Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Naruszenie tajemnicy korespondencji wprost wymienionej w katalogu dóbr osobistych w art. 23 kc było oczywiste. (...)Gwarancja tajemnicy korespondencji prywatnej jawi się wówczas jako pewne minimum intymności i słuszne jest oczekiwanie, że sąd będzie respektował prawo osadzonego, zwł. że kwestia ta jest wymogiem powszechnej praktyki wysyłania korespondencji dla osadzonych od wielu lat.

Teza orzeczenia: Na podstawie art. 267§1 kk odpowiadał będzie sprawca, który uzyskuje dostęp do informacji przez podstępnie zdobyty klucz lub hasło, w tym także podstępnie uzyska wiedzę o kształcie znaku graficznego stanowiącego takie zabezpieczenie.

Uzyskując w ten sposób wiedzę na temat kształtu znaku graficznego, a następnie stosując go w tajemnicy przed pokrzywdzoną, ominął to zabezpieczenie.

Nie oznacza to, że z lekarzem rezydentem nie można rozwiązywać umowy o pracę z powodu np. ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych czy innych zaniedbań np. opuszczania samowolnego miejsca pracy czy złamania tajemnicy zawodowej.

Zgodnie z art. 100 § 2 pkt 4 KP pracownik jest obowiązany w szczególności dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.

Nie jest też tajemnicą, że zarobki w świecie piłkarskim, nie tylko piłkarzy, delikatnie mówiąc nie są małe. (...)Nie jest też tajemnicą, że zarobki w świecie piłkarskim nie tylko piłkarzy, delikatnie mówiąc nie są małe.

Teza orzeczenia: Należy stwierdzić brak potrzeby poddania życia prywatnego funkcjonariusza służby więziennej tak daleko kontroli, by oceniać jego zachowanie na gruncie spotkań towarzyskich nawet, gdyby doszło do drobnego incydentu jak głośniejsze pożegnanie z gospodarzem spotkania, które nie miało charakteru awantury, nawet jeśli mogło dojść do drobnego (...)

W tym miejscu należy też wspomnieć wobec zarzutu pozwanego, że skargę kierował tylko do pracodawcy i nie odpowiada za jej rozpowszechnienie, że trudno, zwł. w tak zamkniętym środowisku utrzymać sprawę w tajemnicy, zwł. że niewątpliwie wymagała konsultacji w szerszym gronie.

Teza orzeczenia: Wydruk z ramowej umowy pożyczki nie może sam w sobie stanowić dowodu zawarcia określonej umowy pożyczki. Jeżeli skuteczność zawarcia umowy o przelew wierzytelności zależy od uiszczenia np. 1 raty to do wykazania zawarcia tej umowy należy wykazać wysokość 1 raty (konkretna kwota) i fakt jej uregulowani w całości.

Tajemnica przedsiębiorstwa powoda czy też pożyczkodawcy (na co chętnie i często powołują się tego typu podmioty) nie uchyla mocy obowiązującej art. 6 k.c.

Teza orzeczenia: Wedle wynikającej z art. 6 k.c. reguły rozłożenia ciężaru dowodu obowiązkiem powoda w sprawie o zapłatę kredytu jest jedynie udowodnienie okoliczności tworzących prawo, czyli tego, że między nim a pozwanym doszło do zawarcia umowy. Pozwanego zaś obciąża dowód wykazania okoliczności niweczących prawo powoda, a więc m.in. tego, że kredyt zwrócił.

Ujawnienie tych informacji stanowiłoby naruszenie tajemnicy handlowej przedsiębiorstwa.