Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Doradczyni powiedziała im, że nie mają zdolności kredytowej na kredyt konsolidacyjny w złotych i zaoferowała im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowani im kredyt konsolidacyjny indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich i wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Tam doradczyni klienta B. K. zaoferowała im dwa kredyty hipoteczne: w złotych i denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Zeznania obu świadków posłużyły także do ustalenia, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie były negocjowane. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

W tym celu U. P. zaoferowała im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, tłumacząc, że na kredyt w złotych nie mają zdolności kredytowej. U. P. wyjaśniła powodom, że kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego jest wypłacany i spłacany w złotych. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczyły jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat.

W umowie określono kwotę kredytu we frankach szwajcarskich z niższym oprocentowaniem właściwym dla waluty obcej. (...)Na mocy tej umowy bank udzielił kredytobiorcom kredytu w kwocie 55.634,05 CHF (franków szwajcarskich) na okres do 10 września 2027 r. w celu nabycia działki budowlanej (§ 1 umowy). (...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego – denominowanego w walucie obcej, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim. (...)Na tym tle wskazać należy, że sporna umowa stanowi kredyt denominowany we franku szwajcarskim.

W 2006 r. powodowie zaciągnęli w (...) Banku (...) SA kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim na zakup działki budowalnej. (...)Powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i w związku z tym złożyli wniosek kredytowy. (...)W dniu 21 lutego 2012 r. powodowie zawarli z (...) Bankiem SA aneks do umowy kredytu, na mocy którego uzyskali możliwość dalszej spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Atrakcyjność kredytu denominowanego wynikała więc z niskiego kursu franka w stosunku do waluty polskiej, w której powodowie(...)nie była objęta możliwość wypłaty kredytu we frankach, co znalazło odzwierciedlenie w zapisach umowy. (...)W takim ujęciu, z punktu widzenia wzajemnych rozliczeń, kredyt denominowany pozostaje instrumentem zbliżonym do kredytu udzielonego w złotych polskich waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Dotyczy to również § 4 pkt. 7 umowy, który ustanawia regułę, wedle której kredyt udzielony we franku szwajcarskim będzie spłacany w złotych polskich. (...)Postanowienia zawierające odniesienie do franka szwajcarskiego, chociaż jasne pod względem gramatycznym, nie mogą być jednak uznane za zrozumiałe pod względem ekonomicznym.

Mogli zatem zdecydować się zarówno na kredyt złotowy, jak i kredyt we frankach. (...)Konsekwencją przyjęcia w umowie z 15.09.2005 r. konstrukcji kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, a nie – indeksowanego tą walutą, jest bezzasadność podniesionego w pozwie zarzutu naruszenia przez Bank art. 358 1 §1 k.c. i wyrażonej w nim zasady nominalizmu. (...)Szwajcarski Bank (...) ogłosił porzucenie polityki obrony minimalnego kursu wymiany euro na franka szwajcarskiego. (...)Spowodowało to skokowy wzrost wysokości rat kredytów spłacanych we frankach szwajcarskich.

Zarówno umowy kredytowe denominowane do franka szwajcarskiego jak i znajdujące do nich zastosowanie regulaminy winny być dla konsumentów przejrzyste i zrozumiałe. (...)We frankach szwajcarskich określono również tzw. (...)Natomiast istotnym było, że umowa określała kwotę kredytu wyrażoną we frankach szwajcarskich. (...)(...)