Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Na charakter umowy wskazywał już zapis § 1 ust. 1 umowy, w którym wyraźnie wskazano, że kredyt jest udzielany w walucie polskiej, która jest denominowana do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Nie mieli więc możliwości ustalenia wartości, na których opierała się pozwana ustalając kurs franka szwajcarskiego. (...)Zawarta bowiem przez powodów umowa była umową kredytu denominowanego w walucie obcej – franku szwajcarskim. (...)Powodom zostały przedstawione jedynie wykresy z krótkoterminowymi zmianami kursów franka szwajcarskiego (12 miesięcy wstecz).

Tam doradczyni klienta D. S. zaoferowała im tylko kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Otrzymała również informację, że kurs franka szwajcarskiego może wahać się i że raty kredytu mogą zmieniać się. (...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego – denominowanego w walucie obcej, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim, a wypłaconą w złotówkach. (...)Na tym tle wskazać należy, że sporna umowa stanowi kredyt denominowany we franku szwajcarskim. (...)We frankach szwajcarskich wyrażono także kwotę prowizji, wysokość hipoteki zwykłej i kaucyjnej.

Pracownik banku poinformował powodów, że z kredytem tym związane jest ryzyko kursowe i przedstawił im historyczne wahania waluty CHF. Powodowie z uwagi, na niższą miesięczną ratę, zdecydowali się na kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Wskazała, że nie pamięta procedur udzielania kredytów powiązanych z walutą franka szwajcarskiego, jednak zawsze ich przestrzegała. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.

Zaproponował im on kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego w (...) Banku SA jako dla nich najkorzystniejszy. (...)Jednocześnie zapewnił o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)W dniu 1 sierpnia 2016 r. strony zawarły aneks nr (...) do umowy kredytu, w którym m.in. postanowiły, że powodowie mają możliwość dokonywania spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka wzrostu kursu franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Powodowie od dnia zawarcia umowy mieli możliwość dokonywania spłat bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Powodowie zdecydowali się na kredyt we frankach szwajcarskich ze względu na to, że potrzebowali 200 tysięcy złotych na budowę domu, a w złotówkach nie mieli wystarczającej zdolności kredytowej. (...)Drugi element klauzuli indeksacyjnej, klauzula ryzyka kursowego dotyczy obowiązku spłaty kredytu w złotówkach, podczas gdy kredyt jest rozliczany we frankach szwajcarskich. (...)Mają wprawdzie możliwość założenia rachunku frankowego, kupowania franków w kantorze i spłacania rat bezpośrednio we frankach.

(...)28 maja 2007 roku doszło do podpisania przez nich i przedstawicieli (...) SA umowy kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny nr (...)(...)(...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej pozwani zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.