Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie nie skorzystali z możliwości spłacania kredytu we franku szwajcarskim (zeznania powódki, k. 993v). (...)W odniesieniu do kredytów „złotowych” bank kalkuluje swoje ryzyko kontraktowe i udziela kredytu w złotych polskich, to tym(...)w przypadku, w którym udziela kredytu walutowego lub kredytu złotówkowego indeksowanego do waluty obcej czy kredytu denominowanego w walucie obcej, którą charakteryzują(...)(...)(...)rozważania ofert i następnie wnioskowania do pozwanego o kredyt indeksowany do CHF, dokonali wyboru tego instrumentu(...)(...)Umowa kredytu dochodzi do skutku przez złożenie zgodnych oświadczeń woli przez strony, bank zobowiązuje się do oddania określonej sumy do dyspozycji kredytobiorcy, a ten – do jej zwrotu.

(...)zawarli umowę nr (...) o kredyt hipoteczny z poprzednikiem prawnym pozwanego(...)wiążącym się z zawarciem umowy kredytu indeksowanego ryzyku, o możliwych konsekwencjach(...)kursu kupna i kursu sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującego i ustalonego przez pozwanego(...)(...)(...)zawartej pomiędzy stronami umowy, stosownie do jej postanowień, strony umówiły się, że kwota kredytu w wysokości wskazanej w umowie(...)w walucie polskiej, po uruchomieniu kredytu zostanie w drodze indeksacji przeliczona na walutę franka szwajcarskiego i oprocentowana w sposób właściwy(...)(...)Jak wynika z wniosku kredytowego (k. 195-198), powodowie wnosili o udzielenie kredytu w PLN, ale określonego (indeksowanego) w walucie szwajcarskiej. (...)określono, że Bank ma postawić do dyspozycji powodów kwotę PLN, zaś powodowie mieli w terminach poszczególnych rat zwracać kredyt wyłącznie w walucie polskiej, w kwocie stanowiącej równowartość każdoczesnej raty wyrażonej w walucie szwajcarskiej (po odpowiednim, uprzednim przeliczeniu) .

Ustęp 2 cytowanego przepisu nie odnosił się zaś do kredytów denominowanych lub indeksowanych. Dopiero bowiem na mocy ustawy z dnia 29 lipca 2011r zmieniającej prawo bankowe od dnia 26 sierpnia 2011r dodany został punkt. 4a odnoszący się do kredytów denominowanych i indeksowanych. (...)Czytamy tam bowiem „Należy zauważyć, że kredyt w walucie polskiej „denominowany lub indeksowany” w innej walucie niż polska jest kredytem w złotych. (...)W oparciu o takie zapisy nie można jeszcze, zdaniem Sądu, wnioskować, by zasady nimi objęte powodowi przedstawiono wyczerpująco i zrozumiale, wyjaśniając ich konsekwencje prawne i ekonomiczne (np. skutki nagłej zmiany wartości franka).

Powodowie nie mieli świadomości, że kurs franka wpłynie na wysokość raty. (...)Na dzień 05 czerwca 2018 roku hipotetyczna wartość kwot spłat kredytu w przypadku, gdyby kredyt został udzielony w kwocie 421 700, 43 złotych (w wysokości równoważnej 176 710,85 CHF) zgodnie z zapisami umowy, z indeksacją do franka szwajcarskiego według średniego kursu NBP wyniosłaby 468 723, 56. (...)Odnosząc się do zawartego z pozwanym aneksu do umowy dotyczącego spłaty zadłużenia bezpośrednio we frankach szwajcarskich, Sąd pierwszej instancji uznał, że aneks ten nie może być jednak uznany za akceptację przez powodów niedozwolonych klauzul umownych, co przywróciłoby im skuteczność. (...)Kredyt „denominowany” oznacza kredyt wyrażony w walucie obcej (np.

W stanie prawnym obowiązującym w dacie zawarcia umowy nie budziła też wątpliwości dopuszczalność konstruowania, zarówno umów kredytu indeksowanego (waloryzowanego) do waluty obcej, jak i umów kredytu denominowanego w walucie obcej. (...)Gdy w 2008 r frank spadł do 2 zł to nasza rata spadla do 800 zł. ”); d powodowie(...)powodowie nie byli zainteresowani spłatą kredytu bezpośrednio we franku i nie dostrzegali naruszenia swoich(...)(...)Być może miały one wpływ na przyjętą przez pozwanego politykę udzielania w roku 2004 kredytów indeksowanych kursem franka szwajcarskiego, nie decydują jednak o legalności sposobu ukształtowania wzajemnych stosunków stron spornej umowy kredytowej, przyjętych w jej zapisach. (...)Być może miały one wpływ na przyjętą przez pozwanego politykę udzielania w roku 2004 kredytów indeksowanych kursem franka szwajcarskiego, nie decydują jednak o legalności sposobu ukształtowania wzajemnych stosunków stron spornej umowy kredytowej, przyjętych w jej zapisach.

(...)zawarli z pozwanym bankiem umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do CHF (franka szwajcarskiego), przy czym nie spłacili dotąd wszystkich umówionych rat. (...)Umowa kredytu przewidywała, że kapitał kredytu zostanie przeliczony na franki szwajcarskie (CHF) po kursie kupna określonym przez bank, zaś raty – obliczone we frankach – będą spłacane po kursie sprzedaży również określonym przez bank. (...)Powodowie wskazali, że umowa kredytu zawierała niedozwolone postanowienia dotyczące indeksacji kwoty kredytu do waluty obcej. (...)(...)lub czynów niedozwolonych dotyczących umów kredytów i pożyczek denominowanych we franku szwajcarskim (CHF) lub indeksowanych kursem franka szwajcarskiego (CHF), oraz roszczeń wynikających z(...)

(...)określona kwota pieniężna – suma kredytu, której zasady spłaty określa ta właśnie umowa W realiach i okolicznościach przedmiotowej sprawy strona powodowa zawarła z pozwanym umowę kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej – franka szwajcarskiego. Zgodnie z postanowieniami tej umowy na kredytobiorcach ciążył obowiązek spłaty kredytu wraz z odsetkami, opłatami i(...)na siebie obowiązek spłaty kwoty kredytu w walucie obcej franku szwajcarskim ustalonej w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej ( postanowienia §1(...)(...)W tym przypadku waluta obca – frank szwajcarski, pełnił rolę miernika wartości świadczenia kredytobiorcy bowiem raty kredytu miały być spłacane w złotych polskich w kwotach odpowiadających wartości pewnych ilości waluty obcej. (...)W zasadzie nowelizacja ta potwierdziła i usystematyzowała dopuszczalność zawierania umów o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej.

Aneksem nr (...) do umowy strony zmieniły marżę oprocentowania kredytu (k- 41-44 aneksy do umowy). (...)Kredyt, który został udzielony powodom należy określić więc jako kredyt denominowany. (...)W wykonaniu umowy o kredyt denominowany, bank nie zakupuje w sposób faktyczny waluty i nie sprzedaje jej klientowi, który dokonuje spłaty raty. (...)Po trzecie – w całości należy odrzucić popularną wśród instytucji kredytowych tezę, o tym, że klient banku zawierający umową kredytu denominowanego we frankach szwajcarskim miał świadomość ryzyka walutowego.