Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przed rozpoznaniem wizerunku oskarżonego na tablicy poglądowej świadek stosunkowo szczegółowo opisał wygląd kierowcy, co potwierdza predyspozycje percepcyjne świadka, co do zdolności postrzegania i odtwarzania zaobserwowanych szczegółów. Podkreślić należy jednocześnie, iż składając zeznania w dniu 30 października 2008 r. (k-5776) świadek wyjaśnił, iż u podstaw jego wątpliwości związanych z okazaniem wizerunku osób w dniu 25 sierpnia(...)(...)Oczywistym również pozostaje, iż walor dowodowy okazania bezpośredniego jest nieporównywalnie wyższy niż okazania wizerunku z uwagi na bardziej dynamiczny(...)Niemożność jego dokonania, co również podkreślano wielokrotnie w orzecznictwie sądowym, nie prowadzi jednak do wniosku, iż okazanie wizerunku osoby dokonane w niezbyt odległym odstępie czasowym od samego zdarzenia, pozbawione jest wartości dowodowej, jak zdaje się twierdzić obrońca oskarżonego.

(...)swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska. Powódka podniosła, że zachowania pozwanej naruszyły jej godność, dobre imię, a także prawo do prywatności i wizerunek. Sąd Okręgowy wyjaśnił, iż wizerunek to dostrzegalne, fizyczne cechy człowieka, tworzące jego wygląd i pozwalające na identyfikację osoby wśród innych ludzi oraz, że naruszenie wizerunku polega na jego utrwalaniu, przekształcaniu lub rozpowszechnianiu. (...)dobra osobistego powódki w postaci wizerunku ani też mu zagrozić, ponieważ w żadnej części tego protokołu nie posłużono się wizerunkiem powódki, a jedynie odnotowano najważniejsze elementy wypowiedzi powódki wygłoszonej w czasie Zgromadzenia.

Zdaniem powódki samo uzyskanie wizerunku powódki i posługiwanie się nim przez pozwaną pozostaje działaniem bezprawnym. Nadto pozwana posłużyła się też wizerunkiem powódki, rozsyłając go do osób trzecich, doprowadziła do obraźliwych komentarzy. (...)Zdaniem pozwanej z samego faktu opublikowania wizerunku powódki nie można wyprowadzić wniosku, że pozwana weszła w posiadanie tego wizerunku w sposób bezprawny. (...)W ocenie powódki z uwagi na umieszczenie przez pozwaną jej wizerunku z komentarzem „Ta pani odebrała moim dzieciom ojca!!!” naruszone zostało jej prawo do wizerunku, dobre imię, cześć, godność i prawo do prywatności.

Pozwana wyjaśniła użycie zdjęcia z wizerunkiem C. M. powołując się na treść art. 27 i 28 pkt 1) ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych . (...)Zdjęcie zostało zamieszczone w celu ukazania wizerunku poety. (...)Nikt z pracowników pozwanej nie wiedział, że wizerunek C. M. na zdjęciu może być objęty ochroną wynikającą z prawa autorskiego. (...)Zdjęcie umieszczone na pisemnym zaproszeniu nadal zawierało wizerunek C. M. , który został zmniejszony do popiersia poety w półzbliżeniu.

(...)oparciu o protokół okazania jedynie wizerunków na fotografiach w sytuacji, gdy(...)do sprawcy, natomiast kolejne okazanie wizerunków dokonane już po upływie znacznego(...)w sytuacji gdy okazanie pośrednie wizerunku w postaci grupy fotografii lub(...)(...)Należy też podkreślić, że chociaż pierwsze okazanie N. B. wizerunku oskarżonej miało miejsce dopiero w grudniu 2013 r., czyli po prawie roku od daty kradzieży, to pokrzywdzona bez żadnych wątpliwości rozpoznała S. Ł. na jednej spośród aż dwunastu okazanych jej fotografii. (...)W kontekście drugiego z postawionych zarzutów Sąd Okręgowy zważył, że pokrzywdzona B. B. (1) rozpoznała oskarżoną bez wątpienia podczas protokolarnej czynności okazania wizerunku na tablicy poglądowej, a z(...)(...)Wprawdzie podstawą ustaleń mogą być zeznania funkcjonariusza Ł. S. , który potwierdził treść powyższej notatki, jednakże nie pamiętał on dokładnie okoliczności jej sporządzenia, ani sposobu okazania wizerunku.

Pokrzywdzony K. W. rozpoznał wprawdzie wizerunek mężczyzny, którym okazał się N. P. (1) , ale nie wskazał po jakich cechach charakterystycznych go rozpoznaje. (...)Wizerunek ma bowiem charakter statyczny, nie ukazuje ujęcia innego, niż na fotografii, wyrazu oczu, mimiki, brak w nim całej sylwetki, postaci, sposobu poruszania się itd. (...)Wartość tego dowodu jest więc ograniczona, zwłaszcza, że okazanie wizerunku nie zostało zweryfikowane okazaniem osoby. (...)Wobec istnienia zaledwie jednego dowodu świadczącego przeciwko oskarżonemu w postaci okazania wizerunku, obowiązkiem Sądu I Instancji było dokonanie niezwykle wnikliwej i szczególnie ostrożnej oceny materiału dowodowego.

Należy bowiem zauważyć, co całkowicie pominęli oboje apelujący, że M. B. jednocześnie zeznał, że potrafi rozpoznać mężczyznę, który go uderzył, a następnie uczynił to podczas okazania wizerunku (k. 66 – 67). Przy tym niezwykle istotnym jest fakt, że podczas przeprowadzonej wcześniej czynności okazania wizerunków czterech mężczyzn, na którym nie było wizerunku oskarżonego K. Z. (1) pokrzywdzony(...)(...)Wbrew stanowisku apelujących nie tylko D. K. (1) , ale także A. T. (3) rozpoznała wizerunek K. Z. (1) jako sprawcy uderzenia M. B. (k. 58 – 59, 78 – 79). (...)Pewność taką, oprócz M. B. i A. T. (3) , która rozpoznała wizerunek oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym, wyraził natomiast D. K. (1) , który także widział moment uderzenia i złożył w tym zakresie konsekwentne zeznania.

Po rozmowach z członkami Stowarzyszenia i ustaleniu przyświecających im celów organizowanego festiwalu, wpadł na pomysł zbudowania formy graficznej wizerunku C. M. z liter składanych w słowa, co nawiązywałoby do twórczości C. M. uznawanego za mistrza słowa. (...)Opierając się na poczynionych w sprawie ustaleniach Sąd Okręgowy podkreślił, że wizerunek C. M. stanowił jeden z wielu elementów składających się na dzieło plastyczne w postaci plakatu, a wizerunek z fotografii powódki różni się od wizerunku z plakatu. (...)Miał również Sąd Okręgowy na uwadze, że tworzenie wizerunku postaci budowanego ze znaków graficznych – liter, to technika stosowana w sztuce graficznej, na dowód czego strona pozwana przedstawiła przykłady takich dzieł. (...)Całość plakatu pokazuje wizerunek poety na tyle mocno przetworzony graficznie, że stanowi on zupełnie odrębne dzieło o swojej własnej wartości artystycznej.