Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Poszukując najlepszej oferty trafili do placówki pozwanego i tam zaoferowano im dwa kredyty hipoteczne: złotowy i denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Dlatego zeznania te posłużyły jedynie do ustalenia, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie były negocjowane. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej.

Poinformowano ich, że kwota kredytu w złotych zostanie przeliczona na franki szwajcarskie i że kredyt będzie spłacany w złotych Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Twierdzenia świadka posłużyły także do ustalenia, że kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie był negocjowany. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka wzrostu kursu franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Pracownik banku tłumaczył powodom, że kurs franka szwajcarskiego to „wewnętrzny przelicznik” banku, określany(...)innego mniejsza, ale i tak kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim opłaca się bardziej niż kredyt w złotych niepowiązany z walutą obcą. Pracownik banku zapewniał powodów o stabilności kursu franka szwajcarskiego, jednak nie zaprezentował ani historycznych kursów tej waluty, ani symulacji wzrostu salda lub raty kredytu przy konkretnym wzroście kursu franka szwajcarskiego (zeznania powodów). (...)(...)sprawy, strony pierwotnie zawarły umowę kredytu w złotych, niepowiązanego z walutą(...)nr 2” dokonały zmiany rodzaju kredytu na kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim (co prawda wbrew literalnej treści „Aneksu nr 2”, nie był to kredyt denominowany, tylko indeksowany, ale różnica ta(...)(...)Nawet przecież, jeśli kredytobiorca może spłacać kredyt bezpośrednio we franku szwajcarskim (i nawet gdyby miał taką możliwość od momentu zawarcia umowy kredytu), to – zarabiając w(...)celu dokonania spłaty musi pozyskać franka szwajcarskiego, czy to po kursie rynkowym,(...)

W przedmiotowej sprawie została zawarta umowa o kredyt, formalnie nazwanym denominowanym kursem franka szwajcarskiego CHF, przy czym w umowie wskazano, że kredyt „jest udzielany w złotych”. (...)(...)Kurs franka, w oparciu o który obliczono podlegający wypłacie na rzecz kredytobiorców kredyt, wynosił 2,41 (umowa z 5.1.2007) i 2,24 (umowa z 27.03.2008)zł za jednego franka szwajcarskiego. (...)Bardzo znaczna zmiana kursu franka szwajcarskiego do złotówki nastąpiła już po zawarciu umowy kredytu i wypłacie kredytu kredytobiorcom.

Kredyt został wypłacony w PLN, powodom nie przekazano franków szwajcarskich. (...)Powód nie został poinformowany, że może dokonywać spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)W dacie zawarcia umowy nie istniały żadne obiektywne okoliczności pozwalające uznać, że nastąpi gwałtowne osłabienie złotego do franka szwajcarskiego. (...)Znaczne osłabienie złotego do franka szwajcarskiego nastąpiło dopiero w 2011 roku(...)w momencie zawierania spornej umowy kredytu.

W wyniku porównania kosztów związanych z każdym z nich, powód dokonał wyboru kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego oferowanego przez (...) Bank SA . (...)Powodowie przez pośrednika złożyli do (...) Banku SA wniosek o kredyt hipoteczny indeksowany kursem franka szwajcarskiego w kwocie 350.000 zł. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczyły jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat.

Uzasadniając żądania powód podał, że w dniach 12 lutego 2007 r. i 15 stycznia 2008 r. zawarł z pozwanym bankiem umowy kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny we frankach szwajcarskich. (...)Wniosków kredytowych wskazał wprost, iż wybiera walutę kredytu frank szwajcarski ( (...) ). (...)(...)naruszały interesów powoda, gdyż raty kredytu wyrażone we frankach, przeliczone przez bank według kursu(...)były wyraźnie niższe od rat kredytów złotówkowych zaciąganych w tym samym(...)(...)Sąd Najwyższy przyjął, że „w sytuacji, kiedy zobowiązanie pozwanych wynikające z umowy kredytu zostało wyrażone w walucie polskiej, a jedynie jego saldo miało być przeliczane według kursu franka szwajcarskiego, nie ma podstaw do dochodzenia od pozwanych zapłaty we frankach szwajcarskich.

Waluta i kwota kredytu wyrażone są we frankach szwajcarskich. (...)Otóż celem wprowadzenia mechanizmu waloryzacji do umowy kredytu było odniesienie wartości świadczeń stron do miernika innego niż złoty polski, w tym wypadku do waluty zagranicznej – franka szwajcarskiego. Sama waloryzacja do franka szwajcarskiego, jako indywidualnie uzgodniona między stronami, nie może być kwestionowana. (...)Po drugie, sąd nie podziela poglądu, by bank – kredytodawca mógł dowolnie ustalać wysokość kursu kupna franka szwajcarskiego.