Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Tryb stwierdzania niezgodności ustaw z aktami międzynarodowymi został uregulowany w Konstytucji identycznie jak w przypadku stwierdzania niezgodności ustaw z Konstytucją . Należy więc konsekwentnie przyjmować, że stwierdzanie niezgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi jest pozostawione wyłącznie gestii Trybunału. Do stwierdzenia niezgodności aktów normatywnych z Konstytucją RP , ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą kompetentny jest Trybunał Konstytucyjny (por. art. 188 Konstytucji RP oraz art. 2 i 41–45 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym , Dz. (...)Z jednej strony z orzeczenia Trybunału wynikałoby bowiem jednoznacznie, że określony przepis, pomimo jego sprzeczności z ustawą, umową międzynarodową lub Konstytucją , nadal obowiązuje, zatem organy państwa powinny się więc do niego, w czasie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, stosować.

(...)1 do a/o; kserokopia druku międzynarodowego prawa jazdy – k.10 –(...)uprawnienia do prowadzenia pojazdu, ma międzynarodowe prawo jazdy wydane na podstawie Konwencji o ruchu drogowym , podpisanej w G. w dniu 19.09.1949 roku. (...)Przyjęcie innej interpretacji prowadziłoby do wniosku, że nawet uzyskanie prawa jazdy w Polsce po cofnięciu uprawnień i prowadzenie pojazdu na jego podstawie jest przestępstwem, dlatego że międzynarodowe prawo jazdy uprawnia do prowadzenia pojazdów tak samo jak prawo jazdy krajowe. (...)Prawo jazdy międzynarodowe można wymienić na krajowe na podstawie przepisów rozporządzenia z dnia 24.02.2016 r. w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami, co oznacza, że taki dokument jest równoważny z polskim prawem jazdy. Oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta, kiedy uzyskał międzynarodowe prawo jazdy.

Strona pozwana sporządzała sprawozdania finansowe na podstawie Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej. (...)Na uzasadnienie żądania stwierdzenia nieważności uchwał strona powodowa zarzuciła podjęcie uchwał sprzecznych z ustawą o rachunkowości względnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej. (...)Sąd zwrócił uwagę, że Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej i Międzynarodowe Standardy Rachunkowości są zawarte w rozporządzeniu Komisji nr 1126/2008 z 3.11.2008 r., przyjmującym określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem(...)(...)Dodatkowo w ustawie o rachunkowości przewidziano w art. 45 ust. 1a i 55 ust. 5 stosowanie Międzynarodowych Standardów Rachunkowości lub Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSR/MSSF) do emitentów papierów wartościowych.

(...)P.H.U. (...) w P. (międzynarodowy list przewozowy CMR nr (...)(...)jest P. Z. (1) (międzynarodowe listy przewozowe CMR nr (...) i nr (...) , k.40, 41 oraz k.42, 43). Towar został dostarczony w całości, w treści listów przewozowych CMR nie odnotowano żadnych uwag, w szczególności co do braków ilościowych lub jakości towarów (międzynarodowe listy przewozowe CMR, k.39, 41, 43). (...)W sprawie z uwagi na transgraniczny charakter współpracy stron zastosowanie mają w pierwszym rzędzie przepisy umów międzynarodowych, których stronami są Rzeczpospolita Polska i Republika Włoska. (...)Dokumenty rejestrowe powódki oraz faktury zostały złożone w tłumaczeniach przysięgłych (urzędowych), zaś międzynarodowe listy przewozowe CMR zostały sporządzone w wersji kilkujęzycznej, w tym także polskiej, toteż potrzeba ich tłumaczenia nie zachodziła.

Dostarczenie ładunku zostało potwierdzone międzynarodowym listem przewozowym CMR załączonymi do zlecenia spedycyjnego. (...)Dostarczenie ładunku zostało potwierdzone międzynarodowym listem przewozowym CMR załączonymi do zlecenia spedycyjnego. (...)Zlecenie zostało wykonane zgodnie z zaleceniami dostarczonymi przez zleceniodawcę a dostawa potwierdzona zostało międzynarodowym listem przewozowym CMR. W dniu(...)(...)W przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie przepisy szczególne Konwencji o umowie międzynarodowej przewozu drogowego towarów (CMR) i protokół podpisania sporządzone w G. dnia 19 maja 1956 r. (Dz.

U. z 1962 r., Nr 9, poz. 41 ze zm.), przy czym nie powinien budzić wątpliwości prymat umowy międzynarodowej przed postanowieniami prawa krajowego. (...)U. z 17 listopada 1964 r., Nr 40, poz. 270) i Białoruś, Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów sporządzonej w Wiedniu 11 kwietnia 1980 r. (Dz. (...)Przewodniczący Międzynarodowego Sądu Arbitrażowego wydał orzeczenie o powołaniu innych osób jako podstawowego jednoosobowego arbitra oraz zastępczego jednoosobowego arbitra. (...)VII ust. 1 Konwencji europejskiej o międzynarodowym arbitrażu handlowym sporządzonej w Genewie dnia 21 kwietnia 1961 r.

Zapewnienie takie aktualnie nie powinno być oceniane w oderwaniu od działań organów tego państwa również na forum międzynarodowym. (...)Potwierdzeniem takiej oceny działań Federacji Rosyjskiej są podejmowane przez społeczność międzynarodową akty potępienia takich działań. (...)Wraz z utratą statusu strony Europejskiej Konwencji Praw Człowieka społeczność międzynarodowa traci możliwości oddziaływania i egzekwowania naruszeń praw człowieka przez organy tego państwa. (...)Odstępując od tego domniemania i orzekając o niedopuszczalności wydania, państwo wezwane musi także uwzględniać, że narusza zasadę wzajemności wynikającą z zawartej umowy międzynarodowej z państwem wzywającym.” Jak wykazano(...)ramach działań podejmowanych w stosunkach międzynarodowych.

W dniu zatrzymania Komendant Placówki Straży Granicznej w B. przyjął od wnioskodawcy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (...)Ustawodawca w treści art. 88 ust. 1 wskazał, iż cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie międzynarodowej ochrony może zostać zobowiązany m.in.(...)decyzja w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej stanie się ostateczna. (...)W ocenie Sądu powyższa postawa wnioskodawcy na pewno wydłużyła procedurę weryfikacji jego tożsamości, która niezbędna była do wszczęcia procedury udzielenia mu ochrony międzynarodowej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. (...)W związku z powyższym w ciągu pierwszych 60 dni nie można było ukończyć procedury weryfikacji tożsamości wnioskodawcy oraz zebrania pełnych informacji, na których opiera się wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej.