Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

A. P. (2) twierdziła, że dokonując rozpoznania, porównywała okazany wizerunek ze zdjęciem oskarżonej, jakie pokazały jej ekspedientki bezpośrednio po odzyskaniu przez nią portfela. (...)Można porównać to do sytuacji, w której jakiś sprawca dokonuje przestępstwa mając na sobie kominiarkę, a następnie pokrzywdzonemu ukazane są wizerunki osób w kominiarkach i pokrzywdzony typuje jakąś osobę właśnie dlatego, że osoba ta ma kominiarkę podobną, czy nawet identyczną jak sprawca. (...)Dla wyklarowania tego wywodu wskazać należy na następującą okoliczność: jeśli ktoś do popełnienia przestępstwa użyje charakterystycznego, jedynego w swoim rodzaju przebrania, to nie będzie można zidentyfikować go, porównując jego wizerunek w przebraniu z „ naturalnym ” wizerunkiem (bez stroju). Jeśli jednak osoba taka zostanie złapana „ na gorącym uczynku ”, podczas dokonywania kolejnego przestępstwa i będzie mieć na sobie ten sam, jedyny w swoim rodzaju strój, to porównując jej wizerunek w tym stroju z wizerunkiem, jaki wykreowała przy poprzednim przestępstwie,(...)

Wprawdzie umowa upoważniała sponsora do wykorzystania wizerunku zawodniczki w celach związanych z promocją lub reklamą sponsora, lecz nie to było bezpośrednim celem umowy. (...)Zdaniem Sądu więcej w omawianej umowie cech umowy darowizny niż odpłatnego zlecenia, pomimo nawiązania do możliwości wykorzystania wizerunku w reklamie pozwanego. (...)Do nich należało: używanie na wniosek sponsora dostarczonych koszulek, czapek, spodenek z logo sponsora, dbanie o wizerunek i dobre imię sponsora, promowanie sponsora podczas wydarzeń sportowych. Ponadto sponsorowany wyraził zgodę na podanie przez sponsora do wiadomości publicznej treści punktu 1. przedmiotu umowy oraz wykorzystanie wizerunku oraz wykorzystanie danych osobowych i wizerunku zawodnika w celach związanych z promocją i reklamą sponsora.

Fakt, że na tych materiałach utrwalony został wizerunek, głos A. S. (1) nie było wynikiem tego, że to ona miała być obserwowana i nagrywana, lecz w związku z tym, że pozostaje w relacjach z T. R. . (...)Wszelkie informacje na temat A. S. (1) , jej dane, wizerunek, itp., zostały przedstawione przez pozwaną z uwagi na to, że osoba ta utrzymuje bliskie relacje z jej mężem, którego winę w sprawie o rozwód jako żona chce wykazać. (...)Zgodzić się natomiast należało z twierdzeniem, że doszło do naruszenia dóbr osobistych powódki, takich jak szeroko pojmowane prawo do prywatności (intymności), tajemnicy korespondencji, ochrony wizerunku. (...)Brak bezprawności, pomimo tego, że doszło do naruszenia takich dóbr osobistych powódki, jak prawo do prywatności, tajemnica korespondencji, ochrona wizerunku, wykluczał odpowiedzialność pozwanej.

Następnie kilka dni później podczas czynności okazania wizerunku wskazała na wizerunek oskarżonej B. D. , wskazując, że rozpoznaje ją po owalu twarzy, oczach i nosie. Przesłuchiwana przed prokuratorem zeznała, że nie miała żadnych wątpliwości z rozpoznaniem wizerunku kobiety, której przekazała pieniądze. (...)Ponadto analiza zeznań pokrzywdzonej złożonych przed prokuratorem, a zatem już po rozpoznaniu wizerunku oskarżonej jako kobiety, której przekazała(...)(...)Kilka dni później podczas czynności okazania rozpoznała wizerunek kobiety, której przekazała pieniądze, opisując po czym ją poznała.

Teza orzeczenia: Jakakolwiek nie byłaby przyczyna takich zeznań, które obie pokrzywdzone złożyły przed sądem to oczywistym jest, że przy braku innych dowodów potwierdzających obecność oskarżonego w salonach gier wątpliwości obu świadków przełożyły się na wątpliwości sądu co do sprawstwa oskarżonego.

Z udziałem K. O. P. został stworzony portret pamięciowy napastnika (k.66), a ponadto pokrzywdzona wskazała na jednej z okazanych jej fotografii z wizerunkami mężczyzn na wizerunek M. M. , jako sprawcy(...)(...)rozpoznała wśród zdjęć fotograficznych z wizerunkami mężczyzn wizerunku oskarżonego, jako sprawcy napadu rabunkowego (k.181-182,173). (...)(...)okazaniu, co już zasygnalizowano wyżej, wizerunków mężczyzn na fotografiach bądź potencjalnego sprawcy na zachowanym zapisie wizualnym, który z oczywistych względów nie mógł się znaleźć wśród wizerunków osób postronnych (§ 12 ust. 3 i 4 rozporządzenia). (...)oskarżonego w porównaniu z rzeczywistym wizerunkiem napastnika spotęgowanych upływem czasu.

(...)uwagi na uprzednie okazanie świadkom wizerunku oskarżonej nie została przeprowadzona w sposób wyłączający sugestię. (...)(...)przypadku takiego ich zestawienia, gdyby wizerunek oskarżonej A. S. w oczywisty sposób różniłaby się wyglądem od wizerunku innych okazywanych osób. (...)szkodę – tak podczas okazania wizerunku, typując zdjęcie wymienionej spośród innych zdjęć sygnalitycznych oraz podczas bezpośredniego okazania, kiedy oskarżona A. S. była w towarzystwie trzech innych osób. (...)Rozpatrując wyrażane w apelacji stanowisko, prezentowane zapatrywania nadmienić ponadto także należy, iż jak zaznacza się art. 173 § 1 k.p.k. nie wyklucza okazania osoby po wcześniejszym okazaniu wizerunku (por.

Zeznania pokrzywdzonego, zawarte w protokołach przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego, w czasie okazania wizerunku oskarżonego oraz późniejszego okazania jego osoby, jak również przesłuchania na rozprawie, są bowiem stanowcze, konsekwentne i spójne. (...)Jak ustalił Sąd okazanie wizerunku oskarżonego pokrzywdzonemu nastąpiło na skutek wytypowania oskarżonego przez funkcjonariusza Policji M. W. . (...)Niewątpliwym jest, że wytypowanie to miało istotne znaczenie w sprawie i przyczyniło się do ustalenia sprawstwa oskarżonego na podstawie dokonanego w drodze czynności procesowej okazania wizerunku oskarżonego pokrzywdzonemu. (...)Wizerunki pozostałych trzech mężczyzn nie wskazują bowiem na istotne różnice odnośnie wieku, tuszy i innych cech, w tym koloru włosów bądź karnacji.

Przedstawiony wizerunek według powoda odbił się negatywnie na jego relacjach z rodziną, dziewczyną a także współwięźniami. (...)Zakaz publikowania w prasie danych osobowych i wizerunku podejrzanego (oskarżonego) w sprawie karnej ma na celu jego ochronę przed stygmatyzacją, w warunkach, gdy do chwili wydania prawomocnego skazującego wyroku chroni go zasada domniemania niewinności. (...)Praktyka ta jest zwyczajowo przyjęta w środkach masowego przekazu i co do zasady nie narusza cytowanego przepisu oraz praw podmiotowych osoby której dotyczy postępowanie karne w postaci dobrego imienia i wizerunku. (...)Wobec nie przedstawienia tekstu artykułu nie sposób także zweryfikować czy jego treść umożliwiała rozpoznanie (identyfikację) powoda pomimo ocenzurowania jego danych osobowych, wizerunku w jego środowisku.