Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Koszt zapewnienia klimatu akustycznego budynku powodów wskutek dochodzących na tym obszarze przekroczeń dopuszczalnego poziomu hałasu lotniczego wynosi to 30.976.32 zł. (...)Wyrokowi temu zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. (...)Prawidłowość zastosowania lub wykładnia prawa materialnego może być właściwie oceniona jedynie na gruncie niewadliwie ustalonej podstawy faktycznej wyroku. (...)Pewność i stabilność prawa jest wszakże niezwykle cenną wartością w demokratycznym państwie prawa urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Pozwana nie wykazała faktu posiadania przez poprzednika prawa do korzystania z nieruchomości, stąd to korzystanie w 2001r było bez podstawy prawnej i w złej wierze. (...)Tymczasem z opinii biegłego M. J. oraz mapy lotniczej ( k-188 i 190) wynika , że bezpośrednie sąsiedztwo to tereny rolne odłogowane bez upraw, niezabudowane a nieco dalej w kierunku północnym istnieje luźna zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. (...)Zmiana art 128kc uchyliła natomiast zasadę jednolitej własności państwowej, przez co państwowe osoby prawne uzyskały zdolność prawną do nabywania prawa własności. (...)Także zgoda na przebieg urządzeń nie wynikała z ograniczonego prawa rzeczowego już ustanowionego by była w tym spisie ujęta.

Sąd uznał powództwo za zasadne w oparciu o art. 129 ust 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku – Prawo ochrony środowiska. (...)Od tego momentu wierzyciel ma zatem prawo żądać odsetek ustawowych za opóźnienie na podstawie art. 481 k.c. Dotyczy to także odszkodowań dochodzonych w oparciu o art. 129 ust. 2 oraz art. 136 ust. 3 ustawy – Prawo ochrony środowiska. (...)Badanie zaś prawidłowości zastosowanych norm prawa materialnego nie jest dokonywane w trybie art. 233 k.p.c.

Zgodnie z pkt. 5.8 umowa podlegała wyłącznie prawu polskiemu z wyłączeniem międzynarodowego prawa prywatnego ( (...) ). (...)Koszty podróży delegacji S. 04 na mecz, w tym przelot wyczarterowanym samolotem wraz z podatkiem lotniczym oraz koszt pobytu zawodników wyniósł 30.347,44 euro. (...)W ocenie Sądu Okręgowego, strony zawarły umowę należącą do kategorii umów nienazwanych tzn. nieregulowaną ściśle przepisami prawa a prawo jej zawarcia wynika z zasady swobody umów zgodnie z art. 353 1 k.c. (...)Przyjęcie bowiem przez stronę postępowania sądowego właściwej z jej punktu widzenia linii obrony swoich praw zależy wyłącznie od jej decyzji.

Po ustaniu stosunku pracy, decyzją z 20.08.2020 r. przyznano jej prawo do emerytury w wysokości 3.133,68 zł brutto. (...)W ocenie Sądu Apelacyjnego zaskarżony wyrok odpowiada prawu. (...)Kierując się przyjętą praktyką orzeczniczą, Sąd Apelacyjny ocenił, że ubezpieczona mylnie utożsamiła obsługę monitorów ekranowych, stosowanych np. w przemyśle, czy w kontroli ruchu lotniczego, z wykorzystywaniem do pracy sprzętu biurowego, tj. komputera z monitorem. (...)Sąd Okręgowy nie dopuścił się do naruszenia prawa materialnego, ani naruszenia prawa procesowego, które rzutowałoby na trafność rozstrzygnięcia.

Jako podstawę roszczeń pełnomocnik wskazał art. 129 ust. 2 i art. 136 ust. 3 i ar. 174 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska . (...)Wskazał, iż działalność pozwanego generuje spadek wartości nieruchomości położonych w obszarze narażonym na działanie hałasu lotniczego, co rodzi odpowiedzialność po stronie(...)(...)Rozporządzenie to zostało wydane w oparciu o art. 135 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 roku prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2006 r., nr 129, poz. 902 ze zm.). (...)Jako niezasadny należało uznać również podniesiony przez pełnomocnika zarzut naruszenia przez pozwanego art. 2 Konstytucji , jak również zarzut nadużycia praw podmiotowych.

Zauważył, że zgodnie z ww. planem przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod usługi i biura, produkcję wysokich technologii, centra logistyczne oraz obiekty i urządzenia transportu lotniczego oraz drogi. (...)Zgodnie z art. 238 k.c. wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. (...)Opłata roczna za użytkowanie wieczyste wiąże każdego kolejnego nabywcę tego prawa, bez względu na to, od kogo nabył on to prawo (por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 1999 r., II CKN 639/98, OSNC 2000, nr 6, poz. 121). Opłata ta jest bowiem związana z samym istnieniem prawa i żaden nabywca prawa nie może zasłaniać się niewiedzą o obowiązku wnoszenia opłat rocznych lub o ich wysokości.

Podmiot, który do takiego ograniczenia się nie stosował, na mocy art.56 ust. 3 a ustawy Prawo energetyczne podlega karze pieniężnej. (...)Podmiot, który do takiego ograniczenia się nie stosował, na mocy art.56 ust. 3 a ustawy Prawo energetyczne podlega karze pieniężnej. (...)ust. 1 pkt 3a ustawy Prawo energetyczne poprzez bezpodstawne jego zastosowanie(...)art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne poprzez jego niezastosowanie, a(...)znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. (...)Uznaniowy charakter kompetencji z art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne jest utrwalony zarówno w orzecznictwie (wyroki SOKiK z: 16 maja 2016 r., XVII AmE 75/15; 19 grudnia 2018 r., ; 11 lutego 2019 r., XVII AmE 62/17; 13 lutego 2019 r.