Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Z tego względu sąd uznał, iż oskarżony K. K. (1) wprowadzając do swojego organizmu specjalnie przygotowane kapsułki zawierające środek odurzający w postaci kokainy oraz organizując i realizując podróż lotniczą do W. , wypełnił znamiona(...)(...)(...)dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania(...)

Teza orzeczenia: Rozstrzygnięcie oparte na podstawie art. 138 kro polega na porównaniu stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich zmianie.

Powód wskazał, że 4-5 razy w roku przyjeżdża do Polski także po to, żeby utrzymać kontakt i więź emocjonalną z córkami, a koszt zakupu biletów lotniczych wacha się od 250 euro do nawet 400 euro. (...)(...)wraz z przynależną piwnicą oraz prawami z nim związanymi nabyła M. B. (1) bez obowiązku spłat na rzecz R. B. .

Teza orzeczenia: 1) podwyższa alimenty od pozwanego D.J. na rzecz jego małoletniego syna T.J. ur. (...) roku z kwoty 2000 złotych miesięcznie ustalonej wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 15 czerwca 2018 r. sygn. akt VI RC 51/18 do kwoty po 2300 ( dwa tysiące trzysta ) złotych miesięcznie płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca do rąk matki I.J. z (...)

Jest uczniem drugiej klasy technikum lotniczego na kierunku technik informatyk. (...)Zgodnie z utrwaloną doktryną dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie.

Dowody te wespół z przedłożonymi przez powódkę biletami lotniczymi potwierdzają tylko, że wyjazd powódki wraz z córką W. do Anglii miał miejsce, nie jak sugerował pozwany we wrześniu 2008r., lecz w lipcu 2009r. (...)Wydatkując kwotę 9.436,26 zł i zastrzegając jednocześnie w tytule przelewu, że jest to pomoc zwrotna, powódka miała prawo traktować całą wydatkowaną kwotę w wysokości 9.436,26 zł jako pożyczkę i oczekiwać jej zwrotu ze strony pozwanego, o czym zresztą miała być zapewniana.

Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. (...)Apelację od tego wyroku wniosła strona pozwana, zarzucając: 1/ naruszenie prawa materialnego to jest art. 77 ustawy o gospodarce nieruchomościami (tj. (...)Niezależnie od różnicy dat, w zdaniem Sądu Apelacyjnego biegłej chodziło raczej o zmianę przeznaczenia przedmiotowych gruntów położonych wszak w niedalekiej odległości od K. i Portu Lotniczego w B. a nie faktyczne ich użytkowanie przez powoda Instytut. (...)Wobec braku skutecznego podważenia zasadniczych faktów, nie mogą odnieść skutku zarzuty naruszenia prawa materialnego.

Teza orzeczenia: 1. kwestia określenia zadośćuczynienia w określonej wysokości nie może być wiązana z zarzutem błędnej oceny dowodów, gdyż jest kwestią prawa, a nie ustaleń faktycznych w sprawie, 2. Dowód z opinii biegłego jest oceniany z zachowaniem następujących wskazań: czy biegły dysponuje wiadomościami specjalnymi, czy opinia jest logiczna, zgodna z (...)

Rolą postępowania dowodowego w sprawie, w tym opinii biegłego psychologa nie mogło być ustalenie kwot zadośćuczynień należnych powodom, gdyż kwestia ta pozostawiona jest Sądowi rozstrzygającemu merytorycznie spór w sprawie, w oparciu normy prawa materialnego. Kwestia określenia zadośćuczynienia w określonej wysokości nie może być, zatem w ogóle wiązana z zagadnieniem zarzutu błędnej oceny dowodów, gdyż jest kwestią prawa, a nie ustaleń faktycznych w sprawie. (...)Z przyjmowanym powszechnie stanowiskiem o szerszym zakresie kompetencji i swobody sądu orzekającego przy stosowaniu ogólnych pojęć prawa materialnego wiąże się ograniczony zakres kontroli i ingerencji w tę sferę ocenną. (...)Z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika wprost, że stosownych ustaleń Sąd pierwszej instancji dokonał w oparciu o przepisy prawa materialnego odniesione do stanu faktycznego(...)do poglądów doktryny danej gałęzi prawa).

(...)poprzez niewłaściwe zastosowanie podstawowych zasad prawa administracyjnego, w szczególności przepisów art.(...)W oparciu o tak sformułowane zarzuty strona powodowa wniosła o: 1 zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez uznanie, iż powód nie naruszył wskazanych przepisów ustawy Prawo energetyczne w stopniu uzasadniającym nałożenia(...)(...)(...)jak również znajomości obowiązujących przepisów prawa oraz konsekwencji wynikających z niego dla wykonywanej działalności gospodarczej. Powód powinien zatem w taki sposób prowadzić działalność gospodarczą, aby nie naruszać przepisów prawa.

Z uwagi na powyższe, w ocenie strony powodowej, pozwanej nie przysługiwało prawo odstąpienia od zawartej umowy. (...)Była to zatem umowa, w której pozwanej – co zasadnie podnosił pełnomocnik powoda – nie przysługiwało prawo odstąpienia od niej, nawet pomimo zawarcia tej umowy za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość. W art. 38 pkt. 12 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta uprawnienie to zostało bowiem wyłączone. Brak możliwości odstąpienia przez pozwaną od umowy zawartej z powodem nie pozbawiał ją jednak prawa do wypowiedzenia powodowi łączącej go z powodem umowy.