Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Świadkowie ci zgodnie natomiast wskazali w postępowaniu przygotowawczym nie tylko podczas pierwszego przesłuchania, lecz także w trakcie okazania wizerunków mężczyzn, że oskarżony P. R. przez nich rozpoznany, uderzył pokrzywdzonego podczas zdarzenia. (...)18) znajduje się protokół okazania wizerunków mężczyzn z którego wynika, że pokrzywdzony nie tylko rozpoznał P. R. jako napastnika, lecz także wskazał na jego rolę w zdarzeniu.

Świadek nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego na zabezpieczonych nagraniach nie widniał wizerunek M. W. .

(...)i okazano na tablicy poglądowej wizerunek 4 osób.

Obrońca oskarżonego zakwestionował także sposób przeprowadzenia czynności okazania wizerunku oskarżonego, który ma uzasadniać zarzut obrazy art. 173 § 1 k.p.k. Czyniąc to, skarżący zdaje się nie dostrzegać, że dowody z czynności okazania wizerunku i osoby oskarżonego nie miały w niniejszej sprawie charakteru przesądzającego o sprawstwie J. W. (brak stuprocentowej pewności po stronie pokrzywdzonego i świadków). W przeciwnym razie po przeprowadzeniu okazania wizerunku i osoby J. W. przedstawiono by mu zarzut już w końcu grudnia 2004 r. (...)Nie można też zasadnie twierdzić, że w tym jednym wskazanym przypadku, okazanie wizerunku miało charakter sugerujący.

Wypada przy tym wskazać także na fakt rozpoznania wizerunku G. S. przez M. C. , która potwierdziła, że widziała go w obecności A. Z. (2) i A. N. i kojarzyła go jako osobę posiadającą prawnicze wykształcenie (protokół okazania wizerunku - karta 1692, tom IX(...)

Jako tego mężczyznę G. S. rozpoznał R. G. (k. 56), którego wizerunek figurował na fotografii nr 2 na tablicy poglądowej nr 4 (k. 54). (...)Tymczasem najpierw rozpoznał wizerunek E. N. przedstawiający kompletnie łysego mężczyznę, na co zresztą samemu zwrócił uwagę podczas czynności okazania (k. 56). Niewątpliwie zaś wizerunek oskarżonego na tablicy poglądowej nr 5 mógł przedstawiać właśnie lekko siwiejącego mężczyznę. (...)Jednocześnie na zdjęciu nr 2 tablicy poglądowej nr 4, które przedstawiało R. G. , był wizerunek mężczyzny wiekowo odpowiadającego 30-35 latkowi, a zatem młodszego.

Stawiając zarzut dokonania nieprawidłowego okazania wizerunku oskarżonego pokrzywdzonej, obrona całkowicie ignoruje okoliczności faktyczne, w jakich to nastąpiło.

A. L. – znanego jej osobiście – wymieniła z imienia i nazwiska, zaś M. K. – znanego z widzenia- poprzez określenie jak ma na imię i potem w drodze bezbłędnego rozpoznania wizerunku na Policji.