Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie zaciągnęli kredyt we franku szwajcarskim zachęceni m.in. pozytywną opinią swoich znajomych na temat takiego sposobu finansowania. Powód pamięta, że w Banku udzielono mu informacji, że frank jest walutą stabilną, ale poinformowano go również, że w przypadku wzrostu kursu franka wzrośnie również rata kredytu. (...)Regulaminu produktu przewidujących możliwość wypłaty kredytu w CHF. Istotna okolicznością mającą wpływ na taką właśnie ocenę zawartej przez strony umowy jest fakt, że pozwany zgodnie z treścią umowy przedstawił do dyspozycji powodów określoną umową kwotę franków szwajcarskich. (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.

Podniosła, że Powodowie zakwestionowali kredyt dopiero w chwili znacznego umocnienia się kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotówki, na co Bank nie miał wpływu. (...)Jednocześnie, pozwany Bank podnosi, że Umowa Kredytu zawierała postanowienia opcjonalne, wskazujące na dokonanie przez Powodów wyboru kredytu walutowego indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Nie był jednak w stanie stwierdzić, czy w przypadku kredytu Powodów indeksowanego do franka szwajcarskiego również zrobiono taką symulację.

Na mocy zawartego w 2018 roku Aneksu do Umowy, pozwana umożliwiła powodowi spłatę kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich (CHF). (...)Nie zdawał sobie sprawy, co oznacza, że kredyt jest indeksowany do franka szwajcarskiego, jednak zdecydował się na niego z uwagi na to, że był mu rekomendowany przez pracownika banku. (...)(...)(...)Kredyt został zatem udzielony w walucie polskiej, przy zastosowaniu mechanizmu waloryzacji do waluty franka szwajcarskiego.

Wskazał, że rzeczywistą przyczyną powództwa nie są wady prawne umowy, ale wzrost kursu franka szwajcarskiego, zaś powodowie wiedzieli, że umowa wiąże się z ryzykiem kursowym, na które się godzili. (...)Powodowie byli zapewniani o bezpieczeństwie waluty franka szwajcarskiego. (...)Osiągnięcie tego celu było możliwe wyłącznie przy wykorzystaniu kredytu wyrażonego walutą obcą – satysfakcjonującą wysokość kapitału i raty miesięcznej powodom zapewniała umowa kredytu z klauzulą indeksacyjną, określającą wysokość zobowiązania w walucie franka szwajcarskiego. (...)Podczas procesu zawierania umowy powodowie byli przekonywani, że kredyt indeksowany do waluty franka szwajcarskiego jest najkorzystniejszą ofertą, zaś sam frank jest bezpieczną walutą.

Kredyt indeksowany do waluty frank szwajcarski był przedstawiany jako tańszy i stabilniejszy. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w EURO i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)(...)Niepełna informacja o ryzyku kursowym w oczywisty sposób wpływa na decyzję o zawarciu umowy we franku szwajcarskim zamiast w złotych polskich, czy wręcz w ogóle decyzję o zawarciu umowy kredytowej.

Na uzasadnienie powyższych żądań powodowie wskazali, że w dniu 16 czerwca 2006 r. strony zawarły umowę kredytu hipotecznego denominowanego we franku szwajcarskim. (...)(...)2 (w zakresie ustalenia wartości kredytu do wypłaty) § 9 ust. 9(...)wysokości rat kapitałowo – odsetkowych do spłaty) w zw. ust. 2 pkt 4 załącznika nr 7 do Umowy kredytu. (...)(...)na kwotę ustaloną wcześniej we frankach szwajcarskich, tj. ustalenie wysokości zobowiązania kredytobiorcy,(...)na podstawie kwot ustalonych we frankach szwajcarskich, jak i postanowienia służące przeprowadzeniu(...)(...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik waloryzacji wypłaconej kwoty kredytu i poszczególnych rat podlegających spłacie.

W 2007 r. bank udzielał kredytu w złotych polskich, we frankach szwajcarskich oraz dolarach. (...)Przeliczenie to stosowano, aby ustalić kwotę kredytu we franku. (...)Niewątpliwie każdy z tych rachunków jest rachunkiem prowadzonym dla środków w złotym polskim, a nie w walucie obcej, w tym we franku szwajcarskim. (...)O ile bowiem nie budzi wątpliwości sposób przeliczenia, to nie jest umówiony między stronami jego punkt kluczowy – ustalenie kursu kupna franka szwajcarskiego.

Powód porównuje kurs średni NBP franka szwajcarskiego do kursu obowiązującego w kantorze. (...)Obowiązek zapłaty raty kredytu w kwocie stanowiącej równowartość pewnej ilości CHF nie jest kontraktem terminowym na franka szwajcarskiego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu walutowego we franku szwajcarskim i stałby się kredytem złotowym. (...)Wyższe raty kredytów, zdaniem Sądu, wynikały jedynie z niespodziewanego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.