Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Mimo odwołania się w umowie do waluty franka szwajcarskiego, umowa nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie – kredyt wypłacony i spłacany był w złotych polskich. (...)Podniósł, że przedmiotowy kredyt jest kredytem walutowym oraz że wzięcie kredytu we franku szwajcarskim dawało niemal stuprocentową gwarancję niskich stóp procentowych przez cały okres kredytowania. (...)W pozwanym Banku poinformowano ją, że posiada zdolność kredytową w przypadku kredytu, udzielonego na podstawie umowy kredytu denominowanego do waluty franka szwajcarskiego. (...)Powódka w oparciu o treść umowy sądziła, że kredyt zostanie wypłacony we frankach szwajcarskich.

Kredytobiorcy podnieśli, że nigdy nie otrzymali żadnej wypłaty we frankach szwajcarskich. (...)Pracownik banku poinformował klientów, że nie mają zdolności na kredyt w walucie PLN i zaproponował zaciągnięcie kredytu denominowanego do waluty CHF. I. P. była bardzo zdziwiona, że nie posiada zdolności na kredyt w złotówkach, a posiada zdolność na kredyt denominowany we franku szwajcarskim. (...)Nie wiedzieli, że saldo kredytu może rosnąć w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego mimo regularnej spłaty kredytu. (...)Kredytobiorcy nigdy nie otrzymali bowiem od banku kwoty we frankach szwajcarskich, która została wskazana w umowie.

Zdaniem powodów nie są oni związani postanowieniami umownymi, które odnosiły się do uruchomienia kwoty kredytu za pośrednictwem franka szwajcarskiego w myśl art. 385 1 § 1 i 2 k.c. (...)Zaznaczono przy tym, że umowa przewidywała wyłącznie spłatę kredytu w walucie kredytu, tj. we frankach szwajcarskich. (...)Jak już zostało to uprzednio podniesione przez Sąd, przedmiotowy kredyt nie został udzielony we frankach szwajcarskich, lecz w złotych. (...)Powodowie wskazywali, że nie są związani postanowieniami umownymi, które odnosiły się do uruchomienia kwoty kredytu za pośrednictwem kursu franka szwajcarskiego.

Strona pozwana zarzuciła, że powodowie mieli od początku możliwość spłaty kredytu we franku szwajcarskim, do której indeksowany był kredyt i nie wykazali, że nie mogli skorzystać z możliwości spłaty kredytu bezpośrednio z rachunku walutowego w walucie franka szwajcarskiego. (...)Bank udzielił powodom kredytu indeksowanego do waluty franka szwajcarskiego. (...)Strona pozwana sprzeciwiła się również przekształceniu umowy indeksowanej do franka szwajcarskiego ze stopą procentową właściwą dla tej waluty w umowę indeksowaną do złotych polskich, lecz nadal podlegającą niższej stopie oprocentowania LIBOR -odpowiedniej dla franka szwajcarskiego. (...)Stopy referencyjne dla kredytów złotowych wynosiły 3,95 %, a dla kredytów indeksowanych kursem franka szwajcarskiego 0,17 %.

Umowa przewidywała indeksowanie kredytu do waluty obcej – franka szwajcarskiego (CHF). (...)Zaprzeczył, aby istniały podstawy do uznania niektórych postanowień umowy, w tym dotyczących indeksacji do franka szwajcarskiego, za abuzywne. (...)W okresie przed, a także po zawarciu umowy, dochodziło do znaczących zmian kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego polskiego. (...)Podawano przykładowe kursy CHF w granicach od 2,20 zł do 2,80 zł za jednego franka szwajcarskiego.

(...)niedopuszczalnej w chwili podpisywania umowy kredytu przeliczeniowej klauzuli denominacyjnej z wykorzystaniem franka szwajcarskiego, co czyniło podpisaną umowę nie umową kredytu, lecz umowę nienazwaną, która w swej istocie stanowiła zakład na kurs franka szwajcarskiego. (...)(...)– tak jak przy umowie kredytu – z pozostawieniem jej do dyspozycji środków pieniężnych w złotych(...)na wysokość kursu waluty (franka szwajcarskiego), do którego kredyt był denominowany. (...)Na mocy tej umowy kredytowej, zgodnie z brzmieniem jej § 1.1, pozwany bank udzielił powódce kredytu w złotowej równowartości waluty wymienialnej w kwocie 246 000 CHF (franków szwajcarskich), jednak nie więcej niż 580 000, 00 złotych. (...)Powódka dopiero w 2017 roku skierowała do pozwanego wezwanie do zapłaty, realizując wcześniej umowę zgodnie(...)

W uzasadnieniu powodowie podnieśli, że w dniu 29 czerwca 2007 roku zawarli z (...) Bank (...) S.A. umowę kredytu mieszkaniowego (...) nr (...) , denominowany do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Powodowie we wniosku wskazali, że frank szwajcarski ma być walutą kredytu. (...)Pracownik banku przekonywał powodów, że kredyt we frankach szwajcarskich jest korzystną ofertą, zaś frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)Pracownik banku przedstawił powodom franka szwajcarskiego jako najbardziej stabilną walutę.

W tym czasie klienci banku pozwanej często decydowali się na wybór kredytów denominowanych do franka szwajcarskiego, ponieważ rata kredytu była dużo niższa oraz oprocentowanie kredytów walutowych było znacząco korzystniejsze od kredytów złotówkowych. (...)(...)błędnym założeniu, jakoby walutą umowy kredytu nie był frank szwajcarski, a sama umowa miała charakter kredytu udzielonego i wypłaconego w złotówkach, jedynie waloryzowanego do kursu franka szwajcarskiego. (...)Po przeliczeniu również według kursu franka szwajcarskiego z bankowej tabeli kredyt podlegać miał ratalnej spłacie w złotych. (...)Wyłączenie mechanizmu waloryzacji i pominięcie odesłania do kursu kupna franka czyni niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu oznaczonego we frankach, tym samym odpada realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany kursem franka.