Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jako walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego (CHF). (...)Od dnia zawarcia Aneksu powodowie dokonywali spłat rat kredytu we frankach szwajcarskich / dowody: Aneks k.51-51v., aneks k. 50, Aneks k. 26-27v./. (...)(...)§ 11 ust. 4 co do drugiej umowy)). (...)Wskazać w tym miejscu należy, że w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu, relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.

Powodowie zaciągnęli kredyt we franku szwajcarskim zachęceni m.in. pozytywną opinią swoich znajomych na temat takiego sposobu finansowania. Powód pamięta, że w Banku udzielono mu informacji, że frank jest walutą stabilną, ale poinformowano go również, że w przypadku wzrostu kursu franka wzrośnie również rata kredytu. (...)Regulaminu produktu przewidujących możliwość wypłaty kredytu w CHF. Istotna okolicznością mającą wpływ na taką właśnie ocenę zawartej przez strony umowy jest fakt, że pozwany zgodnie z treścią umowy przedstawił do dyspozycji powodów określoną umową kwotę franków szwajcarskich. (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.

Został on udzielony we franku szwajcarskim, a mógł być wypłacony i spłacany w walucie obcej (CHF) lub w innej walucie, w tym w złotych po odpowiednim przewalutowaniu. (...)Jako walutę kredytu oznaczono franka szwajcarskiego (CHF), zaś okres kredytowania określono na maksymalnie 30 lat. (...)Powodowie nie zostali również poinformowani o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego przez bank. (...)(...)Banku, dotyczące zawierania umów o kredyt denominowany do franka szwajcarskiego.

Nadzwyczajna zmiana stosunków w postaci znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego doprowadziła do nadmiernego uprzywilejowania pozwanego, który kupił franki szwajcarskie po znacznie niższej cenie, zaś żąda spłaty po znacznie wyższej. (...)Zmieniono oprocentowanie kredytu na zmienną stopę procentową, ustaloną jako stawka bazowa LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego, powiększoną o stałą marżę banku w wysokości 1 %. (...)Kredyt oprocentowano według zmiennej stopy procentowej, ustalonej jako stawka bazowa LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego, powiększona o stałą marżę banku w wysokości 1 %. (...)Kredyt oprocentowano według zmiennej stopy procentowej, ustalonej jako stawka bazowa LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego, powiększona o stałą marżę banku w wysokości 0,9 %.

Osobom zainteresowanym zaciągnięciem kredytu we franku szwajcarskim przedstawiano zawsze symulację spłaty kredytu udzielonego w złotówce i we franku. (...)Sporna umowa jest umową o kredyt denominowany do CHF w rozumieniu art. 69 ust 2 pkt 4a i ust 3 ustawy prawo bankowe , choć w chwili jej zawarcia przepis ten jeszcze nie obowiązywał. Istotą umów denominowanych do waluty obcej jest wyrażenie kwoty zobowiązania w walucie obcej i jej następcze przeliczenie na złote polskie (lub inną walutę). (...)Kapitał kredytu od początku określony był we frankach, a jego wysokość określona została jednoznacznie i w chwili zawierania umowy była znana.

Pracownik zapewnił, że kredyt we franku szwajcarskim będzie tańszy. (...)W niniejszej sprawie powód W. K. zrelacjonował przebieg zdarzeń związanych z zawarciem umowy kredytu w PLN, ale indeksowanego do CHF, przed jej zawarciem, a także wskazał, że wraz z żoną dokonują dalszych spłat z majątku wspólnego we frankach. (...)W związku z tym, że strony uzgodniły, że zawierają umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorcy przyjęli na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej. (...)Wskazać w tym miejscu należy, że w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu, relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.

(...)strony uzgodniły, że zawierają umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorcy przyjęli na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej (§ 1 pkt(...)(...)Wysokość świadczenia kredytobiorców została określona w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych na franki szwajcarskie, po kurskie wskazanym przez bank, uzyskując równowartość kredytu wyrażoną w walucie obcej. (...)Analizowana umowa miała charakter umowy o kredyt złotowy z tym jedynie zastrzeżeniem, że waluta obca, frank szwajcarski, pełniła rolę miernika wartości świadczenia kredytobiorcy. (...)Jak wynika z danych przedstawionych przez strony w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.

Pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursu sprzedaży/kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (...)Pozwany zaznaczył, że kredyt waloryzowany do CHF polega na tym, iż kwota kredytu jest w umowie określona w złotych polskich z zastrzeżeniem, że w momencie wypłaty kredytu zostanie ona przeliczona na franki szwajcarskie i tak określona kwota we frankach będzie podlegała spłacie. Kredytobiorca zobowiązany jest do zwrotu dokładnie takiej ilości franków szwajcarskich jaka została określona przy wypłacie kredytu. Zmienna jest jedynie wartość tych franków w przeliczeniu na złote.