany [lub denominowany] był, czy też nie był dopuszczalny [dozwolony] w polskim porządku prawnym. (...)Kredyt jest wobec tego kredytem złotówkowym.