Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Doradca zachęcał powodów do zaciągnięcia kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, zapewniał o bezpieczeństwie kredytu i niewielkim ryzyku kursowym. Nie przedstawiał historycznego kursu franka szwajcarskiego ani symulacji wysokości rat w razie jego wahań. (...)Był denominowany do franka szwajcarskiego. (...)W dniu zawarcia umowy stawka ta wynosiła 8,00 franków szwajcarskich i miała być przeliczona na walutę polską według kursu sprzedaży dewiz dla franka szwajcarskiego zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu spłaty zaległej należności.

Kredyt został zaciągnięty w złotych polskich, zaś indeksowany był do CHF. Przy zawieraniu umowy zapewniano powodów, że kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego jest bezpieczny, zaś kurs CHF jest stabilny. (...)Powodowie nie otrzymali symulacji, jak zmieniał się kurs franka w okresie przed pobraniem kredytu. (...)(...)kształtowaniu wysokości zobowiązania powodów, których kredyt indeksowany był kursem CHF. Postanowienia(...)ustalaniu wysokości wymaganej spłaty z franka szwajcarskiego na złotówki. (...)Ponadto naruszyły one dobre obyczaje, ponieważ doszło do wykorzystania przewagi kontraktowej banku, który dokonując wcześniej fachowej oceny ryzyka kursowego zabezpieczył swoje interesy, a nie interesy powodów, których informowano jedynie o stabilności franka szwajcarskiego.

Zawarcie umowy o kredyt zostało poprzedzone spotkaniami, podczas których stronie powodowej zarekomendowano zawarcie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF), nie przedstawiając symulacji tego kredytu z jasnymi, zrozumiałymi informacjami. (...)Zapewniano ją nadto, że kurs walutowy franka szwajcarskiego jest bardzo stabilny. (...)Jak wynika z okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany. (...)Zgodnie z zapisami umowy kredytowej zawartej przez strony, wysokość każdej raty kredytu powinna wynikać z przemnożenia pewnej sumy wyrażonej we frankach szwajcarskich przez ustaloną - w istocie dowolnie - przez jedną ze stron, tj. bank, wielkość tj. kurs waluty.

Poinformowano ich o ryzyku walutowym, a także o niewielkich wahaniach kursu franka szwajcarskiego. (...)Kredyt był denominowany do franka szwajcarskiego. (...)W dniu zawarcia umowy stawka ta wynosiła 8,00 franków szwajcarskich i miała być przeliczona na walutę polską według kursu sprzedaży dewiz dla franka szwajcarskiego zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku w dniu spłaty zaległej należności. (...)W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalony jest bowiem pogląd o dopuszczalności umowy kredytu indeksowanego (denominowanego) do waluty obcej, w tym do franka szwajcarskiego (patrz wyroki Sądu Najwyższego z: z 19 marca 2015 r., IV CSK 362/14; 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14).

Zawarcie umowy pożyczki zostało poprzedzone spotkaniami, podczas których stronie powodowej zarekomendowano zawarcie umowy kredytu (pożyczki) denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF), nie przedstawiając symulacji tej pożyczki z jasnymi, zrozumiałymi informacjami. (...)Zapewniano ich nadto, że kurs walutowy franka szwajcarskiego jest bardzo stabilny. (...)Jak wynika z okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany. (...)Zgodnie z zapisami umowy zawartej przez strony, wysokość każdej raty pożyczki powinna wynikać z przemnożenia pewnej sumy wyrażonej we frankach szwajcarskich przez ustaloną - w istocie dowolnie - przez jedną ze stron, tj. bank, wielkość tj. kurs waluty.

Kredyt był indeksowany do franka szwajcarskiego, po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF - według tabeli kursów walut obcych, który obowiązywał w banku w dniu uruchomienia kredytu lub transzy. (...)Wysokość rat kapitałowo - odsetkowych określona była we frankach szwajcarskich. (...)(...)zł, co stanowiło 19 684,26 franków szwajcarskich; druga - 21 sierpnia 2006 r. w kwocie 50 000,01 zł, co stanowiło 20 600,72 franków szwajcarskich; trzecia - 7 grudnia 2006(...)zł, co stanowiło 24 463,04 franków szwajcarskich, (dowód: umowa kredytu - k. 29 - 33(...)(...)W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego utrwalony jest bowiem pogląd o dopuszczalności umowy kredytu indeksowanego (denominowanego) do waluty obcej, w tym do franka szwajcarskiego (patrz wyroki Sądu Najwyższego z: z 19 marca 2015 r., IV CSK 362/14; 22 stycznia 2016 r., I CSK 1049/14).

Porównywali oferty różnych banków, gdzie informowano ich, że najpopularniejszym jest kredyt „we frankach szwajcarskich”. (...)Do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny o numerze (...) (...) na kwotę 48 400,00 franków szwajcarskich doszło 21 listopada 2005 r. (...)Prowizja kredytu wynosiła 1,2 % kwoty kredytu, tj. 580,80 franków szwajcarskich. (...)W przypadku kredytu złotowego denominowanego do franka szwajcarskiego, o jednoznaczności można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby umowa określała wysokość udzielonego kredytu w dniu jej zawarcia.

Zawarcie umowy o kredyt zostało poprzedzone spotkaniami, podczas których stronie powodowej zarekomendowano zawarcie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF), nie przedstawiając symulacji tego kredytu z jasnymi, zrozumiałymi informacjami. (...)Nie jest zatem możliwym przyjęcie, iż powodowie spłacali nominalną wartość kredytu, albowiem wartość ta ulegała permanentnej zmianie stosownie do różnic w kursie franka szwajcarskiego w stosunku do złotego. (...)Umowy kredytowe denominowane do franka szwajcarskiego (jak i znajdujące do nich zastosowanie wzorce umów) winny być dla konsumentów (klientów banków) w pełni przejrzyste i zrozumiałe. (...)Niesprecyzowanie w umowie kredytu sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego przekłada się na dowolność banku w doborze kryteriów ustalania tego kursu.