Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przed sfinalizowaniem umowy wskazywano im na niższą w stosunku do kredytu nieindeksowanego ratę kredytu i zapewniono o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)W okresie od 29 grudnia 2009 r. do 2 grudnia 2019 r. dokonywali spłaty rat kredytu najpierw w złotych a potem we frankach szwajcarskich. (...)Tam pracownik przedstawił im propozycję kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Nie została im natomiast przedstawiona symulacja obrazująca jak kształtował się kurs franka szwajcarskiego w przeszłości, ani też jak będzie wyglądała wysokość rat do spłaty i salda zadłużenia w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego w przyszłości. (...)(...)ogólne, w ocenie Sądu, umowę kredytu zawartą pomiędzy stronami w dniu(...)dokonaniu stosownego przeliczenia według kursu franka szwajcarskiego obowiązującego w dniu wypłaty bądź(...)(...)Ryzyko kursowe Powodowie nie zostali wystarczająco pouczeni o ryzyku kursowym jakie wiąże się z zawarciem umowy o kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)(...)możliwość tak znaczącego wzrostu kursu franka szwajcarskiego, ale przejawiała się w obowiązku(...)wykresów obrazujących zarówno zmiany kursu franka szwajcarskiego w przeszłości, jak i przedstawienia(...)

Wskazywali, że nie określała ona kwoty kredytu – w ramach zaciągniętego zobowiązania, ponadto oddano do dyspozycji środki pieniężne w walucie polskiej, zaś w umowie wskazano sumę franków szwajcarskich. Twierdzili, że kredytobiorca nie mógł również na podstawie zawartej umowy żądać wypłaty kwoty kredytu w walucie franka szwajcarskiego, bowiem kredyt miał być przeznaczony na finansowanie inwestycji w kraju. (...)(...)kredytobiorcy, wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, ani też możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich, a zatem udzielony kredytobiorcy kredyt był, wbrew twierdzeniom strony pozwanej, kredytem nie walutowym, lecz złotowym, a(...)(...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Umowa przewidywała przeliczanie kwoty kredytu ze złotych na franki szwajcarskie oraz rat z franków szwajcarskich na złote po kursach ustalanych przez Bank. (...)Tam doradczyni klienta przedstawiła im ofertę dwóch kredytów: jednego w złotych i drugiego indeksowanego do franka szwajcarskiego. Odnośnie do tego drugiego rodzaju kredytu doradczyni wyjaśniła im, że jest on powiązany z frankiem szwajcarskim i dzięki temu jest niżej oprocentowany. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego z uwagi na niższą ratę i w związku z tym złożyli wniosek kredytowy.

Pośrednik nie przedstawiała powodom ofert kredytów w innych walutach poza frankiem szwajcarskim. (...)Jednak do franka szwajcarskiego przekonała go niższa rata spłaty i fakt, że kwota kredytu zostanie powodom wypłacona w złotówkach, a tylko rata za dany miesiąc będzie przeliczana we frankach szwajcarskich według, jak sądził, kursu średniego(...)(...)Obecność franka szwajcarskiego w umowie rozumiała w ten sposób, że dzięki temu będzie niższa rata kredytu. (...)W dacie zawarcia umowy bank zobowiązał się przekazać do dyspozycji powodów kwotę odpowiadającą wysokości kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich, ale nieokreśloną w złotych.

W ocenie powodów kredyt został udzielony i wykorzystany w złotych polskich (ZŁ), jednakże w świetle postanowień Umowy kredytu był on kredytem denominowanym do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Kredyt udzielony powodom był kredytem udzielonym we franku szwajcarskim. (...)Bank ewidencjonuje kredyt – zadłużenie powoda w walucie kredytu CHF. Każda spłata raty kredytu we franku pomniejsza zadłużenie powoda we franku ( dowód: zeznania świadka A. P. protokół k. 398-398v – 00:01:37-00:33:21). (...)Błędnie wywodzi również strona powodowa, że udzielony im kredyt jest kredytem w złotych polskich skoro sami wnosili o udzielenie kredytu we franku szwajcarskim, ale przecież także kwota kredytu w umowie została określona sztywno we franku.

Powodowie nie rozumieli postanowień umowy dotyczących przeliczania kwoty kredytu oraz rat kredytowych na podstawie kursu franka szwajcarskiego. (...)Pracownicy banku wciąż zapewniali, że kurs franka szwajcarskiego jest stabilny i powodowie nie mają podstaw do obaw. (...)Z analizy powyższych postanowień umownych wynika, że charakter zawartej między stronami umowy od początku dotyczył kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Nadto wydruki publikacji, odnoszących się do powszechnej debaty w przedmiocie kredytów denominowanych do franka szwajcarskiego, nie wniosły niczego istotnego do ustaleń faktycznych w tej konkretnej sprawie.

Tam doradczyni klienta przedstawiła mu ofertę kredytu w złotych i kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, przy czym zarekomendowała ten drugi, z uwagi na niższą ratę. (...)Powód zdecydował się na zaproponowany mu kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i złożył wniosek kredytowy. (...)Zatem w żaden sposób nie ograniczała swobody Banku w określaniu kursu franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.