Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Okoliczności wypadku komunikacyjnego z dnia 11 kwietnia 2013 roku nie budziły wątpliwości i nie były w niniejszej sprawie przedmiotem sporu pomiędzy stronami.

Poszkodowany okresie 11-14 kwietnia 2013 r. przebył dwie operacje chirurgiczne, a następnie transportem lotniczym został przewieziony do (...) Szpitala (...) MSWiA, gdzie w Klinice (...) przebywał w okresie 14-20 kwietnia 2013 r., przechodząc kolejną operację chirurgiczną. (...)Przesłanką konieczną do powstanie prawa regresu w stosunku do kierującego jest wypłacenie przez zakład ubezpieczeń świadczeń na rzecz poszkodowanego i właśnie z tym momentem – z mocy samego prawa – powstaje prawo zwrotnego dochodzenia roszczenia, które z tą samą chwilą staje się wymagalne. (...)Według pierwszej z nich orzeczony środek karny nie ma zasadniczego wpływu na odszkodowanie lub zadośćuczynienie orzekane na podstawie prawa cywilnego. (...)Według zwolenników tego stanowiska odpowiedzialność ubezpieczyciela ma charakter ściśle cywilnoprawny, a nie dotyczy środków karnych orzeczonych na podstawie prawa karnego.

W. I. podjął się sfinansowania całego przedsięwzięcia - wyłożył środki finansowe na zakup biletów lotniczych, pobyt „kurierów” przemycających narkotyki w hotelu oraz na zakup kokainy, a A. S. uzgodnił kwestię dostawy kokainy kurierom na samej już wyspie. (...)M. Bojarski, W. Radecki, Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1998, s. 240; T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. (...)Sprawcą przestępstwa polegającego na wprowadzeniu do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych będzie np. ten kto je wytworzył wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii , jak również ten, kto w sposób sprzeczny z prawem wszedł w posiadanie tych środków lub substancji. (...)Wymienieni oskarżeni w sposób sprzeczny z prawem wchodzili w posiadanie tych środków(...)

Czyli ta proporcja wynosi prawie pół na pół. ” (strona 8. protokołu rozprawy). (...)Z informacji tej wynika w sposób jednoznaczny, że osoba o danych wynikających ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów (prawa jazdy – kserokopii) jest osobą fikcyjną. (...)Czyli ta proporcja wynosi prawie pół na pół. ” (strona 8. protokołu rozprawy). (...)Sprawdzenia danych osoby A. M. (1) z kserokopii przedłożonego do Sądu I instancji prawa jazdy dokonał także Sąd Apelacyjny.

A. K. jest zatrudniony w (...) S.A. na stanowisku techniczny wykładowca lotniczy – w okresie 01.01.-30.06.2005 roku jego miesięczne zarobki netto wynosiły ok. 4.000 zł. (...)Żądanie to opiera się na art. 189 k.p.c. , który stanowi, że powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. (...)Apelacja nie formułuje zarzutów dotyczących prawa procesowego, nie kwestionuje się w niej zatem dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń faktycznych. Bez ich podważenia trudno natomiast uznać, by Sąd ten naruszył prawo materialne, prawidłowo stosując wskazane w apelacji przepisy.

Teza orzeczenia: Warunkiem stosowania obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary, przewidzianego w art. 60 § 3 k.k., jest: 1) przekazanie przez sprawcę przestępstwa popełnionego we współdziałaniu z co najmniej dwiema osobami, 2) organowi powołanemu do ścigania przestępstw, niezależnie od tego, na jakim etapie prowadzonego w tej sprawie postępowania (...)

W orzecznictwie trafnie zaznacza się5, że unormowanie art. 60 § 3 k.k. może być podstawą zarzutu rażącej obrazy prawa materialnego, przewiduje bowiem nakaz stosowania (obligatoryjny) wobec sprawcy instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary w razie stwierdzenia wskazanych w tym przepisie warunków. Wykazanie zatem, że mimo zaistnienia tych warunków, sąd nie zastosował wskazanego przepisu, mieści się w ramach prawidłowo postawionego zarzutu obrazy prawa materialnego, niezależnie od faktu, że zarzut ten został skierowany przeciwko wymiarowi kary. Uznając więc, że skarżący postawił zarzut obrazy przepisu prawa materialnego, konieczne stało się dokładne przeanalizowanie, czy w realiach niniejszej sprawy w stosunku do czynu przypisanego oskarżonemu R. T. należało zastosować art. 60 § 3 k.k. (...)Brak przy tym jakichkolwiek racji, aby traktować owych dostawców lub odbiorców odmiennie wówczas, gdyby z powodu taktyki śledztwa lub innych przyczyn wyłącznie proceduralnych, a zatem niezwiązanych z wykładnią analizowanego przepisu prawa materialnego, sądzeni byli w odrębnych postępowaniach.

W czasie ciąży powódka korzystała z opieki medycznej, czuła się dobrze i nie zrezygnowała z pracy polegającej na nadawaniu przesyłek lotniczych do transportu. (...)Wymaga to dokonania własnych ustaleń, dotyczących istnienia podmiotowych i przedmiotowych znamion przestępstwa, według zasad przewidzianych w prawie karnym. (...)Bez znaczenia pozostają natomiast okoliczności przewidziane w prawie karnym, uniemożliwiające ściganie sprawcy czy wymierzenie lub wykonanie kary. (...)Zarzuty naruszenia prawa materialnego także nie są zasadne.

Podstawowym zadaniem CSWL jest zabezpieczanie szkolenia Wojsk Lądowych RP oraz w ograniczonym zakresie Wosk Lotniczych i Obrony Powietrznej. (...)Powód ma prawo jazdy, ale za kierownicą czuje się niepewnie. (...)Wskazał, iż orzeczenie Sądu I instancji jest zgodne z prawem, natomiast zarzuty apelacji stanowią polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem. (...)Rozstrzygnięcie to winno również znajdować oparcie w przepisach prawa materialnego adekwatnych do poczynionych ustaleń faktycznych.

Powód J. S. (1) , z wykształcenia posadzkarz, posiadający prawo jazdy kat. (...)Powód prowadził również bankowozy oraz busy do rozwożenia przesyłek lotniczych. (...)Przepis art. 11 2 k.p. wyraża zasadę równych praw pracowników z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków, w tym prawa do równej płacy za równą pracę, ze szczególnym podkreśleniem równych praw pracowników bez względu na płeć. (...)Odnosząc się zaś do powołanej przez pozwaną konstytucyjnej zasady ochrony praw nabytych Sąd I instancji wskazał, iż zasada ta nie została skonkretyzowana w prawie pracy w przeciwieństwie do konstytucyjnej zasady równości, która jest jednocześnie jedną z podstawowych zasad prawa pracy.