Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zarzucił, że pozwani zawarli ze stroną powodową umowę kredytu na zakup nieruchomości, przy czym z uwagi na brak zdolności kredytowej, w odniesieniu do wnioskowanej kwoty w walucie polskiej, Bank zaproponował im kredyt we frankach szwajcarskich. (...)Do faktycznego transferu wartości dewizowych nie doszło, gdyż kwota kredytu była wyrażona w złotych polskich, jego spłata następowała również w złotych polskich, a wartość franka szwajcarskiego stanowiła jedynie wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat. Za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, dobrymi obyczajami i wartościami etycznymi są praktyki strony powodowej, polegające na przyznaniu kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i jednoczesnym stwierdzeniu braku zdolności kredytowej w walucie polskiej. (...)Strony określiły przy tym sposób określania salda zadłużenia oraz spłaty kredytu poprzez odwołanie się do kursów franka szwajcarskiego.

Kredyt został udzielony na okres od 26 maja 2008 r. do 17 maja 2038 r., tj. na okres 360 miesięcy, kwota kredytu wyrażona była w złotych, denominowana (waloryzowana) do CHF według kursu kupna waluty z tabeli kursowej (...) Banku (§ 2 ust. 2). (...)Zdaniem Sądu z powyżej zacytowanych przepisów wyraźnie wynika dopuszczenie przez prawo kredytów denominowanych i indeksowanych do waluty innej niż waluta polska i takie rozwiązanie stanowi element umowy kredytu i tym samym nie pozbawia takiej umowy charakteru umowy kredytu. (...)Przyznanie sobie przez bank prawa do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu (różnica(...)(...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.

Pośrednik nie tłumaczyła powodom, na czym polega kredyt indeksowany, denominowany, walutowy. (...)(...)TSUE wydanych na tle umów kredytu zawierających ryzyko kursowe (walutowe), zgodzić(...)(...)W badanej sprawie powodowie, wyrażając wolę zawarcia umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, nie mieli wpływu na kształt poszczególnych postanowień umowy poddanych ocenie z punktu widzenia ich abuzywności. (...)Nie ma przy tym żadnych przeszkód do tego, aby bez marży banku określić kursu franka szwajcarskiego, według którego powinna nastąpić wypłata kredytu oraz spłata poszczególnych jego rat.

Na spotkaniu w oddziale banku pracownik pozwanego przedstawił mu dwie oferty kredytu hipotecznego, jedną w walucie polskiej oraz drugą w kwocie denominowanej do franka szwajcarskiego. Pracownik pozwanego poinformował powoda, że dużo korzystniejsze będzie zaciągnięcie kredytu w walucie franka szwajcarskiego ze względu na jego niższe oprocentowanie. Przedstawiciel ten zapewniał, że waluta franka szwajcarskiego jest stabilna, Szwajcaria jest bezpiecznym krajem oraz że powód nie ma się czego obawiać. Obrazując powodowi skalę ryzyka związanego z wahaniem kursów waluty franka szwajcarskiego pracownik banku przedstawił ich porównanie do jena, tłumacząc, że w przypadku tej drugiej waluty wahania są dużo większe.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że rzeczywistą przyczyną powództwa nie są rzekome wady prawne umowy, ale wzrost kursu franka szwajcarskiego. (...)(...)kredytowego, w którym kwotę wnioskowanego kredytu powód oznaczył w walucie polskie (PLN – k. 198), wskazując jako walutę kredytu walutę szwajcarską ( (...) k. 198) z okresem 360 miesięcy spłaty, a jako cel kredytu – zakup lokalu mieszkalnego na rynku pierwotnym. (...)(...)pierwszej kolejności przedstawiono mu ofertę kredytu hipotecznego w polskim złotym po(...)którą, zadecydował o wyborze oferty kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej, mając pełną(...)(...)W okresie od dnia 15.12.2010 r. do 7.05.2020 r. powodowie dokonali spłaty kredytu w łącznej wysokości 137.963,82 zł, przy czym do dnia 5.12.2011 r. powód uiścił na poczet rat kredytu (przed przystąpieniem N. M. do długu) kwotę 5.485,02 zł, w(...)

Odwołując się do judykatury wskazał, że w przypadku kredytów denominowanych walutą kredytu jest waluta obca. (...)Natomiast drugie zdanie tego paragrafu dotyczy wyłącznie zastosowania określonego mechanizmu finansowego przeliczania na walutę obcą tak, aby splata następowała w walucie polskiej, stanowiącej równowartość określonej liczby franków szwajcarskich. (...)Wniosku powyższego nie zmienia okoliczność, iż system bankowości elektronicznej odnosił się zawsze do określonej liczby franków szwajcarskich; jest to bowiem wyłącznie wynik(...)(...)Zgodnie z umową, następować ona miała w walucie polskiej, która przeliczana była na walutę frank szwajcarski po kursie ustalanym przez Bank.

W świetle twierdzeń pozwu należy również podkreślić, że odniesienie do franków szwajcarskich nie nadaje kredytowi charakteru walutowego, w którym zakładane byłyby faktyczne przepływy środków pieniężnych w tej walucie. (...)Rozróżnienie kredytu denominowanego i indeksowanego prowadzi do wniosku, że w przypadku tego drugiego, klauzule waloryzacyjne nie są elementem świadczenia głównego. (...)(...)tych regulujących kwestię przeliczania samego kredytu, jak i wartości poszczególnych rat kredytowych z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli kursów banku. (...)Sama możliwość spłaty kredytu we frankach szwajcarskich, od pewnego momentu wykonywania umowy(...)dalsze ustalenia stron odnoszące się do tego mechanizmu nie mogły odnieść skutku prawnego.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności i skuteczności umowy kredytu bankowego.

Umowa została podpisana na podstawie wniosku kredytowego, w którym kwotę wnioskowanego kredytu powód oznaczył w walucie polskiej (150.751,34 + prowizja PLN), zaś jako walutę kredytu wskazał franka szwajcarskiego ( (...) ) - z okresem spłaty 420 miesięcy (wniosek kredytowy k. 237). (...)Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć.