Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wskazać należy, że szczególnym rodzajem przewozu międzynarodowego w rozumieniu powołanej ustawy jest międzynarodowy przewóz drogowy towarów na zasadach wiążącej Rzeczpospolitą Polską Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) . (...)Nie wskazano też, że przewóz będzie dokonywany na podstawie dwóch listów przewozowych – krajowego i międzynarodowego. (...)W tych okolicznościach konieczne było uznanie, że przewóz realizowany przez powoda miał charakter międzynarodowy. (...)Po pierwsze dlatego, że powód w ogóle nie był objęty ochroną ubezpieczeniową w transporcie międzynarodowym, co jest bezsporne.

Bezsporne w niniejszej sprawie było zawarcie przez strony umowy o współpracy gospodarczej w zakresie przewozów krajowych i międzynarodowych. (...)W niniejszej sprawie mieliśmy do czynienia z przewozem międzynarodowym. W odniesieniu do przewozu międzynarodowego stosuje się przede wszystkim umowy międzynarodowe, których Polska jest stroną, przy czym w transporcie drogowym jest to wspomniana wyżej Konwencja genewska z dnia 19 maja 1956 roku o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (Konwencja CMR). Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy Prawo przewozowe przepisy tej ustawy stosuje się do przewozów międzynarodowych, jeżeli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej.

Na podstawie delegacji ustawowej z art. 53 w/w ustawy, szczegółowo czas pracy załóg normowało rozporządzenie z dnia 07 stycznia 1955 r. w sprawie czasu pracy na polskich morskich statkach handlowych w żegludze międzynarodowej (Dz. (...)(...)morskich statków handlowych uprawniających żeglugę międzynarodową pod banderą polską, przy czym w rozumieniu art. 2 tej ustawy, żeglugą międzynarodową była żegluga uprawiana pomiędzy portami polskimi i portami zagranicznymi lub pomiędzy portami zagranicznymi. (...)Na podstawie delegacji ustawowej (art. 53), szczegółowo czas pracy załóg, normowało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 07 stycznia 1955 r. w sprawie czasu pracy na polskich morskich statkach handlowych w żegludze międzynarodowej (Dz. (...)(...)dla marynarzy zatrudnionych w żegludze międzynarodowej z 08 sierpnia 1966 r.) Mając na uwadze przywołane regulacje, uznać należy, iż pracą w godzinach nadliczbowych na polskich statkach handlowych w żegludze międzynarodowej była w spornym okresie, praca(...)

(...)o ujednostajnieniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, podpisanej w W.(...)o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, które ustanawiają dwuletni(...)Konwencja o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego sporządzona w M. w dniu 28 maja 1999 roku, została ratyfikowana przez prezydenta w dniu 6 października 2005 roku (opublikowana w Dz. U. z 2007 roku, Nr 37, poz. 235), zaś zgoda na ratyfikację została wyrażona w ustawie z dnia 17 czerwca 2005 roku o ratyfikacji Konwencji o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego , sporządzonej w M. dnia 28 maja 1999 roku (Dz. (...)(...)przepisami niniejszej ustawy i umowami międzynarodowymi, stosuje się przepisy prawa cywilnego.

Potwierdzeniem wykonania usługi bezpośrednio przez powódkę jest międzynarodowy list przewozowy CMR, na którym pozwana potwierdziła odebranie towaru. (...)W ocenie Sadu I instancji w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR Dz. (...)(...)- prawo przewozowe do umowy międzynarodowego przewozu drogowego towarów byłoby możliwe jedynie na podstawie art. 1 ust. 3 tej ustawy, a więc tylko wówczas, gdyby Konwencja CMR nie stanowiła inaczej. (...)Sąd orzekający w niniejszej sprawie jednocześnie podziela poglądy przedstawione wymienionym orzeczeniu Sądu Najwyższego i w ocenie sądu odwoławczego kwestia odpowiedzialności odbiorcy przesyłki za zapłatę przewoźnego w międzynarodowym przewozie towarów nie budzi wątpliwości.

Powód podniósł dalej, że umowa sprzedaży z pozwanym została zawarta w chwili gdy towar nią objęty znajdował się na terytorium Holandii, dlatego też obowiązującym prawem dla nabycia i utraty prawa własności jest zgodnie z art. 41 ust 2 ustawy prawo prywatne międzynarodowe – prawo holenderskie. (...)Zarzucił przy tym, iż dla łączącej go z powodem sprzedaży nie została zastrzeżona właściwość prawa holenderskiego i dlatego też zgodnie z art. 41 ust 2 prawa prywatnego międzynarodowego w niniejszej sprawie właściwe jest prawo polskie. (...)Zdaniem Sądu I instancji w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy prawa polskiego, zgodnie bowiem z art. 41 ustawy prawo prywatne międzynarodowe do oceny komu służy prawo własności rzeczy właściwe jest prawo miejsca położenia rzeczy. (...)W świetle powyższego bezprzedmiotowe stają się obecnie rozważania w kwestii wywiedzionej przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w odwołaniu do przepisów prawa prywatnego międzynarodowego .

Umowa sprzedaży z pozwanym została zawarta w chwili gdy towar nią objęty znajdował się na terytorium Niemiec , dlatego też obowiązującym prawem dla nabycia i utraty prawa własności jest zgodnie z art. 41 ust 2 ustawy prawo prywatne międzynarodowe – prawo niemieckie. (...)Pozwany zaprzeczył by strony zastrzegły umownie właściwość prawa niemieckiego , nawet jednak gdyby zastrzeżenie takie zostało zawarte to zastosowanie znalazłby art.41 par. 1 prawa prywatnego międzynarodowego , a zatem prawo polskie. (...)Zdaniem Sądu I instancji w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy prawa polskiego, zgodnie bowiem z art. 41 ustawy prawo prywatne międzynarodowe do oceny komu służy prawo własności rzeczy właściwe jest prawo miejsca położenia rzeczy. (...)W świetle powyższego bezprzedmiotowe stały się rozważania w kwestii wywiedzionej przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w odwołaniu do przepisów prawa prywatnego międzynarodowego .

Teza orzeczenia: Sam fakt nienależytego wykonania zobowiązania nie pozbawia jeszcze przewoźnika prawa do żądania umówionego wynagrodzenia. Wierzyciel może w takich przypadkach żądać naprawienia szkody ( art. 471 i 477 k.c.), a nawet odstąpić od umowy w przypadkach ściśle wskazanych (art. 492 k.c.).

A.T. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. , prowadząca działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, przyjęła od M. K. , wykonującego działalność pod firmą (...) , dwa zlecenia przewozu ładunków. (...)(...)podlegające postanowieniom Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR z dnia 10 maja 1956 r., będącej załącznikiem do Dz. (...)Wniosek taki nie wynika w szczególności ani z postanowień Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR ani z przepisów Tytułu VII, Działu II i Działu III kodeksu cywilnego , regulujących skutki wynikłe z niewykonania zobowiązań. (...)Zastrzeżenie takie budzi zresztą wątpliwości w świetle odrębnego uregulowania skutków opóźnienia przewoźnika w Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR. Zgodnie(...)