Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W umowie nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego, który miał mieć zastosowanie przy realizacji umowy ( umowa kredytu k. 45-55, k. 268-273 ). (...)Przyjmuje się jednak, że kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej to kredyt udzielony w złotych polskich, którego kwota jest odnoszona do waluty obcej. Kredyt taki jest kredytem złotowym, z tym, że na skutek denominacji lub indeksacji, saldo kredytu wyrażane jest w walucie obcej, do której kredyt został denominowany lub indeksowany. (...)Zamiar ten bez konsekwencji dla statusu konsumenta może się zmienić w czasie” (vide: J. Z. , Status prawny konsumenta jako strony umowy o kredyt indeksowany/denominowany do franka szwajcarskiego, Studium (...) , Nr 2 (22) 2018).

Regulamin do umowy przewidywał, że oprocentowanie kredytu udzielonego w złotych indeksowanego do waluty obcej jest zmienne i(...)ostatniej zmianie indeksu (...) (dla kredytu indeksowanego do dolara amerykańskiego), (...) (dla kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego). (...)Powodowie wnioskowali o kredyt określając jego kwotę jako indeksowaną do waluty wymienialnej, tj. franka szwajcarskiego ( (...) ), który został wypłacony zgodnie z umową w złotówkach, zaś wysokość zadłużenia w walucie kredytu (...) , obliczana była według(...)(...)W świetle postanowień umowy kredytu z dnia 25 października 2007 r. nie budzi zatem wątpliwości, że strony zgodnie postanowiły , że kredyt adekwatnie do postulatu powodów zostanie udzielony i(...)obu przypadkach będzie on indeksowany do kursu waluty obcej, czyli franka szwajcarskiego. (...)Nie istniały wówczas jeszcze normatywne typy umowy o kredyt indeksowany bądź denominowany, które w późniejszym czasie stworzyły wyraźny – przewidziany prawem podtyp umowy kredytowej.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że rzeczywistą przyczyną powództwa nie są rzekome wady prawne umowy, ale wzrost kursu franka szwajcarskiego. (...)Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć.

Uchwała nr (...) Zarządu (...) z 23 września 2002 r. w sprawie sposobu wyliczania i ogłaszania bieżących kursów walut obcych określała sposób przeliczenia kursów franka szwajcarskiego (§ 2 pkt 2). Był to wyliczany na bieżąco kurs średni franka szwajcarskiego, jako określonej w § 1 waluty obcej wymienialnej. (...)Umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest, jak trafnie uznał Sąd Okręgowy, sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 tej ustawy. (...)(...)związanymi z ekspozycją tego rodzaju kredytów na perturbacje rynku walutowego w(...)wcześniej osłabieniem złotego, w stosunku do walut obcych, przede wszystkim franka szwajcarskiego.

Sąd Okręgowy zauważył, iż powodom nie wyjaśniono, jakie skutki dla wysokości ich zobowiązania wystąpią w sytuacji, gdy dojdzie do znacznej zmiany kursu franka szwajcarskiego. (...)(...)okoliczność, z jakich przyczyn doszło do zmiany kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotego już po zawarciu przez strony umowy kredytu. (...)Tym samym w badanej sprawie podstawowe znaczenie miała ocena abuzywności zawartych w analizowanej umowie kredytu postanowień umownych dotyczących sposobu przeliczania świadczeń obu stron z waluty polskiej na walutę objętej mechanizmem denominacji, czyli franka szwajcarskiego i odwrotnie. (...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego ustalania w walucie polskiej wysokości świadczenia stanowiącego przedmiot zobowiązania stron poprzez wykorzystywanie wyznaczanych przez siebie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Wskazał, że w sytuacji, kiedy w związku z umocnieniem się waluty franka szwajcarskiego umowa przestała przynosić takie korzyści, jak w okresie, gdy kurs ten był niski, powodowie podejmują próbę uchylenia się od skutków zaciągniętego zobowiązania. (...)W czasie spotkań dotyczących umowy kredytu zapewniano A. O. i P. O. , że kurs franka szwajcarskiego jest „jak skała”, że tendencje makroekonomiczne są takie, iż kurs CHF musiałby wzrosnąć o 30%, aby powód odczuł negatywne skutki. (...)Dokonywano także symulacji porównania rat kredytu złotówkowego i kredytu indeksowanego we frankach. (...)(...)jak wynikało z postanowień Regulaminu do kredytów w walucie frank szwajcarski.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że w dniu 01.08.2008 r. strony zawarły umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) denominowany kursem (...) . (...)Pełnomocnik powódki podniósł również, że udzielenie przez bank pisemnej informacji, w której zakłada się jedynie ograniczony wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie tylko nie stanowi udzielenia kredytobiorcy dostatecznych informacji, ale może stanowić element wprowadzający w błąd. (...)W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest już pogląd, że postanowienia umów o kredyt indeksowany bądź denominowany do walut obcych, pozostawiające bankowi swobodę przy ustalaniu kursów wymiany walut stosowanych przy rozliczaniu kredytu, są niedozwolone. (...)Przyznanie sobie przez pozwanego prawa do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu (różnica(...)

(...)z siedzibą w W. (wpisanym do rejestru przedsiębiorców KRS nr (...) ) umowę nr (...) , mocą której bank udzielił kredytu w kwocie 339.000,00 zł, denominowanego (waloryzowanego) kursem franka szwajcarskiego (CHF). Zgodnie z postanowieniami umowy, kredyt był wykorzystany w walucie polskiej, przy jednoczesnym przeliczeniu kwoty kredytu według kursu waluty obcej - franka szwajcarskiego (dowód: umowa nr (...) z dnia 24.02.2004 r. k. 20-27). (...)Skoro więc pozwany kredyt spłacał należy przyjąć, iż kwota kredytu została mu wypłacona. (...)(...)zarzut pozwanego, iż spłacił część kredytu w łącznej kwocie 127.000 zł, złożyła do akt historię spłat kredytu hipotecznego, w którym wskazano jakie kwoty kredytu były spłacone i na co zaliczane, sąd pierwszej instancji w ogóle się do tych twierdzeń nie odniósł.