Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Umowa przewidywała indeksację w zakresie przeliczenia salda kredytu na walutę obcą franki szwajcarskie, według kursu kupna zaś przy spłacie rat kredytowych według kursu sprzedaży. (...)Owe przeświadczenie było wzmacniane przez działania ustawodawcy, który nowelizacją Prawa bankowego , nijako usankcjonował występowanie w obrocie umów kredytu indeksowanego i denominowanego do waluty obcej. (...)Dodatkowo należało także zwrócić uwagę, że według osoby pośredniczącej w zawieraniu przedmiotowej umowy świadka M. K. , wyłożyła ona powodom istotę indeksacji, udzieliła informacji, że saldo kredytu wyrażane jest we franku szwajcarskim (d: 00:12:01 - protokół rozprawy z 28 sierpnia 2017 r.) . Świadek nie składał także powodom deklaracji, co do stabilności franka szwajcarskiego, pouczył powodów o ryzyku walutowym (d: 00:15:48, 00:23:38 - protokół rozprawy z 28 sierpnia 2017 r.) .

Oczywistym jest przy tym, że powodowie faktycznie nie potrzebowali jakiejkolwiek sumy franków szwajcarskich. (...)To bowiem wolą powodów, wyrażoną w Umowie, było uzyskanie kwoty kredytu w walucie, w której mogliby oni dokonywać dalszych rozliczeń, tj. w złotówkach, bez konieczności dokonywania wymiany we własnym zakresie oddanych im do dyspozycji franków szwajcarskich na złotówki. (...)W ocenie Sądu Umowa ta nie pozostawała także w sprzeczności z regułami waloryzacji, gdyż wobec uznania, iż Umowa wyrażała zobowiązanie we frankach szwajcarskich, która to wartość jest kwotą nominalną kredytu, nie mamy to do czynienia z klauzulami waloryzacyjnymi. (...)Brak dookreślenia tych wartości pozbawia konsumenta możliwości oceny czy decyduje się na spłatę kredytu po kursie ustalonym przez Bank, czy też bezpośrednio we frankach szwajcarskich pozyskanych w innym miejscu.

Zdaniem pozwanej umowa nie jest sprzeczna z art. 69 ustawy Prawo bankowe bowiem w umowie została określona kwota kredytu, którym jest suma franków szwajcarskich odpowiadająca kwocie kredytu w PLN. Zatem umowa zawarta przez strony zawierała wszystkie wymagane prawem elementy. (...)Zawarta przez strony umowa kredytu zawiera niedozwolone postanowienia umowne kształtujące mechanizm waloryzacji świadczeń stron z tytułu umowy według miernika, jakim są kursy waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Umowa kredytu zawarta przez strony stanowiła specyficzny podtyp umowy kredytu – umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, w tym wypadku – franka szwajcarskiego. (...)Zawarte w łączącej strony umowie o kredytu postanowienia umowne dotyczące dokonywania przeliczenia kwoty udzielonego kredytu na walutę obcą (franka szwajcarskiego) należy zakwalifikować jako element klauzuli waloryzacyjnej w rozumieniu art. 358 1 § 2 k.c.

W umowie nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego, który miał mieć zastosowanie przy realizacji umowy ( umowa kredytu k. 45-55, k. 268-273 ). (...)Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej. Kredyt taki jest kredytem złotowym, z tym, że na skutek denominacji lub indeksacji, saldo kredytu wyrażane jest w walucie obcej, do której kredyt został denominowany lub indeksowany. (...)Zamiar ten bez konsekwencji dla statusu konsumenta może się zmienić w czasie” (vide: J. Z. , Status prawny konsumenta jako strony umowy o kredyt indeksowany/denominowany do franka szwajcarskiego, Studium (...) , Nr 2 (22) 2018).

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że przedmiotem spornej umowy był kredyt w walucie polskiej, indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Przypomnieć zatem należy, że z § 2 umowy kredytu z dnia 28 marca 2008 r. wynika jednoznacznie, że pozwany Bank udzielił powodom kredytu w wysokości 303 000 złotych, która to kwota została indeksowana do franka szwajcarskiego. (...)Być może gdyby nie doszło do wzrostu kursu franka, problem w ogóle by się nie pojawił. (...)W badanej sprawie, powodowie wyrażając wolę zawarcia umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, nie mieli już wpływu na kształt poszczególnych postanowień umowy uznanych za niedozwolone.

Wskazał, że w sytuacji, kiedy w związku z umocnieniem się waluty franka szwajcarskiego umowa przestała przynosić takie korzyści, jak w okresie, gdy kurs ten był niski, powodowie podejmują próbę uchylenia się od skutków zaciągniętego zobowiązania. (...)W czasie spotkań dotyczących umowy kredytu zapewniano A. O. i P. O. , że kurs franka szwajcarskiego jest „jak skała”, że tendencje makroekonomiczne są takie, iż kurs CHF musiałby wzrosnąć o 30%, aby powód odczuł negatywne skutki. (...)Dokonywano także symulacji porównania rat kredytu złotówkowego i kredytu indeksowanego we frankach. (...)(...)jak wynikało z postanowień Regulaminu do kredytów w walucie frank szwajcarski.

Regulamin do umowy przewidywał, że oprocentowanie kredytu udzielonego w złotych indeksowanego do waluty obcej jest zmienne i(...)ostatniej zmianie indeksu (...) (dla kredytu indeksowanego do dolara amerykańskiego), (...) (dla kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego). (...)Powodowie wnioskowali o kredyt określając jego kwotę jako indeksowaną do waluty wymienialnej, tj. franka szwajcarskiego ( (...) ), który został wypłacony zgodnie z umową w złotówkach, zaś wysokość zadłużenia w walucie kredytu (...) , obliczana była według(...)(...)W świetle postanowień umowy kredytu z dnia 25 października 2007 r. nie budzi zatem wątpliwości, że strony zgodnie postanowiły , że kredyt adekwatnie do postulatu powodów zostanie udzielony i(...)obu przypadkach będzie on indeksowany do kursu waluty obcej, czyli franka szwajcarskiego. (...)Nie istniały wówczas jeszcze normatywne typy umowy o kredyt indeksowany bądź denominowany, które w późniejszym czasie stworzyły wyraźny – przewidziany prawem podtyp umowy kredytowej.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że rzeczywistą przyczyną powództwa nie są rzekome wady prawne umowy, ale wzrost kursu franka szwajcarskiego. (...)Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć.