Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jako walutę kredytu oznaczono franka szwajcarskiego (CHF), zaś okres kredytowania określono na 360 miesięcy. (...)Powodowie nie zapoznali się z ryzykiem związanym ze wzrostem kursu franka szwajcarskiego, nie zostali również poinformowani o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego przez bank. (...)Umowa nie zawiera także uprawnienia owych kredytobiorców do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Przeciwnie w powszechnym przekonaniu umowy kredytowe indeksowane lub denominowane kursem zwłaszcza franka szwajcarskiego były powszechnie oferowane i oceniane jako „tańsze i bezpieczniejsze”.

(...)nieważności umowy nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...)(...)liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty; ewentualnie, w razie(...)w umowie nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...)(...)waloryzowanych umownym lub pozaumownym kursem franka szwajcarskiego. (...)Na mocy ww. umowy bank udzielił K. B. kredytu w kwocie 377 300 złotych, waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego (§ 1 ust. 1, 2 i 3), która miała zostać spłacona w przeciągu 360 miesięcy, tj. do 20 lipca 2038 r. (§ 1 ust. 4). (...)(...)trzeba dwie kluczowe kwestie: poddanie kredytu udzielonego w walucie polskiej waloryzacji wg wartości franka szwajcarskiego i uregulowanie sposobu spłaty kredytu w walucie polskiej, zgodnie z harmonogramem wyrażonym we franku szwajcarskim, według kursu PLN/CHF ustalonego w(...)(...)Takie rozwiązanie, jak zastosowane w § 10 ust. 5 przedmiotowej umowy, skutkuje pozbawieniem konsumenta wpływu na sposób ustalania kursu franka szwajcarskiego, wedle którego ma nastąpić spłata raty.

Pracownicy udzielający kredytu przemilczeli istotne zagadnienia związane z zasadniczym ryzykiem kredytobiorcy, zapewniając jedynie, iż udzielenie kredytu indeksowanego lub denominowanego do kursu franka szwajcarskiego jest bezpieczne i najbardziej korzystne w ówczesnej sytuacji powodów. (...)Powodowie wskazali, że kredyt zawierany w walucie obcej indeksowany lub denominowany do franka szwajcarskiego, jest skomplikowanym, ryzykownym instrumentem finansowym. (...)W 1999 roku zaciągnęli pierwszy kredyt hipoteczny w złotych polskich, a potem w 2002 roku kredyt we franku szwajcarskim w banku (...) na zakup mieszkania, który spłacali do 2014 roku. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń.

Jedną z takich walut jest z pewnością frank szwajcarski. (...)Nie do końca bowiem można wykluczyć scenariusz, zgodnie z którym na skutek różnych nieprzewidzianych działań wartość franka szwajcarskiego w stosunku do złotego mogłaby nawet radykalnie spaść. (...)Podkreślenia wymaga, iż nawet przyjęcie (do czego nie ma w niniejszej(...)zgodnie z którym każdorazowe przeliczanie franków szwajcarskich na złote polskie następowało w oparciu o taryfę obowiązującą w pozwanym banku nie prowadziłoby do wniosków formułowanych przez powoda. (...)Oczywistym dla Sądu jest, iż gdyby nie nastąpiła drastyczna zmiana kursu franka szwajcarskiego, powodowie z pewnością nie wystąpiliby z powództwem, lecz kontynuowaliby wykonywanie umowy.

(...)że wraz ze wzrostem kursu franka szwajcarskiego może wzrosnąć nie tylko wysokość raty kapitałowo-odsetkowej, ale również wysokość saldo kredytu wyrażone w PLN. Powodom nie wytłumaczono takich pojęć jak waloryzacja, indeksacja, spread walutowy. (...)Powodom nie wytłumaczono również roli jaką pełnił frank szwajcarski w oferowanym produkcie kredytowym oraz mechanizmu tworzenia tabel kursowych przez pozwany Bank. / dowód: zeznania powodów – k. 439-439v. i k. 679-680 /. (...)Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej. Kredyt taki jest kredytem złotowym, z tym, że na skutek denominacji lub indeksacji, saldo kredytu wyrażane jest w walucie obcej, do której kredyt został denominowany lub indeksowany.

Skoro zatem pozwany w oparciu o nieważną zdaniem powodów umowę wypłacił im kwotę 55.570,00 franków szwajcarskich to on, a nie powodowie ma roszczenie o zwrot ww. kwoty. (...)Jedną z takich walut jest z pewnością frank szwajcarski. (...)Nie do końca bowiem można wykluczyć scenariusz, zgodnie z którym na skutek różnych nieprzewidzianych działań wartość franka szwajcarskiego w stosunku do złotego mogłaby nawet radykalnie spaść. (...)Oczywistym dla Sądu jest, iż gdyby nie nastąpiła drastyczna zmiana kursu franka szwajcarskiego, powodowie z pewnością nie wystąpiliby z powództwem, lecz kontynuowaliby wykonywanie umowy.

Możliwość zmiany kursów przedstawiano jako bardzo ograniczoną, podkreślając stabilność franka i niskie oprocentowanie. (...)Procedura bankowa nie przewidywała takich wyjaśnień, zalecając jedynie wręczenie druku oświadczenia, nie przewidywała także przedstawienia innych ofert (Uchwała Zarządu Banku k.258) Zapewniano ich jednak, że frank szwajcarski jest walutą stabilną, a to jest najlepszy kredyt jaki jest dostępny. (...)Powodowie byli świadomi ryzyka kursowego, niemniej opierając się na uzyskanych informacjach uważali je za ograniczone i nie zakładali tak dużych zmian kursu franka. (...)Sad zważył Sporna umowa ma charakter umowy denominowanej do waluty obcej.

Dalej wywodził, że udzielony kredyt nie był kredytem denominowanym do CHF, ani kredytem indeksowanym, tylko kredytem dewizowym (walutowym), udzielonym w CHF, a jakiekolwiek przeliczenie kwoty kredytu na złote polskie miało charakter fakultatywny i zależny wyłącznie od woli kredytobiorcy. Podobnie spłata następować mogła od początku we franku szwajcarskim, a dokonywane spłat w początkowej fazie w złotówkach było wyłącznie wolą powoda. (...)Sąd zważył co następuje: W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż Sąd nie podziela stanowiska powoda, iż sporna umowa kredytu jest umową o kredyt denominowany do CHF lub kredyt indeksowany w rozumieniu art. 69 ust 2 pkt 4a i ust 3 ustawy prawo bankowe . (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne, iż walutą kredytu jest frank szwajcarski, opisanie wysokości zobowiązanie w CHF i zastrzeżenie iż walutą spłaty kredytu jest CHF stanowią postanowienia określające główne świadczenia stron.