Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powód wskazał, że nie posiadał wpływów walutowych we franku szwajcarskim, a pozwany z pełną świadomością zaoferował mu produkt, który dla podmiotu nie uzyskującego wpływów w danej walucie obcej jest usługą o charakterze spekulacyjnym. (...)Kwotą kredytu, która podlega spłacie jest suma franków szwajcarskich odpowiadających kwocie kredytu w PLN w dniu uruchomienia kredytu. (...)Pozwany wskazał, że powód już od 1 lipca 2009 r. miał możliwość spłacania rat bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.

W ocenie pozwanego wszystkie zarzuty i roszczenia powodów są bezzasadne, a rzeczywistą przyczyną powództwa nie są rzekome wady prawne umowy, ale obiektywny i niezależny od pozwanego wzrost kursu franka szwajcarskiego. (...)W ocenie pozwanego faktyczną przyczyną wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie jest realny spadek wartości złotówki w stosunku do franka szwajcarskiego, lecz taka przyczyna nie zasługuje na ochronę, gdyż bank nie ma wpływu na kursy walut, a powodowie zostali poinformowani o ryzyku kursowym. (...)(...)CHF LIBOR zastępuje wszystkie odniesienia do tego wskaźnika referencyjnego w umowach, w tym w umowach kredytu indeksowanych/denominowanych do franka szwajcarskiego. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.

Teza orzeczenia: Wprowadzenie do umownego stosunku zobowiązaniowego elementu nadrzędności jednej ze stron, która na podstawie swojej decyzji ustala wysokość parametrów (kursów walut) służących do wyznaczenia wysokości świadczenia drugiej strony, bez odwołania do obiektywnych kryteriów jednoznacznie zakreślających granice przyznanych stronie uprawnień, stanowi (...)

(...)(czterdzieści sześć tysięcy dziesięć 14/100 franków szwajcarskich) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:(...)(trzy tysiące pięćdziesiąt jeden 20/100 franków szwajcarskich) od 21 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty; II w pozostałym(...)(...)II.Rozstrzygnięcie Wyrok częściowy rozstrzyga o żądaniach ustalenia nieważności umowy kredytu oraz żądaniu zasądzenia wyrażonego we frankach szwajcarskich. (...)Była również udzielana informacja, że saldo kredytu wyrażone zostanie we frankach. (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego przez powodów we frankach szwajcarskich.

Formularz wniosku przewidywał, jako waluty spłaty złote polskie i PLN indeksowany do (...) franka szwajcarskiego. (...)Po porównaniu atrakcyjność kredytu w euro i we franku szwajcarskim, powodowie ostatecznie zdecydowali się na kredyt indeksowany kursem waluty szwajcarskiej. (...)W dniu 16 kwietnia 2009 r. strony zawarły umowę o kredyt w wysokości 660.000 zł, indeksowany do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)W związku z tym uznał, że zawarcie przez strony umowy o kredyt ze wskazaną do rozliczeń walutą wzajemnych świadczeń w postaci franka szwajcarskiego, jako zagranicznym środkiem płatniczym, było zgodne z prawem.

(...)16 października 2012 r. spłacali kredyt w walucie franka szwajcarskiego. (...)Powodowie zostali również zapewniani o stabilności waluty franka szwajcarskiego, poinformowani, że nie mają się czego obawiać. (...)W ten sposób bezpośrednio wpływa na wysokość kwoty oddanej kredytobiorcy do korzystania, która podlega waloryzacji kursem kupna franka szwajcarskiego z tabeli kursowej banku. Z kolei kwota raty kredytu wyrażona we frankach podlega waloryzacji według kursu sprzedaży franka szwajcarskiego z tabeli kursowej banku, co kształtuje wysokość świadczenia kredytobiorcy.

Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, (...) , USD i EUR) wnioskujący wskazali franka szwajcarskiego. (...)Skoro umowa miałaby nadal pozostawać kredytem złotowym waloryzowanym do kursu franka szwajcarskiego, to nie byłoby dostępnych narzędzi do wyrażenia wartości zadłużenia. (...)W ocenie Sądu nie należało obciążać powodów obowiązkiem zwrotu kosztów procesu z tego względu, iż przedmiotowe zobowiązania z umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego cechowało się wysokim stopniem zawiłości. (...)Natomiast sama okoliczność dotycząca zawarcia przez powodów umowy kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego, jak również zawartych w niej zapisów pozostaje bezsporna.

Teza orzeczenia: Wprowadzenie do umownego stosunku zobowiązaniowego elementu nadrzędności jednej ze stron, która na podstawie swojej decyzji ustala wysokość parametrów (kursów walut) służących do wyznaczenia wysokości świadczenia drugiej strony, bez odwołania do obiektywnych kryteriów jednoznacznie zakreślających granice przyznanych stronie uprawnień, stanowi (...)

Była również udzielana informacja, że saldo kredytu wyrażone zostanie we frankach. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej (indeksacyjnej)” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego przez powodów we frankach szwajcarskich.

Zmniejszenie wysokości spreadu walutowego nie wymaga zawarcia aneksu do Umowy Kredytu. (...)Przeciwnie – analiza treści umów kredytów indeksowanych bądź denominowanych wskazuje raczej, że jeśli istniał jakiś zwyczaj, to było to stosowanie kursów ustalanych w tabelach banku. (...)Uprawnienie banku do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu przy(...)(...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji salda oraz poszczególnych rat podlegających spłacie.