Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Uzasadniając żądanie pozwu powód podniósł, iż w dniu 19 sierpnia 2008 roku razem z A. P. zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanego banku umowę o kredyt hipoteczny indeksowany do waluty obcej franka szwajcarskiego na kwotę 274.401,70 zł. (...)Strony umówiły się, że kredyt będzie indeksowany do waluty obcej - franka szwajcarskiego. (...)W dniu 15 grudnia 2013 roku strony zawarły aneks nr (...) do umowy, na podstawie którego spłata kredytu mogła następować w walucie, do której kredyt był indeksowany, tj. we franku szwajcarskim (aneks do umowy k. 39-42, zarządzenie nr (...) k. 212-214, zarządzenie nr (...) k. 215). (...)Tym samym pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego w/w kredytobiorcom wedle przyjętego przez siebie kursu kupna franka szwajcarskiego, a następnie do pobierania z rachunku powodów rat(...)przyjętego przez siebie kursu sprzedaży franka szwajcarskiego.

Powód wybrał kredyt we frankach. (...)Zaznaczono, że powodowie nie do końca mieli świadomość roli franka szwajcarskiego w tej umowie. (...)Zgodnie z umową harmonogram spłaty rat kredytu był sporządzony we frankach szwajcarskich, zatem spłata konkretnej raty w danym dniu wymagała wykonania operacji przeliczenia wyrażonej we frankach szwajcarskich raty na złote polskie, zgodnie z postanowieniem z § 4 umowy. (...)W niniejszej sprawie strony zawarły umowę kredytu hipotecznego, denominowanego do franka szwajcarskiego.

Teza orzeczenia: Uznanie za klauzule niedozwolone postanowień umowy kredytu denominowanego do CHF, w których bank upoważniony został do jednostronnego oznaczenia banku i świadczeń kredytobiorcy przy braku jednoznacznych i obiektywnie weryfikowalnych kryteriów oznaczenia tego kursu.

W analizowanej umowie zwraca więc uwagę fakt, że poza jednorazowym wskazaniem w niej franków szwajcarskich mających być walutą kredytu, więcej się o nich nie wspomina. (...)Umowa nie przewidywała zatem możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie. (...)(...)(...)Natomiast powódka występująca jako konsument obarczona został zmianą ryzyka kursowego franka szwajcarskiego w całości.

Powodowi przedstawiono symulacje dotyczące wysokości rat kredytu w złotówkach i we frankach szwajcarskich. (...)Niewątpliwe stronie pozwanej znane było również zjawisko trwającej od kilkudziesięciu lat stałej aprecjacji franka szwajcarskiego do innych walut światowych, albowiem tego rodzaju tendencja była wyraźnie widoczna na wykresach historycznych kursów. (...)(...)wyłącznie bankowi jako stronie umowy kredytu uprawnienia do jednostronnego kształtowania wysokości zobowiązania kredytobiorcy (zarówno wysokości kredytu przeliczonego na franki szwajcarskie, jak i rat kredytu waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego). (...)Określanie wysokości świadczeń na podstawie zawartej umowy kredytu odbywa się w oparciu o kursy sporządzane przez pozwanego, przy czym uprawnienie do określania wysokości kursów franka szwajcarskiego nie doznaje formalnie żadnych ograniczeń.

W celu uzyskania oferty kredytu na ten cel powodowie spotkali się z doradcą kredytowym z (...) Bank (...) S.A. , który zaoferował im kredyt denominowany we franku szwajcarskim. (...)Doradca kredytowy informował powodów, że frank szwajcarski jest stabilną walutą, nie przedstawiał powodom informacji o historycznych kursach franka szwajcarskiego ani prognoz co do kursów franka szwajcarskiego w przyszłości. (...)(...)faktycznie umowa nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie. (...)Treść tego wzorca miała zatem zastosowanie do większej ilości umów kredytów hipotecznych denominowanych we franku szwajcarskim, zawieranych wówczas przez pozwany bank.

Pracownik banku przedstawił mu ofertę kredytu złotówkowego i kredytu denominowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Nie pokazywał jej też symulacji jak zmieni się zobowiązanie, gdy kurs franka szwajcarskiego wzrośnie. (...)Strony umowy uzgodniły, że zawierają umowę kredytu denominowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Pozwany udzielił powodom kredytu denominowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego.

Sama potencjalna możliwość otrzymania przez Kredytobiorcę kwoty kredytu we franku szwajcarskim, nie mogła determinować kwalifikacji Umowy jako umowy kredytu walutowego. Złożona przez Kredytobiorcę dyspozycja wypłaty kredytu, powodowała bowiem, iż postanowienia umowne przewidujące wypłatę kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim, nie miały zastosowania. (...)Z uwagi bowiem na wyrażenie zobowiązania Kredytobiorcy we frankach szwajcarskich, również całkowity koszt kredytu musiałby zostać wyrażony w walucie obcej a nie polskiej. (...)Powód kwestionował również zasady obliczania wysokości rat kredytu, ustalanych z zastosowaniem kursów franka szwajcarskiego, ustalonych w tabelach Banku.

Zgodnie z § 1 ust. 1 umowy spłata kredytu udzielonego powodom miała następować od tej chwili we frankach szwajcarskich (CHF) w formie wpłaty na wskazany numer rachunku bankowego przeznaczony do spłaty kredytu. (...)To oznacza, że kredytobiorcy nie wiedzą ile jeszcze mają do spłacenia, bo choć rata kredytu podana we frankach nie zmienia się to ilość złotówek, które muszą przeznaczyć na kupno określonej ilości franków na każdą z rat jest(...)lata i zależna od kursu franka. (...)Jest to typowy kredyt złotowy denominowany do waluty franka szwajcarskiego. (...)W sferze faktów ma istotne znaczenie to, czy poszczególne postanowienia umowy były indywidualnie uzgadniane i jaki był zakres pouczenia powodów jako konsumentów o podejmowanym ryzyku zaciągnięcia zobowiązania denominowanego waluty franka szwajcarskiego.