Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Skarżący powołał się na podstawę wznowienia postępowania w postaci orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie, którego zostało wydane orzeczenie. (...)Możliwość wznowienia postępowania na podstawie art. 401 1 k.p.c. nie zależy jednak jedynie od orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności określonego aktu normatywnego z Konstytucją , umową międzynarodową lub ustawą. (...)(...)z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą, w orzeczeniu określa się termin utraty mocy obowiązującej tego aktu. (...)(...)sprzeczny z Konstytucją , umową międzynarodową lub ustawą, jeżeli data uprawomocnienia orzeczenia przypada na dzień poprzedzający termin utraty mocy obowiązującej przepisu określony przez Trybunał Konstytucyjny.

Przepisy kodeksowe będą miały zastosowanie dopiero wtedy, gdy dana kwestia nie jest uregulowana prawem unijnym lub postanowieniami dwu- lub wielostronnych konwencji międzynarodowych, których Polska jest stroną. (...)(...)wyłączną jurysdykcję w zakresie sprzedaży międzynarodowej posiadają Sądy w B. , a w zakresie sprzedaży krajowej - Sądy stolicy danego państwa. (...)W tym zakresie Sąd Apelacyjny w pełni podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji, że sprzedaż ta miała charakter sprzedaży międzynarodowej. (...)Skoro zatem w umowie (klauzuli) jurysdykcyjnej strony umówiły się, że wyłączną jurysdykcję w zakresie sprzedaży międzynarodowej posiadają Sądy w B. , to sądy polskie, nie są władne rozpoznać wniesionego powództwa.

Uzasadniając zgłoszone roszczenie wskazał , że prowadzi działalność gospodarczą pod firma Międzynarodowy Transport Drogowy w T. . (...)Na dane przez niego ogłoszenie odpowiedziała osoba podająca się za D. S. (1) , który rzeczywiście prowadzi w S. firmę pod nazwą Międzynarodowy Transport Drogowy (...) . (...)Przedsiębiorca ten rzeczywiście prowadzi działalność gospodarczą w branży transportowej pod firmą (...) Międzynarodowy Transport Samochodowy - S. D. w S. . (...)(...)lub za jego uszkodzenie w międzynarodowym transporcie samochodowym , którą ubezpieczający ponosi zgodnie z postanowieniami Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów.

Teza orzeczenia: 1. "Art. 358§1 k.c. zawiera uprawnienie przemienne dłużnika(facultas altemativa) do skorzystania z możliwości spełnienia świadczenia w walucie polskiej, zamiast w walucie obcej, w której wyrażone zostało jego zobowiązanie. Może z niego skorzystać w dwojaki sposób.Pierwszy polega na złożeniu wierzycielowi oświadczenia, że zamierza spełnić (...)

Powód podał, iż w dniu 8 września 2019 r. zawarł z pozwaną umowę o współpracy w zakresie świadczenia przewozów krajowych i międzynarodowych na rzecz wskazanych podmiotów (regulamin współpracy nr (...) w zakresie przewozów krajowych i międzynarodowych). (...)Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 8 sierpnia 2019 r. strony zawarły umowę Regulamin współpracy nr (...) w zakresie przewozów krajowych i międzynarodowych (warunki szczególne). (...)Do umowy zastosowanie miały Warunki ogólne w zakresie współpracy gospodarczej obejmujące przewozy krajowe i międzynarodowe, z którymi powód zapoznał się. Pozwana zobowiązała się zlecać powodowi przewozy na trasach międzynarodowych łącznie nie mniej niż 8 000 km miesięcznie lub na trasach krajowych w wysokości 7 000,00 km miesięcznie.

Sprawa zatem dotyczy interpretacji przepisów Konwencji o umowie międzynarodowego drogowego przewozu towarowego – Konwencja CMR i przepisów ustawy Prawo przewozowe . (...)Z tych też względów jasne jest, iż sporny przewóz jest przewozem międzynarodowym w znaczeniu przepisów międzynarodowych. (...)Pozwany podniósł, iż wedle regulacji art. 1 ust. 3 ustawy Prawo przewozowe przepisy tej ustawy stosuje się do przewozów międzynarodowych jeśli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej. (...)Prawo przewozowe do umowy międzynarodowego przewozu drogowego towarów byłoby możliwe jedynie na podstawie art. 1 ust. 3 tej ustawy, a więc tylko wówczas, gdyby Konwencja CMR nie stanowiła inaczej.

W odniesieniu jednak do kierowców zatrudnionych w transporcie międzynarodowym, wywołało radykalne rozbieżności i niepewność co do sposobu jego stosowania. (...)Ustawodawca pozostawił nadmierną swobodę organom stosującym prawo przy ustalaniu zakresu normowania uprawnień kierowców zatrudnionych w transporcie międzynarodowym i związanych z nimi obowiązków pracodawców. (...)W uchwale tej przyjęto, że kierowcy transportu międzynarodowego odbywający podróże w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze jako miejsce świadczenia pracy nie są w podróży służbowej w rozumieniu art. 77 § 1 k.p. (...)Cytowany wyrok Trybunału Konstytucyjnego ma przy tym charakter zakresowy, ale tylko w aspekcie podmiotowym, gdyż dotyczy „kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym” , nie jest zaś wyrokiem interpretacyjnym.

Zapewnienie takie aktualnie nie powinno być oceniane w oderwaniu od działań organów tego państwa również na forum międzynarodowym. (...)Potwierdzeniem takiej oceny działań Federacji Rosyjskiej są podejmowane przez społeczność międzynarodową akty potępienia takich działań. (...)Wraz z utratą statusu strony Europejskiej Konwencji Praw Człowieka społeczność międzynarodowa traci możliwości oddziaływania i egzekwowania naruszeń praw człowieka przez organy tego państwa. (...)Odstępując od tego domniemania i orzekając o niedopuszczalności wydania, państwo wezwane musi także uwzględniać, że narusza zasadę wzajemności wynikającą z zawartej umowy międzynarodowej z państwem wzywającym.” Jak wykazano(...)ramach działań podejmowanych w stosunkach międzynarodowych.

W dniu zatrzymania Komendant Placówki Straży Granicznej w B. przyjął od wnioskodawcy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (...)Ustawodawca w treści art. 88 ust. 1 wskazał, iż cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie międzynarodowej ochrony może zostać zobowiązany m.in.(...)decyzja w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej stanie się ostateczna. (...)W ocenie Sądu powyższa postawa wnioskodawcy na pewno wydłużyła procedurę weryfikacji jego tożsamości, która niezbędna była do wszczęcia procedury udzielenia mu ochrony międzynarodowej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. (...)W związku z powyższym w ciągu pierwszych 60 dni nie można było ukończyć procedury weryfikacji tożsamości wnioskodawcy oraz zebrania pełnych informacji, na których opiera się wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej.